دعوا در بهشت
روزنامه هفت صبح، علی رستگار | دومین مجادله سیاسی سنگین حزب اتحاد ملت با کارگزاران و اعتماد ملی در صحن شورای شهر. در یک هفته اخیر دست کم دو مرتبه بین اعضای شورای شهر تهران مجادله لفظی پیش آمده. یک مورد در جلسه روز یکشنبه هفته پیش بود که بین محسن هاشمی و زهرا صدر اعظم نوری درگیری لفظی اتفاق افتاد. یکبار هم دیروز که برای چند لحظه بحث بین بهاره آروین و حجت نظری بدجوری بالا گرفت. حتی قبلتر هم در مهرماه امسال باز بین محسن هاشمی و زهرا صدر اعظم نوری تنشی پیش آمده بود.
جنس این دعواها هم اینطوری نیست که بگوییم مربوط به مذاکرات و رایزنیهای معمول در شوراهاست بلکه در این اتفاقات به طور محسوسی ردپای کشمکشهای حزبی قابل مشاهده است. به عنوان مثال در بحث اخیر بین محسن هاشمی و زهرا صدر اعظم نوری به وضوح اسم دو حزب اتحاد ملت و کارگزاران مطرح شد و نوری بعد از طعنه هاشمی گفت ما اگر از کارگزاران صحبت کنیم برای شما بد میشود.
هرچند که تمام اعضای فعلی شورای شهر تهران اصلاح طلب هستند و و برآمده از لیست امید اما از همان زمان جلسات انتخاب شهردار مشخص بود که تقابلهای خفیفی بین آنها وجود دارد. حالا نه اینکه فضای جلسات به دوره اول شورای شهر شبیه شده باشد اما دعواهای خارج از متن بین اعضای شورا زیاد شده. در دوره قبلی البته این دعواها خیلی شدیدتر هم بود اما با این تفاوت که در دوره چهارم هیچ کدام از دو جناح به طور مطلق دست بالا را نداشت و گزینه مطلوب اصولگرایان عملا به لطف چرخش الهه راستگو به سمت آنها رای میآورد.
در این دوره اما همه یکدست اصلاحطلب هستند و این نوع پیشامدها عجیب به نظر میرسد. در جلسه دیروز هم کار به جایی رسید که بهاره آروین عضو هیات رئیسه قصد خروج از جلسه و استعفا داشت. این عضو شورا البته چند هفته پیش هم اعلام کرد که قصد دارد استعفا بدهد اما بعد منصرف شد.
در جریان اتفاقات جلسه دیروز بهاره آروین که به حزب اتحاد ملت نزدیک است با حجت نظری از اعضای حزب اعتماد ملی درگیری لفظی پیدا کردند. ممکن است این تنشها البته بیارتباط با انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی هم نباشد. چون بهرغم بیانیه شورای عالی سیاستگذاری جبهه اصلاحطلبان که گفته در تهران لیست نمیدهند شنیده شده بعضی احزاب اصلاحطلب قصد دارند با ائتلافهای پراکنده لیست بدهند و همین مسئله ممکن است به اختلافات درون اصلاحطلبان دامن بزند که پیامدهای آن را در جلسات شورای شهر ببینیم. به این بهانه بد نیست نگاهی داشته باشیم به جهتگیری سیاسی هرکدام از اعضای شورای شهر و اینکه کدامیک از احزاب اصلاح طلب در ترکیب ۲۱ نفره شورای فعلی نمایندگان بیشتری دارد.
* یک: از همین ماجرای اخیر شروع کنیم. بهاره آروین به حزب اتحاد ملت ایران اسلامی نزدیک است و این حزب در فضای سیاسی ایران به نوعی نسخه جایگزین حزب مشارکت ایران اسلامی قلمداد میشود. اگرچه سابقه فعالیتهای سیاسی آروین مثل عضویت در شورای جوانان بنیاد باران عضویت در جبهه مشارکت در اصلاحطلب بودن تردیدی باقی نمیگذارد اما در زمان انتخابات ۹۶ بعضی نسبت به قرارگیری او در لیست امید انتقاد داشتند و اینطور عنوان شد که او به واسطه حمیدرضا جلاییپور به حزب اتحاد ملت پیشنهاد شده و در نهایت در لیست ائتلاف اصلاح طلبان قرار گرفته.
از دیگر اعضای حزب اتحاد ملت که در این دوره شورای حضور دارند میتوانیم به سید محمود میرلوحی، سید آرش حسینی میلانی، علی اعطا و زهرا صدر اعظم نوری اشاره کنیم. حتی زهرا نژاد بهرام عضو مجمع زنان اصلاحطلب هم که به طور رسمی در این حزب عضو نیست و به نوعی از چهرههای نزدیک به حزب اتحاد ملت و از دوستان شهیندخت مولاوردی (معاون سابق رئیس جمهور) محسوب میشود.
