سرنوشت ستاره‌های یک‌شبه در مسابقات استعدادیابی
روزنامه هفت صبح، بهنام مظاهری | نوشتن درباره موسیقی ایران سخت شده،تعطیلی یک‌ساله کنسرت‌ها به دلیل کرونا عملا بازار موسیقی را دچار مشکل کرده. نبود کنسرت موزیسین‌ها را دچار رخوت عجیبی کرده که حتی تولیدات این حوزه و به خصوص موسیقی پاپ تحت تاثیر قرار گرفته.سایت‌های دانلود چیز دندانگیری ندارند و سایت‌های فروش بلیت هم این روزها تبدیل به سایت دانلود موسیقی شده‌اند.
این وسط مسلما حواشی هم (البته خدا را شکر) کمتر شده و شاید بیراه نباشد اگر بگوییم در این میان تنها موزیسین‌هایی که لطمه چندانی ندیده‌اند موزیسین‌های زیرزمینی یا غیر رسمی هستند چرا که از ابتدا انگیزه‌ای به نام کنسرت در آنها شکل نگرفته بود و حالا هم تفاوت چندانی برایشان ندارد. بگذریم.
این هفته تنها خبر در حوزه موسیقی پاپ خبر پخش مسابقه‌ای به نام «آوای جادویی» از شبکه نمایش خانگی است که به نظر می‌رسد قرار است سروصدای زیادی به پا کند. این مسابقه هنوز پخش نشده اما آنطور که مشخص است چیزی شبیه همه مسابقات خوانندگی در همه جای دنیاست. داوران این مسابقه هم یکی از پر و پیمان‌ترین داورهای مسابقات اینچنینی که تا به حال دیده‌ایم هستند.
قرار گرفتن نام محمد اصفهانی، احسان خواجه امیری، رضا صادقی، فرزاد فرزین و رضا یزدانی در خبرها نشان می‌دهد که قرار است با برنامه پر مخاطبی مواجه شویم. اما از همه اینها گذشته و در مورد مسابقات خوانندگی و استعدادیابی باید گفت جدا از یکی دو برنامه پرمخاطب در سطح دنیا، این برنامه‌ها صرفا جنبه نمایشی دارد و معمولا استعدادهای ویژه که در این برنامه‌ها می‌بینیم به نوعی زود تلف می‌شوند. ستاره‌هایی که چند هفته‌ای می‌درخشند و بعد نورشان خاموش می‌شود.
تا به حال چند مسابقه استعدادیابی ایرانی چه داخلی و چه لس آنجلسی دیده‌اید؟ کدام یکی از استعدادهایی که آنجا درخشیدند بعد از اتمام برنامه همچنان موفق مانده‌اند؟ نکته همینجاست، همه این مسابقات پر تب و تاب بیشتر از اینکه بخواهند استعداد ویژه‌ای را معرفی و بعد حمایت کنند جنبه نمایشی و سرگرمی دارند.
استعدادهای ویژه گهگاه به واسطه سیاست‌های آن برنامه یا استرس و اضطراب حتی شناسایی هم نمی‌شوند و حتی ممکن است در همان مرحله اول حذف شوند. برای نمونه خدمتتان عرض می‌کنم، چند سال پیش یکی از همین مسابقات استعدادیابی ایرانی آن ور آبی برای چند سال مداوم سر و صدای زیادی به پا کرد و سوژه شبکه‌های اجتماعی بود. کدام یک از نفرات اول آن مسابقه امروز خواننده شده‌اند و آلبوم دادند؟ این در حالی است که دیگر نفراتی که در مراحل ابتدایی حذف شدند این روزها جزو خوانندگان نسبتا معروفی هستند.
نکته بعدی اینجاست که اکثر غریب به اتفاق آنها بعد از اتمام مسابقات رها می‌شوند. داورها که نقش مربی را هم در زمان پخش بازی می‌کنند هر کدام به خانه خود می‌روند و حمایت معنوی شرکت‌کنندگان کم‌کم از بین می‌رود. استعدادی که برای مدتی به او توجه ویژه شده و اسمش همه جا بوده حالا متوجه می‌شود که باید مثل همه در جدال دیگری هم شرکت کند. پول خرج کند، وقت و انرژی بگذارد تا دوباره بتواند بالا بیاید. همه آن چیزهای خوب فقط تا زمان پخش برنامه وجود دارد و بعد دیگر هیچ.
البته ناگفته نماند که این مسئله در نمونه‌های اصلی خارجی تا حدود زیادی حل شده. آنجا وقتی شما در یکی از این برنامه‌ها به خوبی دیده شوید به نوعی آینده‌تان تضمین است. صنعت موسیقی در غرب به لحاظ اقتصادی به خوبی توجیه شده و متوجه است که بعد از دیده شدن یک استعداد سریعا باید به سراغش رفت. اما متاسفانه این مسئله در ایران حل نشده باقی مانده. برای مثال چند سال پیش برنامه‌ای به نام شب کوک از شبکه نسیم پخش می‌شد که خیلی هم مخاطب داشت.
کدام یکی از صداهای برتر آن مسابقه امروز میان خوانندگان وجود دارند؟ یا همه دو برنامه‌ای که آن‌ور آب پخش می‌شد و به سوژه روز مردم بدل شده بود. به جز دو سه نفر از آن همه شرکت‌کننده در چند سال متوالی که هیچ کدام هم در بین نفرات اول نبودند، امروز کدام یکی‌شان همچنان می‌خواند و مثل آن روزهایش پر مخاطب است؟
پی نوشت: بدون شک «آوای جادویی» به برنامه پرمخاطبی تبدیل می‌شود. همانطور که از نام داورانش پیداست. امیدواریم این بار بعد از اینکه ستاره‌ای روی صحنه درخشید بعد از اتمام کار باز هم ستاره بماند و به جمع دیگران بپیوندد.
