توئیت بازی | سیاست پیچیده سیما
روزنامه هفت صبح | انتشار خبر بازی حمید صفت در یک سریال تلویزیونی، سوالی بنیادین را پیش میکشد: سیاست سیما در همکاری با چهرههای مختلف چیست؟ بر چه اساس به یک باره کسی چون این خواننده رپ مجوز حضور در تلویزیون را بهدست میآورد و به یک باره برخی دیگر حذف میشوند؟
طبعا همکاری با صفت (فارغ از حواشی و اهداف پس پرده) اتفاق مثبتی است. منتها این سوال باقی است که چرا تلویزیون چنین سیاستبازی را دستکم برای نیروهای خود اتخاذ نمیکند؟ از قضا این روزها نام عادل فردوسیپور سر زبانهاست و بهرغم وعدههای چند باره رئیس سازمان صدا و سیما، اجرا و گزارشگری او در هالهای از ابهام قرار دارد.
یا فرزاد حسنی سالهاست نتوانسته در تلویزیون اجرا کند. حتی علی ضیا به یک باره از آنتن غیب میشود و مدتها خبری از او نیست. از پیمان قاسمخانی هم میتوان مثال آورد که حتی در یک دوره نام او از تیتراژ آثاری که نوشته است، حذف میشد! آیا حضور صفت در «طلاق» نشانهای مثبت از یک تصمیم اساسی است یا تصمیمی مقطعی؟
کامنتها
وحید سعیدی: برخی افراد در تلویزیون دارای کارت سبز هستند و میتوانند با توجه به برشی که دارند از برخی خطوط قرمز عبور کنند. مثل مسعود دهنمکی که توانست برای سریالش مجوز «سحر قریشی» را بگیرد یا ابوالقاسم طالبی که حالا از حمید صفت برای بازی در سریالش استفاده کرده است. احتمالا او در این سریال چند قطعه رپ هم اجرا کرده است.
احمد رنجبر: حالا را نمیدانم اما تا چندی پیش هر شبکه دستورالعمل خاص خود را داشت. به این معنا که مثلا یک ترانه میتوانست از یک شبکه پخش شود و از شبکهای دیگر نه. یا صدای محمدرضا حیاتی در روزهایی که جزو نامهای ممنوعه بود، از یک شبکه پخش میشد و شبکهای دیگر این اجازه را نداشت. این یک مثال ساده از تشتت سیاستگذاری تلویزیون است که مدیریت جدید باید چارهای اصولی برای آن بیندیشد. همکاری با صفت البته بحثی است علیحده.
مرجان فاطمی: دعوت از یک ترانهسرا و خواننده موسیقی رپ بهخودی خود اتفاق خوبی است اما اگر مدیران تلویزیون تصمیم دارند توجه جوانها را به سمت این رسانه جلب کنند، دعوت از چهرههایی از این دست به تنهایی کافی نیست و لازم است اقدامات موثرتری انجام دهند.