بررسی فهرست ۱۰بازیکن برتر سالیانه فرانس فوتبال
روزنامه هفت صبح | در سه قسمت گذشته تا سال ۱۹۸۶ چهرههای مطرح و پایدار در لیست ده بازیکن سال اروپا را نوشتیم. در واقع دنبال محکی هستیم تا فرق بازیکنان ممتاز را با چهرههایی که بهشکل زودگذر جرقه میزنند و حتی ممکن است برنده توپ طلا هم شده باشند را کشف کنیم. دیدیم که مثلا بکن بائر در یازده دوره جزو فهرست بوده و یوهان کرویف، گرد مولر در ۹ دوره و میشل پلاتینی و جیانی ریورا و اوزه بیو در هشت دوره در این فهرست حضور داشتهاند. رومنیگه و بابی چارلتون در هفت دوره. امروز میخواهیم سالهای ۸۶ تا ۹۶ را پوشش دهیم. دوره فان باستن و ماتئوس قبل از ظهور زیدان و رونالدو نازاریو. البته دورانی که دیهگو مارادونا ارباب بلامنازع فوتبال جهان است اما طبق قواعد بازیکن غیراروپایی نمیتوانست در رقابت کسب توپ طلا شرکت کند.
مارکو فانباستن مهمترین استعداد این سالها بود. مهاجم بلندقامت هلندی میتوانست سالهای بسیار بیشتری در عرصه اول اروپا بازی کند اما خشونت مدافعان ایتالیایی و همینطور دانمارکی این مهاجم تکنیکی گلزن را خیلیزود و در سن ۲۹سالگی مجبور به بازنشستگی کرد. او در سالهای ۸۶ و ۸۷ در جای هفتم و ششم قرار گرفت و در سالهای ۸۸ و ۸۹ و ۹۲ سه بار برنده توپ طلا شد. او در سال ۱۹۹۲ بهخاطر مصدومیت بهتدریج راه بازنشستگی را آغاز کرد.
رود گولیت. رود گولیت که همبازی فانباستن در میلان بود یک دوره درخشش سه ساله را در کارنامه داشت. سال ۸۷ برنده توپ طلا شد. سال بعد دوم شد و سال ۱۹۹۰ هم در جای هفتم. و تمام.
لوتار ماتئوس. ماتئوس بهعنوان هافبک بازیساز یک دوره درخشش خیرهکننده را بین سالهای ۸۸ تا ۹۱ پشتسر گذاشت. دوران موفقیتهایش با اینترمیلان و تیم ملی آلمان. او در سال ۱۹۸۸ ششم شد، در سال ۱۹۸۹ چهارم شد، در سال ۱۹۹۰ که قهرمانی جام جهانی را با تیمملی آلمان تجربه کرد، توپ طلا را بهدست آورد و در سال ۱۹۹۱ در جای دوم قرار گرفت. او سالها بعد وقتی که در تیم بایرنمونیخ در نقش سوئیپر بازی میکرد یکبار دیگر در فهرست ده نفره قرار گرفته بود.
روبرتو باجو. بودای کوچک بازیکن بسیار بزرگی در تاریخ فوتبال ایتالیاست اما تنها سه دوره در فهرست ده نفر برتر فوتبال اروپا قرار گرفته است. در سال ۱۹۹۰ که ششم شد، در سال ۱۹۹۳ که اول شد و توپ طلا گرفت و در سال ۱۹۹۴ که در جای دوم ایستاد. درخشش او در دو جام جهانی ۱۹۹۰ و ۹۴ از عواملی است که درخشش محدود او ارج و قرب متفاوتی پیدا کرده است.
هریستو استویچکوف. فوقستاره بلغاری بارسلونای اسپانیا یک توپ طلا در سال ۱۹۹۴ کسب کرده است. او تنها یک دوره دیگر در فهرست بود که اتفاقا دورهای بود که بااختلافی ناچیز توپ طلا را به مارکو فانباستن واگذار کرد و خودش دوم شد. و… همین.
