درس‌هایی که از لغو بازی با کانادا نگرفتیم!
روزنامه هفت صبح | یک: بازی ایران با کانادا لغو شد. راستش قبلا هم گفته بودیم که دلمان می‌خواهد ببینیم بانی این مسابقه کدام مغز نابغه‌ای بوده که خب مشخص نشد و بازی هم همان‌طور که انتظار می‌رفت کنسل شد. این‌که من چه احساسی در مورد این اتفاق دارم، دردی را دوا نمی‌کند. مسئله این است که انتخاب کانادا برای بازی دوستانه اشتباه بزرگی از جانب مسئولان بود. خب شنیده‌ام که پیشنهاد اولیه را یک دلال کامرونی به جریان انداخته و بعد دورنمای درآمد بازی و البته سیاحت کانادا موجب شده تا فدراسیون فوتبال به سرعت به‌دنبال اجرایی شدن این بازی باشد.
به‌هرحال شیوه خردمندانه‌ای نبود و همان‌طور که پیش‌بینی می‌کردیم به شکل ناخوشایندی به پایان رسید و لغو شد. آن‌هم با امتناع خود فوتبالیست‌های کانادایی. یعنی جمع شدن یک ایده نبوغ‌آمیز(!)، با کمی مطامع مادی، با کمی امکان سیاحت و البته با چاشنی دلایل و توجیهات محکمه‌پسند، فرمولی هست که در خیلی از تصمیمات دیگر هم می‌بینیم و با تبعات آن در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف دست به گریبانیم.
دو: فهرست ۲۵ مسافر کانادا برخلاف آن فهرست ۳۵ نفره اول بسیار قابل تقدیر و حساب شده بود. تقریبا هیچ انتقادی را نمی‌توان به آن وارد دانست. وحید امیری مصدوم حذف شد، سروش رفیعی خط خورد، کمال کامیابی‌نیا خط خورد، پورعلی گنجی و شجاع خلیل‌زاده مصدوم کنار رفتند، دانیال اسماعیلی‌فر که از دلایل ناکامی سنگین سپاهان در آسیا بود، خط خورد، یزدانی فعلا از لیست کنار رفت، همین‌طور نیازمند و فعلا از کریم انصاری‌فرد هم خبری نیست.
به‌جایش امیرحسین حسین‌زاده به تیم ملی دعوت شده است و همین‌طور عارف آقاسی و علی علیپور. تنها نکته آزارنده در این لیست عارف غلامی است که به‌نظرم مثل دانیال اسماعیلی‌فر در استانداردهای تیم ملی نیست واقعا. و خب در مجموع به‌نظرم تیم ملی در قیاس با تیم‌های ملی دوره‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۸ و همین‌طور ۱۹۹۸ به لحاظ مهره از ثروت کمتری برخوردار است و باید انتظاراتمان را بر این پایه تنظیم کنیم. در سال ۲۰۱۴ نکونام و تیموریان و اشکان دژاگه و احسان حاج‌صفی پشت‌سر رضا قوچان‌نژاد بودند.
دفاع راستمان پژمان منتظری بود، در قلب دفاع سید‌جلال و امیرحسین صادقی را داشتیم و در چپ مهرداد پولادی. یا در سال ۲۰۱۸ آزمون و طارمی از سوی وحید امیری و سعید عزت‌اللهی و کریم انصاری‌فرد و علیرضا جهانبخش حمایت می‌شدند. دفاع راستمان رامین رضاییان بود و دفاع چپمان احسان حاج‌صفی. یا در سال ۹۸ زوج دایی و عزیزی در خط حمله از سوی مهدوی‌کیا و کریم باقری حمایت می‌شدند. تیمی که دست اسکوچیچ است فقط قابل مقایسه با تیمی است که برانکو با خود به جام‌جهانی ۲۰۰۶ برده بود و دفاع چپ و راستش نصرتی و حسین کعبی بودند!
