پروژه وداع با اسلحه خاطره‌انگیز «ژ-۳» کلید خورد

سلاح قدیمی که به پیرمرد آلمانی معروف است از سازمان رزم نیروی زمینی ارتش خارج شد.اسلحه ژ-۳ از جمله نام‌ها و تجهیزاتی است که با آن خاطرات تلخ و شیرین زیادی در ذهن مردم ایران عجین شده است. یک سلاح انفرادی ساخت آلمان غربی که شاید نزدیک به ۵۰‌سال است وارد ایران شده و عمده نیروهای ارتش کشورمان را مسلح کرده است. اما این طور که مشرق نیوز گزارش داده بالاخره قرار است تابوی خروج این سلاح از نیروهای ارتش شکسته شود چراکه امیر کیومرث حیدری فرمانده نیروی زمینی ارتش در روزهای اخیر اعلام کرده که این نیرو به دنبال خروج ژ-۳ از خدمت و استفاده از سلاحی بومی و جدید که ساخت وزارت دفاع محسوب می‌شود، است.

*** سابقه دوستی ایرانی‌ها با ژ-۳
در دوره پادشاهی پهلوی دوم، ایران بیش از پیش به آمریکا و بلوک غرب نزدیک شده و در جریان پیمان‌های منطقه‌ای ضد شوروی سابق، پیمان بغداد و سپس سنتو با حضور ایران، عراق، پاکستان، ترکیه و انگلستان ایجاد شد. سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان به دنبال بحث استانداردسازی آموزش‌های نظامی و تجهیزات هر سه اسلحه G-3 را برای خدمت به عنوان اسلحه سازمانی در ارتش‌های خود قبول کرده و البته هر سه کشور تولید تحت لیسانس آن را نیز از آلمان دریافت کردند اما هنوز مردم عادی با آن آشنا نشده بودند تا روزهای انقلاب اسلامی، وقتی که ارتش ژ-۳ به دست به خیابان آمد و مردم برای اولین بار شروع کردند درباره شدت کشندگی این اسلحه حرف زدند. اسلحه‌ای که نه تنها برد بالایی داشت بلکه به دلیل باز شدن گلوله بعد از شلیک آسیب بسیار زیادی به بدن فرد مضروب می‌زد. اینها گذشت تا دوران جنگ.

*** دقیق، کشنده اما سنگین
در سال‌های جنگ و با تشکیل سازمان رزم سپاه پاسداران و ورود به خدمت سری AK در مدل‌های مختلف، خیلی از رزمندگان ایرانی ترجیح می‌دادند به سراغ مدل روسی بروند چون که از اطمینان‌پذیری بالاتری برخوردار بود. در عین حال ژ-۳ هم به دلیل قدرت کشندگی فوق‌العاده بالا و خصوصا دقت مناسب در فاصله بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ متری برای خود نام و آوازه‌ای ترسناک دست و پا کرده بود. علت این مسئله فشنگ‌های ۷.۶۲*۵۱ تولید آلمان غربی بود که در ایران نیز به همین شکل تولید ادامه پیدا کرد. این گلوله‌ها برخلاف نمونه های آمریکایی در زمان برخورد با بدن قربانی بعد از طی مسیر مشخصی به شکلی منهدم شده و اثر تخریبی مرگباری را به جا می‌گذاشتند. اما وزن به نسبت بالای ژ-۳، لگد زیاد و تقریبا غیرقابل کنترل بودن آن در حالت شلیک رگبار به نوعی از نقاط منفی آن به حساب می‌آمد.

*** جایگزین پیرمرد آلمانی
مسئله تغییر سلاح سازمانی و توسعه یک سلاح انفرادی بومی از جمله بحث‌هایی است که سال‌هاست در کشور ما چندین پروژه برای آن تعریف شده و به نظر می‌رسد کم کم در حال ورود به فاز عملیاتی است. دو اسلحه از تولیدات وزارت دفاع را می‌توان به عنوان گزینه‌های اصلی نزاجا اعلام کرد که یکی از آن فجر ۲۲۴ و دیگری سلاح مصاف است.مشخصات اعلام شده فجر ۲۲۴ ایرانی هم شباهت بسیار نزدیک به ام ۴ دارد. این سلاح ساخت داخل با گلوله‌های ۴۵*۵.۵۶ میلی متری مسلح شده و می‌تواند از خشاب‌های ۲۰ و ۳۰ تیری استفاده کند. سرعت دهانه گلوله‌های این سلاح نیز ۸۸۴ متر بر ثانیه است.

وزن این سلاح بدون خشاب ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم است که این عدد برای کلاشینکف روسی ۳‌کیلو و ۴۷۰ گرم و برای ژ-۳ آلمانی بیش از ۴ کیلو است. این کاهش وزن قابل توجه، یکی از مهم‌ترین نکته‌ها در طراحی و ساخت سلاح‌های جدید محسوب شده به طوری که تمام صنایع اسلحه سازی دنیا امروزه به دنبال کاهش وزن محصولات خود هستند. طول کلی این سلاح ۸۳۸ میلی متر و طول لوله آن ۳۷۰ میلی متر بوده و مکانیزم عملکرد آن به مانند ام ۴ آمریکایی بر اساس گاز مستقیم باروت با قفل چرخشی است.

این سلاح همچنین ریل مخصوص انواع دوربین، هدف گیر لیزری، چراغ قوه و سایر ملزومان مورد نیاز را دارد. قنداق این سلاح نیز از نوع متحرک بوده و با توجه به نیاز ماموریتی و جثه تیرانداز می‌توان اندازه آن را تغییر داد.سلاح دیگر «مصاف» است که البته به صورت محدود اخیرا به تیپ ۶۵ نوهد نزاجا نیز تحویل شده و به نظر از شانس بیشتری برای ورود به خدمت در نزاجا برخوردار است. سلاحی که شاید بتوان آن را HK416 ایرانی نامید.

در نهایت باید منتظر بود و دید که انتخاب نهایی نیروی زمینی ارتش برای جایگزین پیرمرد آلمانی چیست. مشخصا تجربیات نزدیک به یک دهه حضور مستشاران ایرانی در نبردهای منطقه غرب آسیا علیه گروه‌های تروریستی باعث به روزشدن وضعیت طراحی در نیروهای مسلح و صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران شده هرچند که کنار گذاشتن آن تعداد اسلحه و تجهیزات جانبی و خرید ده‌ها هزار سلاح، نیازمند کمک و پشتیبانی ستادکل نیروهای مسلح، وزارت دفاع و دولت خواهد بود.