ماتیاس سامر. سامر هم مثل باجو و استویچکوف درخشش محدودی داشت. او در سال ۱۹۹۶ وقتی با آلمان قهرمان اروپا شد، توپ طلا را برد و در سالهای ۹۵ و ۹۷ در جای نهم و دهم قرار گرفت.
ژان پییر پاپن. گلزن بزرگ تیم مارسی فرانسه توپ طلای سال ۱۹۹۱ را بهدست آورد و بهجز این یکبار هم در جای دهم قرار گرفت و بقیه سالها خبری از او نیست.
فرانکو بارهسی . او هم عضو تیم افسانهای میلان در سالهای ۸۷ تا ۹۴ بود و خب چهار بار سروکلهاش بهعنوان یک دفاع وسط در فهرستها پیدا شد. او در سال ۸۸ بر جای هشتم قرار گرفت. سال هشتادونه دوم شد و سال ۹۰ چهارم و سال ۹۳ هم بر جایگاه ششم قرار گرفت.
پائولو مالدینی. مالدینی هم به میلان تعلق داشت. او ۵ بار در فهرست قرار گرفت که اولی آن در سال ۱۹۹۳ بود و آخری آن در سال ۲۰۰۳٫ این بازیکن ممتاز در این یک دهه درخشش بهترتیب در جایگاههای هفتم، سوم، هفتم، دهم و دوباره سوم قرار گرفت تا نام خود را بهعنوان بهترین بکچپ تاریخ جاودانه کند.
فرانک رایکارد. سومین عضو سه تفنگدار هلندی در میلان هافبک دفاعی این تیم بود. او بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ چهار بار در فهرست بهترینها قرار گرفت. در سال هشتاد و هشت در جای سوم (پشتسر دو همباشگاهی هلندیاش یعنی فانباستن و گولیت) و در سال ۸۹ باز هم در جای سوم ایستاد، اینبار پشت سر فانباستن و بارهسی. او در سالهای ۹۱ و ۹۲ هم دو بار در جای نهم قرار گرفت.
میشل لادروپ . هافبک نفوذی اعجوبه دانمارکی اولینبار در سال ۱۹۸۵ وقتی در یوونتوس و در کنار پلاتینی و بونییک توپ میزد در جایگاه چهارم فهرست ده نفره قرار گرفت. اما هفت سال طول کشید تا او دوباره به این فهرست راه پیدا کند. در سال ۱۹۹۲ وقتی تیم ملی دانمارک قهرمان اروپا شده بود و میشل در کنار برادر کوچکترش برایان به این فهرست برای دومینبار راه پیدا کرد و در سالهای ۹۵ و ۹۷ هم این موفقیت را تکرار کرد. هرچند هیچ دورهای مدعی بردن توپ طلا نبوده است. در مجموع او چهار بار و در یک فاصله زمانی دوازده ساله به تاپتن راه یافته بود.
یورگن کلینزمن. کلینزمن در سال ۸۸ به همراه ماتئوس و برهمه سه تفنگدار آلمانی اینترمیلان را تشکیل داده بودند. او در همین سال در جای هشتم تاپتن قرار میگیرد. در سال ۸۹ او دوباره این رتبه را تکرار میکند. در سال ۱۹۹۰ و در قهرمانی تیم ملی آلمان او در جای ششم قرار میگیرد. او سپس چهار فصل نزول میکند اما در سه سال پیاپی بین سالهای ۹۴ و ۹۶ خودش را به لیست تاپتن میرساند و یکبار یعنی در سال ۹۵ تا رتبه دوم پیش میآید. در مجموع ششبار این مهاجم خوب آلمانی در فهرست ده نفره قرار میگیرد.
و بالاخره دنیس برگ کمپ شعبدهباز که چهار بار در این فهرست قرار میگیرد و در سالهای ۹۲ و ۹۳ در جای سوم و دوم جای میگیرد. در سالهای ۹۷ و ۹۸ هم با پیراهن آرسنال در جای چهارم و هشتم قرار میگیرد. دژان ساویسویچ و گیورگی هاگی از دیگر چهرههای مهم این سالها هستند که هرکدام دو بار به این فهرست راه پیدا میکنند. ادامه دارد…