در‌حاشیه سانسورهای اختتامیه جشنواره فجر
روزنامه هفت صبح، علی مزینانی | حرکت تلویزیون در انحصار و سپس سانسور مراسم اختتامیه جشنواره فجر نشان از سیاستگذاری اشتباه این سازمان در انتقال جزئیات چنین مراسمی داشت. در واقع تلویزیون با تاکید بر انحصار و سپس مجبور ساختن همگان به تماشای آنچه آن سازمان صلاح می‌داند قواعد بازی را کاملا به نفع خود تغییر داده است.
نوعی احتیاط غیرمنطقی که بازتاب بد و بی‌موردی برای صداوسیما داشت. حداقل در چهار مورد مسئول ممیزی سراسیمه سخنان برگزیده‌ها را قطع کرد و به پلاتو و مجری آن پناه برد. با چه منطقی حرفهای امیر آقایی باید قطع می‌شد؟ اشاره او به حرفهای یک مجری تلویزیونی در شبکه افق چه عوارضی می‌توانست داشته باشد؟
(جدا از اینکه اصلا این اشاره چندان حرفهای هم نبود و به نوعی تلاش امیرآقایی برای موجه نشان دادن جایزه‌اش به طیف معترضان با هر بهانه‌ای بود) یا از آن بدتر قطع حرفهای محمد کارت که اتفاقا داشت علیه سلبریتی‌ها حرف می‌زد و سانسورچی دستپاچه ناگهان حرفش را قیچی کرد.
این همان چیزی است که ما را می‌ترساند. اینکه صداوسیما انحصار پخش چنین مراسمی را در دست بگیرد و بقیه رسانه‌ها از جمله vod ها را مجبور کند که فقط راوی تصاویر تلویزیون باشند و بعد عنان کار را به دست ممیزی بسپارد که مشخص است نیروی محرکه کنش‌ها و واکنش‌هایش نه مصلحت که تنها هراس است. ترس از اینکه خدای نکرده بد شود!
پروژه تحریم جشنواره به شکل واضحی شکست خورد اما صداوسیما می‌توانست این موفقیت کوچک را با برخورد فعالانه و شجاعانه کامل کند. می‌شد حرف‌ها را پخش کرد (که هیچ‌کدام حاوی نکته‌های عجیب و غریبی نبودند و فقط استفاده از فرصت مراسم برای ادای دین یا ابراز تعلق به طیف‌های سیاسی داخل کشور محسوب می‌شدند) و اگر شرح و انتقادی بر آن حرف‌ها وجود داشت در پلاتو یا در بعد از مراسم بیان می‌شد.
نمی‌شود جزئیات یک مراسم مهم را اینگونه جرح و تعدیل کرد. نمی‌شود برای تماشاگران چنین برنامه مهمی یک نفره تصمیم گرفت. واضح است که صداوسیما با بخشی از حرفهای چهره‌های روی سن موافق نباشد. طبیعی است اما آزادی بیان هم یک اصل مهم است. آن هم در حد حرفهای ساده و طعنه‌های ملایم و گاه دو پهلو از چند سینماگر.
اگر انحصار صداوسیما برقرار نبود می‌شد راحت‌تر کنار آمد اما انحصار در کنار اعمال سلیقه حاصلش چندان خوشایند نیست. تلویزیون می‌تواند به شکل فعال‌تر و بازتری با این مسائل برخورد کند و دیدگاه‌های خود را نیز به شکل مناسبی منتقل سازد اما شیوه فعلی،یک تاکتیک قدیمی است که ضررهایش فراوان است. از ما گفتن.
