بدونِ طارمی بودن را هم یاد بگیریم

روزنامه هفت صبح | حتی اگر این اتفاق رخ نمی‌داد و مهدی طارمی به اردوی تیم ملی دعوت می‌شد و مقابل لبنان و سوریه بازی می‌کرد، باز هم باید این را بدانیم که ممکن است روزی به دلیل دیگری مثل مصدومیت، محرومیت یا ماجرایی مشابه آنچه این روزها رخ داده، او را در اختیار نداشته باشیم. پس بهتر است به جای دامن زدن به اتفاق رخ داده و متهم کردن یکی از دو طرف یا هر دو و پایین آوردنِ‌ شأن تیم ملی، به این فکر کنیم که اگر روزی در یک بازی حساس‌تر بازیکنی مثل طارمی را نداشته باشیم چه باید بکنیم؟

بازی با لبنان و سوریه، آنقدرها هم سخت نیست که غیبت طارمی در آنها، ما را نگران کند. هر چند پیروزی در همین دو بازی که شاید با حضور طارمی‌ محتمل‌تر بود، می‌تواند صعود ما به جام جهانی را تا حدود زیادی قطعی کند. با این حال با این همه ستاره، بعید است که در غیاب طارمی مقابل لبنان و سوریه دچار مشکل شویم و بعد از این دو بازی حسرت نبود او را بخوریم.

کابوس بازی با ژاپن
آخرین بار که مهدی طارمی در یک بازی حساس غایب و محروم بود را به خاطر دارید؟ بازی نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا مقابل ژاپن که با شکست ۳ بر صفر ما به پایان رسید. قطعا حضور طارمی در آن بازی می‌توانست شرایط را تغییر دهد و شاید اگر او از آن بازی محروم نبود، ما می‌توانستیم ژاپن را ببریم و به فینال برسیم و قهرمان جام ملت‌های آسیا هم بشویم.

تازه در آن مقطع، طارمی به آمادگی و بلوغ این روزها هم نرسیده بود و به اندازه امروز برای تیم ملی اهمیت نداشت و تعیین‌کننده نبود. با مرور همه این اتفاقات، باید به دنبال راهی برای گذر از چنین بحران‌هایی باشیم تا در آینده به هیچ بازیکنی حتی در حد و اندازه مهدی طارمی وابسته نباشیم.

تجربه بازی با سوریه
در بازی اول مرحله نهایی انتخابی جام جهانی مقابل سوریه، سردار آزمون محروم بود. باید قبول کرد که اهمیت او هم در تیم ملی کمتر از طارمی نیست و مرور آنچه در آن بازی گذشت، می‌تواند به اسکوچیچ کمک کند تا برای دو بازی مقابل لبنان و سوریه به دردسر نیفتد. قبل از هر چیز باید یک بار دیگر این نکته را هم یادآوری کنیم که زوج طارمی و سردار در فوتبال ایران و آسیا بی‌نظیر هستند و هماهنگی و درک متقابل آنها در هیچ زوج دیگری به چشم نمی‌خورد.

بنابراین غیبت هر یک از آنها می‌تواند روی عملکرد دیگری هم تاثیر منفی بگذارد. بنابراین دور از انتظار نیست که در این دو بازی سردار آزمون هم همان سرداری نباشد که می‌شناسیم. پس بهترین راهکار این است که سیستم و تاکتیک تیم ملی را تغییر دهیم و روی بازیکنانی متمرکز شویم که هم آماده درخشش در این بازی‌ها هستند و هم برای رقیبان به اندازه طارمی و آزمون شناخته‌شده نیستند و می‌توانند آنها را غافلگیر کنند. این کاری است که در بازی رفت مقابل سوریه انجام ندادیم و در غیاب سردار، با یک طارمیِ کم‌اثر روبه‌رو شدیم.

استفاده از سیستم زنیت
خوشبختانه تیم ملی آنقدر بازیکن خوب و آماده به خصوص در فاز هجومی دارد که اصلا نمی‎تواند و نباید نگران غیبت طارمی باشد. حتی اگر در این دو بازی نتیجه نگیریم، اسکوچیچ حق ندارد غیبت طارمی را که درست یا غلط، تصمیم خود او بوده، بهانه کند. به این نام‌ها توجه کنید: علی قلی‌زاده، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی، مهدی قایدی، کریم انصاری‌فرد و اللهیار صیادمنش.

اینها نفراتی هستند که می‌توانند دست هر مربی را برای تغییر تاکتیک و سیستم و غافلگیر کردن حریفان باز بگذارند. اسکوچیچ اگر قصد دارد همچنان روی آزمون به عنوان نفر اصلی در خط حمله خود حساب کند و سیستم تیم ملی را بر مبنای او تعیین کند، می‌تواند شیوه حضور او در ترکیب زنیت را مبنا قرار دهد. سردار در این تیم هرگاه به عنوان تک مهاجم یا مهاجم مرکزی به میدان رفته بهتر بازی کرده و گل‌های بیشتری زده است.

در نتیجه به نظر می‌رسد بهتر است در غیاب طارمی، تیم ملی با یک مهاجم اصلی یعنی سردار آزمون و سه بازیکن پشت سر او به میدان برود. بازی با سه مهاجم که سردار در میان دو نفر دیگر قرار می‌گیرد ایده دیگری است که در تیم زنیت به خوبی جواب داده است. اما بازی با دو مهاجم، با توجه به اینکه هیچ کس به اندازه طارمی با سردار هماهنگ نیست، می‌تواند تیم ملی را در حملات دچار مشکل کند.

وقت درخشش سامان و جهانبخش و قلی‌زاده
با توجه به آمادگی فوق‌العاده سامان قدوس و علی قلی‌زاده و علیرضا جهانبخش در هفته‌های اخیر، به نظر می‌رسد آنها می‌توانند در کنار هم و پشت سر سردار در ترکیب اصلی تیم ملی قرار بگیرند. قدوس می‌تواند دقیقا پشت سر سردار بازی کند و با پاس‌هایی که یکی از آنها را در برابر بحرین به او داد و منجر به گل سوم تیم ملی هم شد، او را صاحب موقعیت گلزنی کند.

قدوس حتی این توانایی را دارد که از کناره‌ها هم ارسال‌هایی دقیق انجام دهد تا آزمون و حتی جهانبخش روی ضربات سر دروازه لبنان و سوریه را باز کنند. قلی‌زاده هم که با تکنیک فوق‌العاده‌اش می‌تواند در لحظات حساس، گره از کار تیم ملی باز کند. او دیگر مثل سال گذشته یک بازیکن تعویضی نیست و این روزها تبدیل به یک بازیکن کلیدی در تیم ملی شده است.

دست اسکوچیچ روی نیمکت هم کاملا باز است. مهدی ترابی، مهدی قایدی و اللهیار صیادمنش می‌توانند در نیمه دوم به میدان بروند و با دوندگی و تکنیک خودشان، به حملات تیم ملی تنوع ببخشند. بازی با سه مهاجم هم می‌تواند گزینه دیگر اسکوچیچ باشد که البته با توجه به اینکه بازی‌ها در خارج از خانه برگزار می‌شود، شاید ریسک به دنبال داشته باشد. با این حال برای غافلگیر کردن حریفان هم که شده می‌توان از این سیستم استفاده کرد.

ترکیب و سیستم پیشنهادی: (۴-۳-۳) امیر عابدزاده، شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان، صادق محرمی، وحید امیری، سعید عزت‌اللهی، احسان حاج‌صفی، سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده و سردار آزمون