داستان بارسا و لیگ ملت‌های اروپا
روزنامه هفت صبح، آرتین ابراهیمی| مرحله نهایی لیگ ملت‌های اروپا، اواخر هفته آینده برگزار خواهد شد تا قهرمان دومین دوره این مسابقات، طی دو بازی جذاب نیمه‌نهایی و فینال مشخص شود. پرتغال قهرمان اولین دوره این رقابت‌هاست؛ مسابقاتی که با حمایت آلکساندر چفرین رئیس یوفا طراحی و اجرایی شده و شباهت زیادی هم به سوپرلیگ فلورنتینو پرز دارد.
در لیگ ملت‌های اروپا، ۵۵ کشور اروپایی به ۴ سطح A تا D تقسیم شده و با هم به رقابت می‌پردازند. البته همه نگاه‌ها به سطح A این مسابقات است؛ جایی که قدرت‌های برتر قاره به مصاف هم می‌روند تا جذابیت فوتبال را به تماشاگران هدیه کنند؛ همان ایده‌ای که پرز در سطح باشگاهی به دنبال آن بود و با جبهه‌گیری چفرین همراه شد.
امسال هم چهار تیم بزرگ اروپایی به مرحله پایانی این رویداد رسیده‌اند و طی روزهای چهارشنبه و پنجشنبه هفته آینده (۱۴ و ۱۵ مهرماه) به ترتیب تیم‌های «ایتالیا و اسپانیا» و «فرانسه و بلژیک» به مصاف هم خواهند رفت.ایتالیا قهرمان جام ملت‌های اروپاست؛ ورژن اصلی و اورجینال رقابت‌های ملی اروپایی که حدود دو ماه پیش برگزار شد. پس تیم روبرتو مانچینی با ترکیبی کامل و روحیه‌ای بالا در مرحله پایانی لیگ ملت‌های اروپا حاضر خواهد شد تا در کنار فرانسه، شانس اول قهرمانی این مسابقات باشد. دو تیمی که به نظر می‌رسد برگزارکننده فینال روز ۱۸ مهر هستند.
ایتالیا با تکیه بر جی.جی دوناروما بهترین دروازه‌بان اروپا، کیه‌لینی و بونوچی دو یار مکمل باکس دفاعی، بارلا، جورجینیو، وراتی در میانه زمین و کیه‌زا، اینسینیه، براردی و ایموبیله در خط تهاجمی، شانس اصلی قهرمانی لیگ ملت‌های اروپاست.فرانسه هم با لوریس، واران، پوگبا، کانته، گریزمان، بنزما، امباپه و چند چهره نوظهور مثل کاماوینگا، اُوپامه‌کانو، ور‌ه‌تو و موسی دیابی، تیمی در حد و قواره قهرمانی این رقابت‌هاست تا ناکامی جام ملت‌های اروپا را به دست فراموشی بسپارد؛ به‌ویژه کیلیان امباپه که ناکام اصلی آن مسابقات بود.
اسپانیا و بلژیک هم در سودای قهرمانی جام چفرین! هستند. اسپانیای انریکه با کنار گذاشتن یاران رئال مادرید، چشم به درخشش جوانانی چون اونای سیمون، فران تورس، اولمو، پدری، فاتی و دست بر قضا مارکو آسنسیو دارد. البته این اسپانیا مثل زمان کاسیاس، راموس، ژاوی، اینیستا و سایر رفقا، آن هیبت قهرمانی را ندارد.بلژیکی‌ها هم وابستگی مطلق به درخشش سه ستاره خود یعنی تیبو کورتوآ، کوین دی‌بروین و روملو لوکاکو دارند تا در کنار نفراتی چون تیه‌له‌مانس، کاراسکو، تورگان هازارد و البته جرمی دوکو، شانسی برای صعود به فینال داشته باشند. با این توضیح که فکر نکنید اسم ادن هازارد جا افتاده است!!
بارسا و لیگ ملت‌ها!
