بررسی سریال «آکتور» و عملکرد کارگردان و بازیگران آن
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون | هنوز چند روزی از گلایه‌های تهیه‌کننده «آکتور» مبنی بر اینکه ساترا همکاری لازم را ندارد، نگذشته بود که سر و کله سریال در پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا پیدا شد. «آکتور» اولین تجربه نیما جاویدی در عرصه سریال‌سازی است که آن را به تهیه‌کنندگی مجید مطلبی کارگردانی کرده. در گزارش امروز نگاهی داریم به قسمت اول سریال که قرار است پنجشنبه‌های هر هفته به دست مخاطبان برسد.
مورد اول| داستان
«دنیا صحنه نمایشی بیش نیست. زنان و مردان همگی بازیگران آنند و هر کس در زندگی خود نقش‌های بسیاری را بازی می‌کند.» سریال «آکتور» با این جمله ویلیام شکسپیر، نمایشنامه‌نویس شهیر انگلیسی شروع می‌شود و به مخاطب کد می‌دهد که قرار است با چه داستانی مواجه باشد.
در همان سکانس اول مفهوم جمله شکسپیر آشکار می‌شود و کمی بعد نوبت به رونمایی از شمایل بازیگران می‌رسد. داستان «آکتور» درباره دو بازیگر تئاتر با بازی نوید محمدزاده و احمد مهران‌فر است که وضع مالی خوبی ندارند و زندگی خود را با نقش‌های کوچک در نمایش‌ها می‌گذرانند. آنها در مراسم خصوصی مثل جشن تولد و عروسی نیز نقش‌هایی بازی می‌کنند بلکه به پولی ولو اندک دست یابند.
این قصه برای تئاتری‌ها آشناست اما «آکتور» مخاطب خود را محدود به طیفی خاص نکرده و با وارد کردن خط عشقی و نیز ماجراهایی دیگر، داستان را برای بیننده واجد جذابیت و همراهی کرده است. «آکتور» قصه خود را به شیوه کلاسیک تعریف می‌کند و نقطه عطف به اندازه کافی دارد. به همین خاطر می‌توان پیش‌بینی کرد سریال مورد توجه طیف زیادی از مخاطبان قرار خواهد گرفت.
مورد دوم| بازیگران
«آکتور» با محور دو بازیگر اصلی یعنی نوید محمدزاده و احمد مهران‌فر پیش می‌رود. بقیه هم سهم دارند اما هنوز فرصت کافی به آنها نرسیده است. در این میان از شمایل متفاوت هومن برق‌نورد رونمایی شد که هم گریم و هم شخصیت‌پردازی خبر از اتفاقی متفاوت در کارنامه این بازیگر می‌دهد.
محمدزاده پیش از این با فیلم «سرخ پوست» تجربه یک همکاری موفق با نیما جاویدی را داشت و سریال خانگی‌اش یعنی «قورباغه» مورد توجه قرار گرفت. محمدزاده این بار وارد جلد شخصیتی شده است که به دلیل سبقه تئاتری، آشنایی کامل از او دارد. با این حال رفتار و گفتار آرام این بازیگر برای مخاطب آشناست و باید دید چطور می‌تواند شخصیت جدید را از ورطه افتادن به دام تکرار نجات دهد. ریشه احمد مهران‌فر نیز در تئاتر است و از مسائل بازیگران آن آگاهی دارد.
او پیش‌تر با «شاهگوش»، «ابله»، «سال‌های دور از خانه» و «جادوگر» شبکه خانگی را تجربه کرده بود که همگی آثاری کمدی هستند. از قضا مهران‌فر حضوری موفق در این سریال‌ها داشته است و همچنان از کاراکتر خنجری «شاهگوش» به عنوان نقش‌های مثال‌زدنی سریال‌های خانگی یاد می‌شود. مهران‌فر در «آکتور» نقشی جدی بر‌عهده دارد و در قسمت اول توانست مخاطب را متقاعد کند . به‌نظر می‌رسد این سریال بیش از همه به کام او خواهد بود.
مورد سوم| فضاسازی
علاوه بر داستان همراهی‌برانگیز و بازی خوب بازیگران در قسمت اول، فضاسازی «آکتور» هم از نکات قابل توجه است. این اتفاق در سکانس‌های مختلف رخ داده؛ چه جایی که محمدزاده و مهران‌فر وارد جلد دو زورگیر می‌شوند و چه وقتی در حال تمرین تئاتر هستند و …. گویا کارگردان صحنه‌ای از نمایش را آماده کرده که هر بار چیدمان آن بسته به داستان تغییر می‌کند و به همین خاطر مخاطب در فضای قصه قرار می‌گیرد.
مورد چهارم| کارگردانی
نیما جاویدی از کارگردان‌هایی است که در دهه 90 با ساخت فیلم «ملبورن» نام خود را به عنوان یک استعداد سر زبان‌ها انداخت. با این حال بین ساخت فیلم اول و دوم او یعنی «سرخپوست» پنج سال فاصله افتاد. این فیلم گام بلند دیگر او در کارگردانی بود تا جایی که هم تحسین منتقدان و مخاطبان را به خود و هم جایزه ویژه هیات داوران جشنواره سی و هفتم فجر را از آن خود کرد.
او باز هم دیر سراغ کارگردانی رفت و این بار ترجیح داد به جای سینما، سریالی برای شبکه خانگی بسازد. «آکتور» آغاز فصلی تازه در کارنامه نیما جاویدی است که در همین نقطه شروع می‌توان امضای متفاوت او پای این اثر را مشاهده کرد. بخش زیادی از آنچه از ویژگی‌های سریال «آکتور» در قصه‌گویی، بازیگری و فضاسازی گفتیم را باید به حساب نیما جاویدی گذاشت.
