بایدن چه قانونی را با حضور زنان امضا کرد؟
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی | هیچ مورخی نمی‌داند این رسم از کجا شروع شد اما دهه‌هاست که امضای هر قانونی توسط رئیس‌جمهور آمریکا یک مراسم دیدنی و آیینی خاص خود دارد. معمولا در این مراسم معاون رئیس‌جمهور، وزرایی که تصویب این قانون به شرح وظیفه وزارتخانه‌های تحت امرشان مرتبط است، اعضای شاخص کنگره که در تصویب این قانون خاص موثر بودند و نیز افراد دیگری که به انحای مختلف به روند نهایی شدن این قانون کمک کرده‌اند کنار میز رئیس‌جمهور می‌ایستند و منتظر می‌مانند که رئیس‌جمهور خودکارهای مخصوص مراسم را به نوبت از جعبه مخصوص بردارد و ذیل متن نهایی قانون را امضا کند.
مرسوم است که رئیس‌جمهور خودکارهایی را که با آن‌ها پای این برگه را امضا کرده است به منظور پاسداشت زحمات افرادی که برای به ثمر رسیدن این قانون از هیچ تلاشی فروگذار نکردند، به آن‌ها اهدا می‌کند. به همین دلیل تعداد خودکارهایی که برای امضای هر قانونی از آن استفاده می‌شود متفاوت است. برای مثال در سال ۱۹۶۴ و هنگامی که لیندون جانسون قانون پر سر و صدای حقوق شهروندی را امضا کرد از ۷۵ خودکار استفاده کرد و خودکار اول را به فرزند مارتین لوتر کینگ و بقیه را به ۷۴ نفر دیگر هدیه داد.
باراک اوباما نیز برای امضای قانون اصلاح بیمه درمانی از ۲۲ خودکار استفاده کرد. البته باید اعتراف کرد که استفاده از این تعداد خودکار برای یک امضا کار ساده‌ای نیست. باراک اوباما که برای امضای اولین قانون در دوره ریاست‌جمهوری‌اش از ۷ خودکار استفاده کرد به سختی این کار معترف بود و با شوخی رو به دوربین‌ها گفت در حال تمرین است که در آینده بتواند از تعداد بیشتری خودکار برای امضا زدن استفاده کند.
دو روز پیش نیز جو بایدن یکی از همین مراسم‌ها را پشت سر گذاشت. او با امضای خود، قانونی را تصویب کرد که حکمیت اجباری در مورد آزارهای جنسی در محل کار را پایان داد. حکمیت اجباری نوعی از بندهای قانونی مورد توافق طرفین در قراردادهای کار و خرید خدمت در آمریکاست و در بسیاری از شرکت‌ها و سازمان‌ها مرسوم است و به کار گرفته می‌شود. کارمندان با امضای این نوع از قراردادها و تن دادن به این مفاد، حق هرگونه شکایت و اقدام قضایی در دادگاه‌ها را از خود سلب می‌کنند و به کارفرمای خود اجاره می‌دهند تا رسیدگی و قضاوت در مورد تمام مشکلات حقوقی کارمندان در محل کارشان را به حکمیت داخلی آن شرکت یا سازمان بسپارد.
هرچند داوران شورای حکمیت داخلی شرکت‌ها و سازمان‌ها نیز سعی می‌کنند در رسیدگی به شکایت کارمندان، بر مدار عدالت حرکت کنند اما تجربه و آمار نشان می‌دهد که در نگاه کلی این قانون به ضرر کارمندان و به نفع کارفرماست. برای مثال در یک دعوای حقوقی مشابه، امکان پیروزی کارفرما در حکمیت داخلی ۴۸ درصد و امکان پیروزی آن‌ها در دادگاه ۳۳ درصد است. درستی یا نادرستی این نوع از قراردادها که منتقدان قرائت‌های استثمارگونه نیز از آن می‌کنند همواره مورد بحث قرار داشته است.
