خباثت از نوع شرق آسیا
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | چند وقت پیش اینجا نوشتیم که اگرچه همه آلمانی‌ها را به عنوان مقصرین و جنایتکاران اصلی جنگ دوم جهانی می‌دانیم اما بمباران سه روزه درسدن با ده‌ها هزار کشته از سوی متفقین خودش معنای یک جنایت جنگی است. در مورد ژاپنی‌ها هم باید گفت که آنها اگرچه قربانیان جنایت انفجارهای اتمی هیروشیما و ناکازاکی هستند.
اما خودشان در دهه ۳۰ در چین مجموعه‌ای از جنایات باورنکردنی را ثبت کرده‌اند و در عرصه قتل عام زنان و کودکان رکوردهای وحشتناکی را به جا گذاشته‌اند که تنها با جنایات چنگیز و تیمور قابل مقایسه است.
اما یکی از ابداعات ژاپنی‌ها در جنگ دوم جهانی ارسال بالن‌های آتش‌زا بود. بالن‌هایی که باید ۵۰۰۰ مایل را از فراز اقیانوس آرام و با استفاده از جریان‌های هوای مشهور جو می‌پیمودند و در کالیفرنیا فرود می‌آمدند تا جنگل‌ها و خانه‌ها را آتش بزنند!
این ایده شگفت‌انگیز توسط دانشمندان ژاپنی پیگیری شد و در کارخانه‌ای با ۹هزار کارگر این بالن‌ها به تولید رسیدند و صدها بالن طی سال‌های ۱۹۴۴ تا ۴۵ به سمت آمریکا روانه شد.
این بالن‌ها از سیستم کنترل ارتفاع برخوردار بودند تا انبساط و انقباض هیدروژن داخل آن طی روز و شب به حرکت آنها آسیبی وارد نکند. از چوب درخت توت کاغذی برای ساخت بالن‌ها استفاده شد که تکه‌های مختلف آن توسط آرد سیب‌زمینی خیس به یکدیگر چسبانده و به وسیله گاز هیدروژن پر شدند.
آنها ۱۰ متر قطر داشتند و حداکثر می‌توانستند ۴۵۳ کیلوگرم بار را جا به جا کنند. با این حال بخش مرگبار این محموله را یک بمب ضد نفر ۱۴٫۹ کیلوگرمی تشکیل می‌داد که به یک فتیله ۱۹٫۵ متری متصل بود.
این فتیله پیش از انفجار به مدت ۸۲ دقیقه در وضعیت سوختن قرار می‌گرفت. ژاپنی‌ها بالن را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده بودند که با صعود به ارتفاع بیشتر از ۱۱٫۵ کیلومتر، اقدام به آزادسازی هیدروژن کند.
همچنین قرار بود که در صورت قرار گیری بالن در ارتفاع کمتر از ۹٫۱ کیلومتر، چندین جفت کیسه پر از شن و ماسه را رها کند. بیش از نیمی از این بالن‌ها به آمریکا وارد شدند اما اکثرشان در زمین‌های کشاورزی و صحراها فرود آمدند و آن تاثیر مورد نظر ژاپنی‌ها را نتوانستند ایجاد کنند.
تنها شش نفر در ایالت اورگون کشته شدند که یک زن معلم و ۵ دانش‌آموزش بودند. جالب این‌که خبر این بالن‌ها به شدت توسط اداره سانسور آمریکا ممیزی می‌شدند. این شایعه هم بالا گرفت که ژاپن قرار بوده فاز دوم این عملیات را با ترفندهای بیولوژیک و شیوع ویروس‌ها و باکتری‌ها پی بگیرند که خب جنگ تمام شد و فرصت پیدا نکردند.
