توصیههایی درباره دورکاری
روزنامه هفت صبح، پوریا عطاریان| شاید شما هم با توجه به رویدادهای چند هفته اخیر به دورکاری یا همان کار کردن از خانه روی آورده باشید. در این صورت احتمالا پی بردهاید که دورکاری امری است سهل و ممتنع؛ به این معنی که ابتدا بسیار راحت و ساده به نظر میرسد اما به مرور زمان مشکلات و گرفتاریهای مربوط به آن نمایان میشوند.
هنگام دورکاری دیگر قرار نیست زمانی را به رفت و آمد اختصاص دهید، مجبور نیستید که برخی از همکاران را تحمل کنید و آزادی عمل به مراتب بیشتری خواهید داشت. در نتیجه شاید در ابتدا بهرهوری شما به میزان قابل توجهی افزایش یابد اما به مرور زمان احتمالا متوجه خواهید شد که کارایی شما کاهش یافته چرا که دورکاری میتواند به طور نامحسوس شما را فرسوده کند. توصیههای زیر به شما کمک خواهند کرد که در دوران دورکاری، عملکرد بهتری داشته باشید.
* یک: از نظم و ترتیب فاصله نگیرید: هرچند حالا میتوانید در تنظیم ساعات کاری انعطافپذیری بیشتری داشته باشید اما بهتر است که همچنان ساعات مشخصی را به کار از خانه اختصاص دهید و در ساعات غیرکاری به دیگر امور برسید و تا آنجا که امکان دارد اجازه ندهید که مرز این دو وضعیت متفاوت مخدوش شود. در غیراینصورت شاید تا انتهای شب مشغول کار کردن باشید و سپس روز بعد تا نزدیک ظهر بخوابید و در نتیجه از بسیاری از امور دیگر هم عقب بمانید.
تفکیک قائل شدن میان زمانی که مشغول کار هستید و زمانی که قرار نیست کار کنید به حدی اهمیت دارد که برخی توصیه میکنند که محل مشخصی از خانه را به کار کردن اختصاص دهید و حتی هنگام کار لباس متفاوتی بپوشید. البته تا زمانی که در ذهنتان بتوانید میان این دو وضعیت تفکیک قائل شوید و مهمتر اینکه اجازه ندهید زمان کار کردن و کار نکردن در یک دیگر بیامیزند، نیازی به روشهای دیگر ندارید.
* دو: در دسترس نباشید: خانه بودن به این معنی نیست که باید در دسترس دیگران باشید. برای مثال مجبور نیستید که تماسهای تلفنی دوستان یا اقوام را پاسخ بدهید و یا زمانی را به معاشرت با آنها اختصاص دهید. در دوران دورکاری، مدیران بیش از آنکه به ساعات کاری اهمیت بدهند، به نتیجه کار اهمیت میدهند در نتیجه وقت تلف کردن هنگام کار تنها به انباشت امور میانجامد.
برای مثال اگر قرار است از ده صبح تا یک بعدازظهر کار کنید، در این مدت تا حد امکان از امور شخصی و معاشرتهای متفرقه اجتناب کنید. درک این امر برای اعضای خانواده که با آنها در زیر یک سقف زندگی میکنید به مراتب سختتر است. اما بکوشید که همان ابتدا شرایط را برای آنها توضیح داده و حد و مرزها را ترسیم کنید. اگر ضربالمثل جنگ اول به از صلح آخر یک جا کاربرد داشته باشد، همینجاست.
* سه: دیگران مایه عذابند اما نه آنقدر: حتی اگر فردی درونگرا هستید و از اعماق وجود به این گفته ژان پل سارتر باور دارید که «دیگران مایه عذابند»؛ با این حال باید شما به عنوان یک انسان بیش از آنکه شاید تصور کنید موجودی اجتماعی هستید و در نتیجه به معاشرت با دیگران نیاز دارید. دورکاری فرصت معاشرت با همکاران را از شما میگیرد و احتمالا اثر آن را پس از چند هفته به صورت افت روحیه و بهرهوری احساس خواهید کرد. حالا که باید تا آنجا که میشود از ملاقاتهای حضوری اجتناب کرد، بکوشید که تا حد امکان معاشرتهای مجازی با همکاران یا دوستان را جایگزین معاشرتهای سابق کنید.