جزئیات جالب درباره سفر رفتن ایرانی‌ها در سال گذشته
روزنامه هفت صبح، فاطمه رجبی| مرکز آمار ایرانی دیروز گزارشی منتشر کرد با عنوان «نتايج آمارگيري از گردشگران ملي ۱۴۰۰» در مورد جزئیات سفر رفتن ایرانی‌ها در سال گذشته که در ادامه می‌خوانید:
یک: در سال 1400، در حدود 30 درصد خانوارهاي كشور حـداقل يـك فـرد از اعضـاي خـانواده سفر داشته و در مقابل حدود 70 درصد خانوارها يعني نزدیک به خانوار در اين سـال هـيچ فـردي از اعضايشـان سـفر نداشته است.
دو: ایرانی‌ها در سال ۱۴۰۰ در مجموع نزدیک به دو و نیم میلیون سفر داخلی انجام داده‌اند که ۴۲ درصد آنها با اقامت شبانه همراه بوده و ۵۸ درصد بدون اقامت شبانه بوده یعنی کمتر از یک شب طول کشیده است.
سه: بيشترين سفرهاي بومي با اقامت شبانه در سال 1400 ،با هدف ديدار دوستان و بستگان انجام شده یعنی (65 درصـد) و بعد از آن هـدف‌هاي گردش و تفريح (16 درصد)، درمان (10 درصد) و زيارت (4 درصد) در رتبه‌های بعدی قرار دارند. حدود 5 درصد از سفرها در اين سال هم با اهدافي مثل آموزش، خريـد ،كسـب و كـار و… صورت گرفته است.
چهار: جالب اینکه با وجود اهمیتی که سفرها برای محل‌های اقامت گردشگری مثل هتل و بوم گردی‌ها و… دارد گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد ایرانی‌ها حداقل در سال ۱۴۰۰ چندان روی خوشی به آنها نشان نداده‌اند و ترجیح داده‌اند برای سفر روی خانه دوست و آشنا و فامیل حساب کنند. به این صورت که ۷۶ درصد مسافران در سال گذشته خانه دوستان و فامیل را برای اقامت انتخاب کرده‌اند، ويلا و آپارتمان شخصي با 12 درصد و ويلا و آپارتمان اجاره‌اي با 6 درصد رتبه‌های بعدی را داشته‌اند.
پنج: شهرهای مقصد سفر هم جالب هستند. شهرستان‌های تهران، مشهد، اصفهان، شيراز و رشت داراي بيشترين تعداد سفر بوده‌اند. اما توجه به اين نكته ضروريست كه الگوي گردشگري از لحاظ نوع سفر، در اين شهرستان‌ها با هم متفاوت است. بيشترين سفرهاي بدون اقامت شبانه به ترتيب در شهرستان‌هاي تهران، اصفهان،رشت، تبريز و كرمان و بيشترين سفرهاي بااقامت شبانه به ترتيب در شهرستان‌هاي تهران، مشهد، شيراز، اصفهان و قزوين بوده‌اند و عجیب اینکه شهر ساری در پنج‌تای آخر هر دو نوع سفر قرار داشته در حالی که شرایط در مورد رشت کاملا متفاوت است.
شش: گزارش مرکز آمار میزان تحصیلات سرپرستان خانوار را هم در ارتباط با سفر بررسی کرده است. جالب اینکه گزارش نشان می‌دهد بیشترین سفرها به خانواده‌هایی تعلق داشته که سرپرست آنها دارای تحصیلات دیپلم و پایین‌تر بوده‌اند و بعد از آنها خانواده‌هایی با سرپرست لیسانسه قرار دارد و فوق دیپلمه‌ها در جایگاه سوم هستند. البته این موضوع نباید باعث شود که فکر کنیم خانواده‌هایی که سرپرست دیپلمه و پایین‌تر دارند سفربرو تر هستند
اتفاقا وقتی پای درصد‌ها به میان می‌آید می‌بینیم که کاملا بین میزان سفر رفتن و تحصیلات سرپرست خانواده و سفر رفتن ارتباط مستقیم وجود دارد چرا که اگرچه خانواده‌هایی با سرپرست دیپلم و پایین‌تر که سفر رفته‌اند بیشتر هستند اما آنها نزدیک به یک چهارم کل این خانواده‌ها هستند در حالی که در مورد خانوادههای با سرپرست لیسانسه این نسبت نزدیک یک سوم است. جالب اینکه بهترین وضعیت را در این زمینه خانواده‌هایی دارند که سرپرستان تحصیلات حوزوی دارد و کمی‌کمتر از ۵۰ درصد این خانواده‌ها در سال ۱۴۰۰ سفر رفته‌اند.
هفت: بین شغل سرپرست خانواده و میزان سفر رفتن خانواده‌ها هم ارتباط معنا دار دیده می‌شود به این صورت که خانواده‌هایی که سرپرستشان «حقوق بگیر بخش عمومی» بیشترین سفر را نسبت به جمعیتشان داشته‌اند و کمترین سفر نسبت به جمعیت مربوط به «مزد و حقوق بگیران بخش خصوصی» بوده است.
هشت: جالب اینکه بین مستاجر و صاحب خانه بودن خانواده‌ها و تعداد سفرهایی که می‌روند هم ارتباط معنادار وجود دارد و خانواده‌هایی که مالک محل سکونتشان هستند به شکل محسوسی بیشتر از خانوادههای مستاجر سفر می‌روند که طبیعی به نظر می‌رسد مخصوصا در مورد شهرهایی که خانوادههای مستاجر مجبور هستند به صورت میانگین نزدیک به ۶۰ درصد درآمد خانواده را به اجاره خانه اختصاص بدهند. عجیب تر اینکه گویا بین داشتن وسیله نقلیه و سفر رفتن چندان ارتباطی وجود ندارد و تعداد سفرهای خانواده‌هایی که ماشین دارند و ندارند نسبت به جمعیتشان تقریبا برابر و بسیار نزدیک است اما آمارها می‌گویند خانواده‌هایی که ماشین دارند علاقه بیشتری به سفرهای با اقامت شبانه نشان داده‌اند.
9 : بیشترین تعداد سفرها هم با وسیله نقلیه شخصی انجام شده‌اند حالا یا وسیله نقلیه خود خانواده یا وسیله نقلیه شخصی دیگران. رتبه بعدی به سواری کرایه‌ای تعلق دارد و بعد از آن اتوبوس. جالب اینکه برخلاف بسیاری از کشورها سهم قطار به عنوان وسیله نقلیه بسیار پایین است، حتی از هواپیما و مینی بوس هم کمتر.
10: گزارش مرکز آمار به عمده هزینه‌های خانواده‌ها در سفر هم پرداخته است. بر اساس این گزارش می‌بینیم که بیشترین هزینه برای خرید کالا و لوازم پرداخته شده. در توضیحات این بخش آمده که خرید سوغات و یادگاری در همین زمینه لحاظ شده است. شاید این نکته نشان بدهد که ایرانی‌ها به خرید کردن در سفر اهمیت زیادی می‌دهند.
نکته دیگری که جالب به نظر می‌رسد این است که اگرچه سفرهای درمانی سهم خیلی بزرگی از کل سفرهای سال ۱۴۰۰ ایرانی‌ها نداشته‌اند اما هزینه‌های درمان دومین رتبه هزینه‌کرد را در سفرها داشته است و این نشان می‌دهد همان کسانی که سفردرمانی رفته‌اند هزینه بسیار سنگینی برای این کار کرده‌اند. هزینه خورد و خوراک و وسیله نقلیه هم در رتبه بعدی قرار دارد.
