درباره بازگشت فردوسی‌پور به عرصه اجرا
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر| قسمت اول برنامه اینترنتی «فوتبال ۳۶۰» منتشر شد و عادل فردوسی پور از مختصات کلی برنامه تازه خود رونمایی کرد. او در قسمت اول سراغ علی دایی رفت که نتیجه یک گفت و گوی کاملا جدی شد. نه؛ در میان حرف‌های مهم و گاه تلخ، شوخی و خنده و البته بازی هم سهم زیادی داشت. این گفت و گو قسمت دوم هم دارد که به‌زودی منتشر می‌شود. تحلیل هفت صبح از «فوتبال ۳۶۰» یا بهتر است بگوییم عملکرد فردوسی‌پور را بخوانید.
مورد اول| تیپ مجری
برنامه جدید فردوسی‌پور فاقد دکور ثابت است و ظاهرا تصمیم این است که او به همراه همکاران سراغ مهمان‌ها برود. طبعا مجری، در این موقعیت، شان مهمان دارد و وقتی کسی به مهمانی می‌رود باید لباس رسمی بر تن کند. فردوسی‌پور کت و شلواری تیره بر تن داشت و با این پوشش به دفتر کار علی دایی رفت.
مورد دوم| حال مجری
تصوری که از فردوسی‌پور بعد از حاشیه‌های اخیر در ذهن عموم نقش بسته، یک چهره «غم زده» است. او اما در «فوتبال ۳۶۰» همان مجری شاد همیشگی بود و با انرژی تمام روبه‌روی علی دایی قرار گرفت. این حال را فقط کسی می‌داند که دلبسته کار ژورنالیستی است! فردوسی پور از همان دقیقه ابتدایی تصورات احتمالی درباره خودش را برهم زد؛ جایی که پیش از مصاحبه با دایی شوخی کرد و گفت :«این صندلی‌ها چیه؟!» و بعد از پاسخ دایی، شوخی را این گونه ادامه داد:« من جا می‌شم شما جا نمی‌شید!»
مورد سوم| سهم حرف جدی
پرسش اول فردوسی‌پور همان شیطنت‌های همیشگی را داشت:«آخرین بار سال ۹۴ در نود با هم صحبت کردیم. در این مدت خیلی چیزها عوض شده.» دایی اما پی حرف را نگرفت و در عوض از این گفت که اهل مصاحبه نیست: «ولی اینقدر عزیزید که نتونستم از دست شما فرار کنم.»
گفت و گو با صحبت‌های جدی شروع شد و فردوسی‌پور دغدغه اخیر خود یعنی افزایش مهاجرت را پیش کشید. دایی هم از سختی‌های زندگی خود گفت و از روزگاری که دستفروشی می‌کرده. در عین حال تاسف خود از شرایط اقتصادی و اجبار تحصیلکرده‌ها برای انجام کارهایی مثل نظافت خانه‌ها را به زبان آورد. نیمه پایانی مصاحبه هم به صحبت‌های انتقادی دایی درباره شرایط تیم ملی، فدراسیون فوتبال و … گذشت.
مورد چهارم|سهم شوخی
فوتبال، ورزشی سرگرم کننده و مفرح است؛ پس وقتی قرار است درباره آن برنامه ساخته شود نباید همهاش حرف جدی زد. خاصه این که فوتبال ما سوژه تلخ و تاسف بار کم ندارد. فردوسی‌پور هم در نود و هم در فوتبال ۱۲۰ سهمی ویژه برای «شوخی» قائل بود و در «فوتبال ۳۶۰» هم چنین کرده.
شوخی از کل کل او با دایی بر سر مسابقه تنیس شروع شد؛ در طول بازی ادامه یافت و دامنه آن در پایان مسابقه به پشت صحنه کشیده شد. علی دایی شخصیتی جدی دارد و روی شوخ او کمتر مقابل دوربین عیان شده. با این حال فردوسی‌پور از همان ابتدا یخ او را شکست و دایی نیز همراهی کرد. اوج آن جایی بود که بعد از پیروزی عادل در تنیس این طور گفت:« آقا بیکاره، صبح تا شب بازی می‌کنه»؛ یک شوخی کنایی که همهاش فردوسی‌پور را در برنمی‌گیرد!
مورد پنجم| دوران تازه
سال پیش که هنوز «جوکر» پخش نشده بود گزارشی نوشتیم و سرنوشت مجریان مطرح در فضایی خارج از تلویزیون را مرور کردیم. در این میان فقط رضا رشیدپور با «دید در شب» توانسته بود موفقیت تلویزیونی خود را در فضای وب تکرار کند. حالا اما داستان فرق کرده؛ احسان علیخانی با ساخت «جوکر» نشان داد کار خوب ربطی به مدیوم ندارد.
فردوسی‌پور هم پیش از این تجربه تهیه کنندگی برنامه اینترنتی «کلاسیکو» را داشت که چندان موفق نبود. «فوتبال ۳۶۰» اما حکایتی دیگر دارد. او خودش مجری برنامه است و پی برده برای فعالیت در مدیوم تازه باید مدلی متفاوت پیش بگیرد. از قضا ساخت چنین برنامه‌هایی صرفا بر اساس توانایی مجری و ایده‌های تیم سازنده بنا شده‌اند و نیازمند بودجه‌های گزاف نیست. فردوسی‌پور و تیمش در گام اول نشان دادند می‌توان خارج از تلویزیون برنامه‌ای با بودجه معقول ساخت که هم حرف‌هایی جدی دارد و هم مخاطب را سرگرم کند.
