درباره شیوه استثنایی خانم عنصری در قرنطینه
روزنامه هفت صبح | ابتکارات سه معلم خوزستانی برای دورزدن کمبود امکانات و روزهای قرنطینه. معصومه عنصری معلم کلاس سوم دبستان حضرت زینب حمیدیه از معلم‌های پیگیر است که وقتی دید در قرنطینه مانده و دسترسی به تخته سفید ندارد نگاهی به این طرف و آن طرف خانه انداخت و تصمیم گرفت از روی یخچال به عنوان تخته استفاده کند؛ کاری که تصویرش این روزها دست به دست می‌شود و خودش را به چهره شناخته شده‌ای در شهرشان و خیلی از نقاط ایران تبدیل کرده است.
خودش به هفت صبح می‌گوید اصلا فکرش را هم نمی‌کرده که کارش اینطور دیده شود و حسابی غافلگیر شده. عنصری ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «تعطیلی‌ها خیلی ناگهانی شد، یعنی فکر نمی‌کردیم اینقدر طولانی بشود برای همین من دیدم اینطور نمی‌شود و باید برای تدریس تخته داشته باشم اما خب خودمان هم قرنطینه بودیم و ترجیح می‌دادم بیرون نروم. هرچه به اطراف نگاه کردم دیدم جایی نیست که بشود نوشت و پاک کرد، اگر روی دیوار می‌نوشتم پاک نمی‌شد، نمی‌شد دوباره استفاده کرد برای همین استفاده از دیوار یخچال به ذهنم رسید.»
به اینجا که می‌رسد می‌خندد و ادامه می‌دهد: «خداییش من این کار را بی‌ریا کردم، به مدیر مدرسه گفتم از ما گزارش خواسته بودید این هم گزارش، اصلا فکرش را نمی‌کردم که موضوع اینقدر دیده بشود، حتی بچه‌های کلاسم هم ذوق کرده‌اند و انگیزه‌شان برای درس خواندن بیشتر شده. خدا را شکر بچه‌های کلاسم از درس عقب نیستند، هر کاری هم می‌کنم فدای سر تک تک دانش‌آموزان کلاس.»
عنصری می‌گوید که از وقتی عکس او در حال تدریس روی دیوار یخچال در فضای مجازی پخش شده دائما تلفنش زنگ می‌خورد و دوست و آشنا تشویقش می‌کنند حتی شاگردهای قدیمی هم سراغ معلمشان را می‌گیرند. استفاده از دیوار یخچال به عنوان تخته سفید تنها روش تدریس این معلم اهل حمیدیه نیست.
خودش می‌گوید: «من برای تفهیم بهتر درس با بچه‌ها تلفنی هم حرف می‌زنم. گاهی شده دو ساعت با بچه‌ای حرف زده‌ام تا مطمئن شوم درس را گرفته، الان بچه‌ها را به گروه‌های سه تایی تقسیم کرده‌ام و سه به سه با آنها کار می‌کنم تا عقب نمانند. به خانواده‌ها گفته‌ام که اگر کسی دسترسی به برنامه‌هایی که برای تدریس اعلام کرده‌ایم ندارد، به هر روشی که برایش ممکن باشد حاضرم بچه را آموزش بدهم تا از بقیه همکلاسی‌هایش عقب نباشد.
*** بی‌صدا از روی تخت بیمارستان
عنصری تنها معلمی نیست که از نبود امکانات فرصت ساخته و کاری می‌کند بچه‌ها از درس جا نمانند. اینطور که معلوم است بقیه معلم‌ها هم دست کمی از او ندارند. شکرالهی معلم پایه ششم دبستان جلال آل احمد آبادان است که به علت مشکلات ریوی با احتمال اولیه کرونا در بیمارستان بستری بوده اما از روی تخت با بچه‌های کلاسش که آنها هم در مقطع ابتدایی هستند، در ارتباط است و کلاسش را اداره می‌کند.
در حالی که به سختی می‌تواند حرف بزند و دائم سرفه می‌کند از پشت تلفن به هفت صبح می‌گوید: «خدا را شکر آزمایش کرونا برای من منفی درآمد اما چندین روز به دلیل مشکلات ریوی و تنفسی در بیمارستان بستری بودم، می‌توانستم مرخصی بگیرم اما دلم آرام نمی‌گرفت، می‌دانستم بچه‌ها از درسشان عقب می‌مانند برای همین تصمیم گرفتم از همان بیمارستان به درس‌هایشان رسیدگی کنم.»
او در جواب اینکه با این صدای گرفته و حال بد چطور توانسته تدریس کند، می‌گوید: «برای خانواده‌ها توضیح دادم که نمی‌توانم حرف بزنم، برای همین ویدئوهای آموزشی مرتبط برای بچه‌ها پیدا می‌کردم و می‌فرستادم، می‌نوشتم و از روند حل مسائل فیلم می‌گرفتم، با نقاشی و توضیح روی حاشیه کتاب موضوع را منتقل می‌کردم. از بچه‌ها می‌خواستم که تمرین‌ها را در گروه بگذارند. برای تک تکشان مشکلات را می‌نوشتم و با نوشتن و کشیدن تصویر توضیح می‌دادم که چطور تمرینات را انجام بدهند. هنوز هم همینطور است و چون به سختی می‌توانم حرف بزنم، کارها را به صورت تصویری انجام می‌دهم.»
شکرالهی ادامه می دهد: «خانواده ها می گویند که روند یادگیری بچه‌ها خوب است. آنها خیلی تشکر می‌کنند که نمی‌گذاریم بچه‌ها عقب بمانند. حالا قرارم این است که بعد از عید اگر مدرسه‌ها باز شد مطالب این دوره را مرور کنیم اما حداقل الان می‌دانم که دیگر لازم نیست از اول در فرصت کم این همه موضوع را درس بدهیم.»
حدیث موسوی دیگر معلم خوزستانی است که از روزهای ابتدایی آغاز تعطیلات کرونایی دست به کار آموزش دانش‌آموزانش از طریق فضای مجازی شده. او که معلم پایه اول دبستان در شهر اهواز است می‌گوید: «در ابتدای تعطیلات مدارس ضمن ارتباط مجازی با والدین و دانش آموزانم، فیلم‌هایی از تدریس پایه اول دبستان را از اینترنت دانلود می‌کردم و برای دانش‌آموزانم می‌فرستادم.
اما وقتی دیدم که آنها در ۵ ماهی که از آغاز سال تحصیلی گذشته است، به نحوه تدریس و صدای خودم انس گرفته‌اند، تصمیم گرفتم در منزل از تدریس خود فیلم‌های آموزشی تهیه کنم و برایشان ارسال کنم و نتیجه این کار برایم باور نکردنی بود.» دانش آموزان این معلم اهوازی حالا حتی دیکته را هم به صورت مجازی می‌نویسند وبعد معلم تصاویر دیکته‌های مجازی‌شان را تصحیح می‌کند.
