تحلیلی بر عملکرد پیمان یوسفی گزارشگر بازی ایران - ولز
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| چند روز مانده به آغاز مسابقات جام‌جهانی فوتبال 2022 قطر، نام گزارشگران مسابقات ایران لو رفت: محمدرضا احمدی، جواد خیابانی و پیمان یوسفی. این خبر همراه با واکنش منفی بود که بیش از همه خیابانی و یوسفی را نشانه می‌رفت. در بازی ایران و انگلیس، احمدی گزارش شسته‌رفته‌ای انجام داد و هجمه‌ای سنگین علیه او شکل نگرفت. در بازی دوم، پیمان یوسفی پشت میکروفن نشست و مسابقه ایران با ولز را گزارش کرد. او چطور بود؟
مورد اول| در قامت کارشناس
ویژه‌برنامه جام 2022 شبکه سه، برای مسابقه روز گذشته برخلاف بازی با ایران و انگلیس، کارشناس دعوت نکرده بود. به همین خاطر پیمان یوسفی، پیش از آنکه گزارش خود را شروع کند، در قامت کارشناس کنار محمدرضا احمدی و محمد‌حسین میثاقی نشست. او ابراز امیدواری کرد نتیجه خوبی به‌دست بیاید و مثل بازی با انگلیس مثل احمدی مجبور نشود جمله «تلخ‌ترین گزارش عمرم» را به کار ببرد! یوسفی این را هم گفت که گزارشگران مثل مرغ عزا و عروسی هستند. بعد از پایان مسابقه، او به استودیوی جام 2022 بازگشت اما تا آخر نماند و از تهیه‌کننده و همکاران اجازه خواست که جمع را ترک کند.
مورد دوم| با طعم کنایه
بعد از نمایش چهره یکی از هواداران ایران، پیمان یوسفی هم از پخش شبکه سه خواست، سعه صدر بیشتری داشته باشد و این خواسته را به لزوم حمایت همه‌جانبه از تیم ملی پیوند زد. جمله داغ دیگر یوسفی مربوط به زمانی است که بدون اشاره مستقیم به حواشی اخیر، گفت دیر یا زود همه چیز فراموش می‌شود و آنچه در تاریخ می‌ماند، نتیجه مسابقاتی است که در کارنامه تیم ملی فوتبال ایران به ثبت می‌رسد. این جملات، عکس آن حرف‌هایی است که در ویژه‌برنامه فوتبالی تلویزیون می‌شنویم. یوسفی اما برخلاف خیابانی در شبکه ورزش، اشاره‌ای به صندلی‌های خالی نداشت.
مورد سوم| جملات عجیب
ضعف‌های یوسفی در بازی دیروز، همان‌هایی است که همواره با او بوده. از جمله اشتباهات لپی، جمله‌هایی که دیر کامل می‌شوند و … اشاره چند باره به اینکه حسینی روی گل‌هایی که ایران از انگلیس خورد، مقصر نبود را باید به ضعف گزارش دیروز او اضافه کنیم. یوسفی یک جا جمله‌ای عجیب بر زبان آورد: «فرق انگلیس و ولز اون قدرها هم نیست!» با این حال در 15 دقیقه پایانی مسابقه اشاره کرد انگلیس تیمی قدرتمند بوده و کار ولز برابر آن سخت است.
او یک جمله نامفهوم هم به کار برد: «کی‌روش یه مقدار دلش اومده بالا!» معنی این جمله را کسی می‌داند؟ یوسفی در مجموع اجازه نداد عنان کار از دستش خارج شود تا جایی که در پایان نیمه اول بعد از ضربه سر سردار آزمون با گفتن «اوففف، اه اه اه … » نشان داد می‌خواهد از کلیشه‌ها پرهیز کند. شوخی با سرمربی ولز و اینکه نیاز به دستشویی پیدا کرده هم بخش دیگری از «راحت بودن» یوسفی حین گزارش را عیان کرد.
مورد چهارم| واکنش‌های خوب
در گزارش پیمان یوسفی چند لحظه خاص وجود داشت. مثلا وقتی توپ آزمون به تیر خورد اینطور واکنش نشان داد:«این چه حکمتی است؟ انگار عقد اخوت بسته سردار با تیر؟» بعد از برخورد توپ قلی‌زاده به تیر هم گفت: « وای بر من؛ داد بر من؛ آخه چرا؟ این دیگه باید گل می‌شد.» او درعین حال با این جمله احساسش را نسبت به بد شانسی ایران به زبان آورد:
«مگه داریم؟ مگه می‌شه؟!» همزمان با بالا رفتن کیفیت بازی ایران، از این دست واکنش‌ها در گزارش یوسفی زیاد دیده شد؛ مثل «بزن دیگه، خانم‌ها آقایان، این تیم ملی فوتبال ایرانه که اینطور بازی می‌کنه، کارت رو انجام بده مجید جان (بعد از اعتراض مجید حسینی) و رنگ رخساره هواداران ولزی خبر از سر درون‌شان می‌دهد!» این جمله پیمان هم جالب بود: «از این کرنر به او کرنر، از این ضربه به اون ضربه، ایران است و دروازه ولز.»
مورد پنجم| در لحظه گل
پیمان یوسفی مشغول بیان کلیشه معروف «هر نتیجه‌ای به‌دست بیاید چیزی از ارزش‌های تیم ملی کم نمی‌شود» بود که ایران به گل رسید. او در این لحظه از تجربیاتش بهره برد و جمله‌هایی متفاوت به زبان آورد: « ما به جام برمی‌گردیم، سزا‌وارش بودیم»، «صورت زخمی تیم ایران بالاخره بهبود یافت»، «یوزها دویدند و دویدند و از همه مشت خوردند» و … این جمله آخر مورد استفاده برخی قرار گرفت.
او بعد از گل دوم هم اینطور گفت: « باز هم گل بزنید، پیروزی هرچه پر گل‌تر، شیرین‌تر.» در عین حال به معجزه فوتبال اشاره کرد که می‌تواند پیام‌آور غم و شادی باشد. یوسفی حواسش به خوشحالی خاص آزمون هم بود و گفت: «داشت کی‌روش را خفه می‌کرد.» یوسفی با این جمله کار را به پایان رساند: «تبریک به خودم و خودت؛ مُردیم تا بردیم!» او پیش‌تر هم از مردن و بردن برای توصیف تیم‌های دیگر بهره برده بود.
