درباره شوالیه‌ای که به نام خود قناعت کرد
روزنامه هفت صبح، بهنام مظاهری | خبر اینکه دیروز تولد آقای حسین علیزاده، استاد واقعی و بزرگ مرد موسیقی ایران بود و خوب شاید بیراه نباشد اگر بگوییم این تنها خبر خوب در حوزه موسیقی در چند وقت اخیر بود. به همین دلیل تصمیم گرفتیم در چند سطر به افتخارات ایشان در سال‌های فعالیتشان بپردازیم. از آن جایی که مخاطبان این باکس عمدتا جوان هستند شاید بد نباشد کمی از این استاد بی‌بدیل موسیقی اصیل ایرانی بگوییم.
حسین علیزاده متولد ۱۳۳۰ است و با این حساب او امسال رسما دهه هفتم زندگی‌اش را آغاز می‌کند. او در سال‌های فعالیتش تا امروز ۴۷آلبوم رسمی منتشر کرده و برای بیشتر از ۲۰ فیلم سینمایی و سریال آهنگسازی کرده. ۱۱ کتاب در حوزه موسیقی منتشر و تا امروز ۳ بار نامزد دریافت گرمی بوده. ( اشتباه نخواندید. همان گرمی معروف) علیزاده تا امروز ۴ سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر در بخش آهنگسازی فیلم را به خاطر ساخت موسیقی فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه، مشترکاً به همراه مجید انتظامی و محمدرضا علیقلی برنده بیشترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم فجر است.
او در هفتم آذر ۱۳۹۳، در نامه‌ای از دریافت «نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه» اعلام انصراف کرد و نوشت که «خود را بی‌نیاز از دریافت هر نشانی» می‌داند. علیزاده در عین حال گفته‌است که «هدیه ملت بافرهنگ فرانسه» را «ارج می‌نهیم». او در نامه خود گفت: «اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه هدیه ملت بافرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می‌کند، آن را ارج می‌نهیم و ما نیز ستایش می‌کنیم ستارگان پرافتخار تاریخ خود را.»
علیزاده با این حال اضافه کرد «شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی نزد مسئولان می‌بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می‌شود». او در پایانِ نامه خود نوشت: «ضمن قدردانی از مسئولان کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.» دریافت جایزه دو سالانه موسیقی جهانی آسیا (: Asian world music Award) از بنیاد مرکز موسیقی جهان یکی دیگر از افتخارات حسین علیزاده است.
اما همه اینها به کنار، محبوبیت علیزاده از سال ۴۷ آغاز شد. او در سال ۱۳۴۷ عضو ارکستر رودکی شد و با عضویت در کانون چاووش همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان آثار جاودانه‌ای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبوم‌های چاووش اجرا کرد که هرگز از یاد مخاطبان موسیقی نخواهد رفت. علیزاده در این سال‌ها با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقی‌دانان و نوازندگان پس از انقلاب گذاشت.
او در اوایل دهه هفتاد ریاست هنرستان موسیقی را هم بر عهده داشت و از اواخر دهه ۷۰تا سال ۱۳۸۴ با محمدرضا شجریان در قالب گروهی چهار نفره همراه با کیهان کلهر و همایون شجریان به برگزاری کنسرت و اجرای برنامه در کشورهای مختلف مشغول بود. آخرین آلبوم علیزاده «غمنومه فریدون» نام دارد. روایتی محاوره و موزون به سبک و سیاق قصه‌های کوچه از یک آبادی که در آن خندیدن ممنوع می‌شود. در پی این رویداد فریدون، جوان خنده‌روی آبادی به دلیل عشقش‌به لبخندهای معشوقه خود «هیچا» به اعتراض می‌ایستد و …
این اثر موسیقایی حسین علیزاده به نوعی بازگشتی به ادبیات و موسیقی مغفول کوچه و آثار شنیداری از این دست است. غمنومه فریدون اثری شنیداری به نویسندگی و کارگردانی پیمان قدیمی و آهنگسازی حسین علیزاده است. در این اثر صابر ابر، فرهاد اصلانی، امیر جعفری، حبیب رضایی، سیامک صفری، فاطمه معتمدآریا، ژاله علو، آیدا شاملو و مرتضی احمدی به صداپیشگی پرداخته‌اند. پیشنهاد می‌کنم حتما این آلبوم را بخرید و گوش کنید. حتی اگر علاقه‌ای به موسیقی اصیل ایرانی ندارید.
به رسم همیشه باید از اخبار و موزیک‌های جدیدی که در هفته اخیر به بازار آمده بگوییم. خیالتان راحت اگر این یکی دو هفته فرصت جستجو برای موزیک جدید را نداشته‌اید باید خدمتتان عرض کنم که هیچ اتفاقی نیفتاد و هیچ قطعه جدیدی جز قطعه «رفیق» از کامران تفتی به یاد رفیقش ارشا اقدسی که اخیرا از دنیا رفت، به بازار نیامده. خبر دیگر هم اینکه وزیر جدید ارشاد و برنامه‌هایش برای دوره وزارت در حوزه هنر و به خصوص موسیقی بسیار بحث برانگیز شده و باید دید در چهار سال آینده، موسیقی ایران دستخوش چه تغییراتی خواهد شد.