* دو: شاخصترین چهره منتسب به حزب کارگزاران در شورای شهر این دوره، محسن هاشمی رئیس شوراست. در وهله بعد مرتضی الویری هم اگرچه خودش در مقاطع مختلف گفته هیچگاه عضو حزب کارگزاران نبوده اما در عموم تحلیلهای سیاسی گرایش او نزدیک به این حزب ارزیابی میشود. شهربانو امانی نماینده دوره پنجم و ششم مجلس و عضو فعلی شورای شهر هم از اعضای ارشد حزب کارگزاران است. در زمان انتخاب محمدعلی نجفی برای شهرداری تهران ابتدا تصور میشد که او گزینه مطلوب این حزب برای شهرداری تهران است اما بعدها با انتقادهای مستمر غلامحسین کرباسچی از نجفی مشخص شد گزینه مطلوب کارگزاران صرفا محسن هاشمی بوده و نه نجفی.
* سه: بعد از ماجرای انتخاب محمد علی افشانی به عنوان شهردار تهران مشخص شد که نفوذ حزب اعتماد ملی در شورای شهر اگر از اتحاد ملت و کارگزاران بیشتر نباشد، کمتر هم نیست. به طور مشخص ابراهیم امینی نایب رئیس فعلی شورا از اعضای ارشد این حزب است. در وهله بعد محمد جواد حق شناس هم عضو شورای مرکزی این حزب محسوب میشود. همینطور حجت نظری از اعضای جوان شورای شهر این دوره هم مسئولیتهای کلیدیای مثل دبیر دفتر سیاسی و ریاست شاخه جوانان و دانشجویان اعتماد ملی را بر عهده داشته.
* چهار: تا اینجا مواضع سیاسی ۱۲ نفر از اعضای شورای شهر تهران برای ما مشخص شد. حدس زدن مواضع و دیدگاههای ۹ نفر باقی مانده اما یک مقدار پیچیدهتر است. به طور مثال از حسن رسولی شروع کنیم که از نزدیکان محمدرضا عارف است و بنابراین در مسائل انتخاباتی پیشرو هم باید مواضعی نزدیک به شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان داشته باشد. ناهید خداکرمی، رئیس انجمن علمی مامایی ایران خیلی چهره سیاسیای نیست و در دورهای هم البته از مدیران نزدیک به شهیندخت مولاوردی در معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری بود.
الهام فخاری هم مثل خداکرمی خیلی فعالیت سیاسی پررنگی ندارد و در جریان انتخاب شهردار تهران یکی از ۱۱ نفری بود که به پیروز حناچی رای دادند. این نکته مهمی است چون در لیستی که از رای دهندگان به حناچی منتشر شد خبری از اسامی منتسب به حزب اتحاد ملت نبود و بیشتر اعضای کارگزاران و اعتماد ملی پیشقراول بودند. مجید فراهانی دیگر عضو شورای شهر عضو حزب ندای ایرانیان و از نزدیکان صادق خرازی است.
افشین حبیب زاده هم به نمایندگی از خانه کارگر و حزب اسلامی کار در لیست ائتلاف امید قرار گرفته بود و البته از حامیان شهردار شدن محسن هاشمی بود که به نتیجه نرسید. محمد علیخانی دیگر عضو شوراست که منتسب به حزب خاصی نیست اما مواضع او معمولا محسن هاشمی هماهنگ است. حسن خلیل آبادی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی معلمان هم از مدافعان شهردار شدن محسن هاشمی بود. میماند دو نفر دیگر که عملا تنها بازماندههای دوره قبلی شورای شهر تهران هستند که در دوره فعلی هم ابقا شدند. یکی محمد سالاری و دیگری احمد مسجد جامعی. محمد سالاری از اعضای ارشد حزب همبستگی است. او از منتقدین حناچی در شهرداری است و گویا در روز انتخاب شهردار هم به او رای نداده است.
* پنج: جمع بندی نهایی اینکه یک نوع موازنه قدرت بین احزاب اصلاحطلب در شورای شهر برقرار است. اگرچه حزب اتحاد ملت از نظر کمی نمایندگان بیشتری در شورای شهر دارد اما هر زمان ائتلافی بین کارگزاران و اعتماد ملی صورت بگیرد آنها در اقلیت قرار میگیرند. نمونهاش روز رایگیری انتخاب شهردار بود که عباس آخوندی فقط یک رای از پیروز حناچی کم آورد.
در واقع تیم سه نفره کارگزارانیها با جذب چهرههایی مثل افشین حبیب زاده و محمد علیخانی و در قرار گرفتن کنار سه عضو اعتماد ملی و به اضافه دو رای مجید فراهانی و الهام فخاری گزینه موردنظر اتحاد ملت را شکست دادند. حاشیههای اخیر شورای شهر را هم شاید بتوان همینطور تفسیر کرد. هر دوبار یک طرف دعوا عضوی از اتحاد ملت بود در مقابل عضوی از کارگزاران یا اعتماد ملی.