بارسلونا که فصل جدید فوتبال اسپانیا و اروپا را ضعیف و سینوسی آغاز کرده، نگاه ویژه‌ای به پایان هفته فوتبالی اروپا و لیگ ملت‌ها دوخته است؛ چرا که روبرتو مارتینز سرمربی بلژیک، کاندیدای اصلی نشستن روی نیمکت بارسا به جای رونالد کومان ناکام است و خوان لاپورتا و یوردی کرایف به این جمع‌بندی رسیدند که مارتینز، تنها نام نجات‌بخش این روزهای آبی‌اناری‌هاست؛ اما روبرتو مارتینز، این مربی کاتالان که بیشتر در لیگ جزیره هم مطرح بوده، کیست؟
روبرتو مارتینز
او متولد سال ۱۹۷۳ (۴۸ ساله) در بالاگوئر است. Balaguer شهری واقع در استان للیدای کاتالونیاست. پل گوتیک که در جنگ داخلی اسپانیا تخریب و سپس بازسازی شد و کلیسای سانتاماریا متعلق به قرن ۱۵ میلادی، در این شهر قرار دارند و به این بهانه است که بالاگوئر شهرت دارد.مارتینز از سال ۱۹۸۲ فوتبال خود را با عضویت در تیم جوانان بالاگوئر آغاز کرد و سپس به تیم ساراگوسا B پیوست. او به عنوان یک هافبک دفاعی و در طول دوران بازیگری حرفه‌ای خود که تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت، در ۷ تیم ساراگوسا، بالاگوئر، ویگان اتلتیک، مادرول، والسال، سوانسی سیتی و چستر سیتی بازی کرد و آمار ۴۲۵ بازی و ۳۰ گل را به ثبت رساند.
پس از آن بلافاصله به حرفه مربیگری روی آورد و تا ۲۰۰۹ مربی سوانسی شد. سپس به مدت ۴ سال مربیگری ویگان اتلتیک را برعهده گرفت و ضمن جلوگیری سریالی از سقوط این تیم به دسته پایین‌تر و قهرمانی جام حذفی، نظر سران تیم اورتون را جلب کرد تا هدایت این تیم مطرح انگلیسی را به وی پیشنهاد دهند. مارتینز ۳ سال سرمربی اورتون بود و در سال ۲۰۱۶ مسئولیت تیم ملی بلژیک را پذیرفت که تاکنون این شغل را حفظ کرده است.
آمار موفقیت روبرتو مارتینز در این ۴ تیمی که تاکنون مربیگری آنها را برعهده داشته، ۴۴درصد بوده است؛ یعنی در ۵۰۷ بازی که روی نیمکت این تیم‌ها نشسته، ۲۲۵ برد و ۱۳۲ تساوی به‌دست آورده و متحمل ۱۵۰ شکست شده است.سبک مربیگری او مبتنی بر فلسفه یوهان کرایف است که بر مالکیت توپ تمرکز دارد. او با همین سبک فوتبالی، سوانسی را به لیگ برتر آورد و این تاکتیک مدرن را به درجات مختلف، در ویگان اتلتیک، اورتون و تیم ملی بلژیک هم پیاده کرد.
روبرتو مارتینز به حرفه تفسیر فوتبال نیز بسیار علاقه‌مند است و از سال ۲۰۱۰ به عنوان تحلیلگر مسابقات مختلف بین‌المللی از جمله جام جهانی، جام کنفدراسیون‌ها، لیگ قهرمانان اروپا و… به همکاری با شبکه‌های ورزشی اسکای اسپورت، بی‌بی‌سی، CBS و ESPN پرداخته است.او لیسانس فیزیوتراپی ورزشی دارد و مدرک کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی خود را نیز از دانشگاه متروپولیتن منچستر اخذ کرده است.
به این ترتیب و با مرور کارنامه مارتینز به نظر می‌رسد که سران بارسلونا سرمربی متفکری را زیر نظر گرفته‌اند؛ کسی که با وجود همه شایستگی‌هایش، هنوز به موفقیت قابل توجهی دست پیدا نکرده و از این بابت تشنه کسب پیروزی با تیمی به بزرگی بارسلوناست.
مارتینز که با تیم ملی بلژیک، از جایگاه سومی بالاتر نرفته، در تلاش است که ابتدا مهمترین جام زندگی ورزشی خود در حد لیگ ملت‌ها را کسب کند و آنگاه با خیال راحت، هدایت بارسلونا را برعهده بگیرد؛ اما بهتر از همه، این خود اوست که می‌داند این هدف چندان در دسترس نیست.
ژاوی هرناندز
ژاوی هرناندز متولد سال ۱۹۸۰ (۴۱ ساله) در تراسا Terrassa است؛ شهری واقع در شرق ایالت کاتالونیا که ۲۰ کیلومتر با بندر بارسلون فاصله دارد. مهمترین ورزش این شهر، هاکی است که بازیکنان زیادی را به تیم ملی اسپانیا معرفی کرده و در المپیک بارسلون هم تمامی مسابقات هاکی در این شهر برگزار شد. در تراسا، سه باشگاه محلی اتلتیک تراسا، کلوپ اگارا و دپورتیوو تراسا، برنده مسابقات مختلف هاکی در سطح ملی و اروپایی شدند.