یکی از بندهای جنجالی این قراردادها، اجبار کارمندان به ارجاع شکایت‌های خود در مورد آزارهای جنسی در محل کار به حکمیت است. فعالان اجتماعی این عرصه می‌گویند این شرایط سبب می‌شود افرادی که به شغل و درآمدشان نیاز مبرم دارند در مورد آزارهای جنسی که اغلب از سوی کارفرمایان صورت می‌گیرد سکوت کنند چرا که ممکن است به قیمت اخراج آن‌ها و از دست دادن شغل‌شان تمام شود. البته باید این نکته را اضافه کرد که امضای بندهای حکمیت در قراردادها اجباری نیست اما کارمند در صورت امتناع از امضای این مفاد به کارفرمای خود این اجازه را می‌دهد که در هر زمانی و بدون ارائه هیچ دلیلی او را بدون پرداخت مزایا و حقوق خود، اخراج کند.
یکی از پرونده‌‌های جنجالی سال‌های اخیر آمریکا که به رسوایی بزرگ شبکه خبری فاکس نیوز نیز مشهور است معطوف به همین جریان بود. راجر آیلز، رئیس هیات مدیره و از موسسان شبکه خبری فاکس نیوز، از چهره‌های مشهور و شناخته شده عرصه سیاست آمریکا بود. او مشاور رسانه‌ای و امور تبلیغاتی ریچارد نیکسون، رونالد ریگان، جورج هربرت بوش و جورج دبلیو بوش، ۴ رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه آمریکا بود. همچنین رودی جولیانی، وکیل شخصی دونالد ترامپ با ابتکار و تبلیغات نوآورانه آیلز توانست در سال ۱۹۸۹ شهردار نیویورک شود.
آیلز در ابتدای جریان انتخابات ۲۰۱۶ نیز برای رفیق گرمابه و گلستان خود یعنی دونالد ترامپ سنگ تمام گذاشت و هم شخصا برای غلبه بر رقبای دموکرات و جمهوری‌خواه به ترامپ مشاوره داد و هم شبکه خبری فاکس نیوز را وقف تبلیغ برای ترامپ کرد. اما دست سرنوشت به آیلز فرصت نداد تا در زمان پیروزی ترامپ همچنان رئیس هیات مدیره شبکه خبری فاکس نیوز بماند. گرچن کارلسون، یکی از مجریان مطرح شبکه خبری فاکس نیوز پس از اخراج از این شبکه با اتهام آزار جنسی از آیلز به دادگاه شکایت کرد.
گفتنی است کارلسون دختر شایسته آمریکا در سال ۱۹۸۹ بود که از سال ۲۰۰۵ در فاکس نیوز مشغول به کار شد. کارلسون به دادگاه گفت آیلز برای هر ترفیع شغلی در فاکس نیوز از او باج جنسی طلب می‌کرده و او را آزار می‌داده است. ابتدا این اتهامات با واکنش آیلز و مجموعه فاکس نیوز مواجه شد اما با خبری شدن این دعوای حقوقی در رسانه‌ها بیش از ۲۰ زن از مجریان شبکه خبری فاکس نیوز اعلام کردند که تجربه‌ای مشابه در این زمینه داشته‌اند.
تمامی افرادی که توسط آیلز آزار جنسی دیده بودند می‌گفتند او این جمله را خطاب به آن‌ها تکرار می‌کرده است «جایگاه واقعی خودت را به دست بیاور!». این اتفاق در نهایت منجر به اخراج آیلز از فاکس نیوز شد. چند ماه پس از این رسوایی، پای آیلز که برای استراحت و دوران بازنشستگی اجباری به پالم بیچ رفته بود پیچ می‌خورد و او به زمین می‌افتد و در این سقوط ناگهانی نیز ضربه‌ای به سرش اصابت می‌کند که منجر به مرگ او می‌شود.
گرچن کارلسون نیز که ۲۰ میلیون دلار از شبکه خبری فاکس نیوز غرامت گرفته بود تمام وقت و بخشی از سرمایه خود را صرف تبلیغ و تهییج زنان برای خیزش و جنبش علیه آزار جنسی در محل کار کرد. سخنرانی معروف او در مجموعه سخنرانی‌های تد با موضوع «چطور می‌توانیم به آزار جنسی در محل کار خود پایان دهیم؟» از جمله همین فعالیت‌هاست. دو روز پیش جو بایدن با امضای خود به حکمیت در مورد آزارهای جنسی در محل کار پایان داد و رسیدگی به این شکایات را فقط به دادگاه‌های آمریکا سپرد و به منظور قدردانی از زحمات گرچن کارلسون و شجاعت و جسارت او، خودکاری که با آن این قانون را امضا کرده بود به او هدیه داد.