ورزشکاران این شهر در رشته بسکتبال و واترپلو هم موفقیت‌هایی به‌دست آوردند؛ اما بدون شک سمبل ورزشی تراسا، ژاوی هرناندز است؛ مهندس میانه میدان بارسلونا و تیم ملی فوتبال اسپانیا که خیلی نیازی به تعریف ندارد. او به قدرت حفظ توپ، بازیخوانی و بازیسازی، خلاقیت در ایجاد موقعیت، ایستادن در مرکز ثقل تیکی‌تاکی و قدرت انتقال از دفاع به حمله مشهور است. جالب اینکه الگوی این هافبک تراز اول جهانی، نه هموطنش پپ گواردیولا که پل گاسکوین انگلیسی بوده است.
ژاوی در ۱۱ سالگی به لاماسیا La Masia مدرسه فوتبال معروف بارسلونا پیوست و اولین بازی خود برای تیم اصلی باشگاه را در سال ۱۹۹۸ یعنی در ۱۸ سالگی انجام داد و به مدت ۱۷ سال در قلب زمین بارسا و هواداران این تیم جا خوش کرد. او سپس در سال ۲۰۱۵ با السد قطر قرارداد همکاری بست، ۴ سال در این تیم بازی کرد و از سال ۲۰۱۹ مربیگری این باشگاه متمول قطری را برعهده گرفت.
ژاوی از معدود بازیکنان فوتبال جهان است که بیش از ۱۰۰۰ بازی رسمی برای تیم‌های مختلف انجام داده است؛ اما در زمینه مربیگری هنوز از کارنامه روشنی برخوردار نیست. البته آمار کلی موفقیت او در تیم السد، ۶۵درصد بوده است، اما دو دوره پیاپی حذف از مراحل اولیه لیگ قهرمانان آسیا نشان از این دارد که این مرد اسپانیایی نیاز به تجربه بیشتری دارد.
نکته‌ای که تیم مدیریتی بارسلونا هم روی آن تاکید دارد و در انتخاب نهایی این مربی جوان دچار شک و تردید شده است. ضمن اینکه حمایت عجیب ژاوی از تونی فریسکا نامزد ناموفق مدیریت بارسلونا در انتخابات اخیر این باشگاه هم مزید بر علت شده تا این شماره ۶ ابدی از چشم خوان لاپورتا بیفتد.
در مجموع باید اینطور نتیجه گرفت که بارسلونا در گذر از پروژه ناموفقی که دو سال پیش توسط بارتومئو و کومان کلید زده شد، به استخدام این دو مربی کم و بیش نامی چشم دوخته است؛ روبرتو مارتینز که کارنامه به نسبت موفق و کاراکتر جذابی دارد و مورد اعتماد مدیر تیم نیز هست و ژاوی هرناندز که سرمایه باشگاه است و شناخت لازم از ارکان و فلسفه بارسا را دارد؛ اما مشکل اصلی جای دیگری است!
خزانه باشگاه که همزمان با پاندمی کرونا پُر از خالی شده و حتی اندک سرمایه لازم برای پرداخت غرامت به کومان و استخدام مربی جدید را هم ندارد! طبق جدیدترین آمارهای مالی، بارسا هنوز نتوانسته به سقف مورد نظر لالیگا و شخص آقای خاویر تباس از منظر فیرپلی مالی برسد و همچنان بودجه باشگاه باید ۲۵درصد کاهش پیدا کند.
به این معنا، فعلاً لاپورتا نمی‌تواند غرامت ۱۲ میلیون یورویی برکناری کومان (۶ میلیون یورو دستمزد آقای مربی و ۶ میلیون یورو مالیات آن) و عقد قراردادی مشابه برای استخدام یکی از این دو مربی مد نظر خود را تامین کند و این به معنای ادامه کار مرد یخی روی نیمکت داغ بارساست. شاید هم مدیر بارسلونا تا پایان فصل جاری صبر کند و اگر کومان هم نتیجه نگرفت و با خشم بیشتر هواداران مواجه شد، به آلفرد شرودر و هنریک لارسن روی بیاورد؛ دو دستیار آلمانی و سوئدی سرمربی هلندی که اتفاقاً در غیاب او، آمار خوبی برجای گذاشته‌اند.
