باشگاه مشت‌زنی| روح سرگردان یک مریخی
روزنامه هفت صبح، نادر نامدار| هنوز هم یکی از بزرگ‌ترین معماهای تاریخ جام‌های جهانی است. نزدیک به 25 سال از آن روز گذشته و با وجود این‌که نقل قول‌هایی هم وجود دارد که نشان می‌دهد چه اتفاقاتی در آن عصر شوم 12 جولای 1998 رخ داده اما انگار هنوز همه چیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. انگار همه مجبوریم روایت‌های منتشر شده را باور کنیم اما نمی‌دانیم چرا آن روز باید این اتفاقات رخ بدهد!
رونالدوی اورجینال، رونالدوی برزیلی، آقای مریخی!
قبل از جام‌جهانی یک فصل رویایی را در اینترمیلان پشت سر گذاشته بود. دو سال متوالی به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شده بود و اگر درخشش در اینتر را در جام‌جهانی هم ادامه می‌داد، می‌توانست برای سومین سال پیاپی این عنوان را به دست بیاورد. در مرحله گروهی، رونالدو روی فرم نبود. در 3 بازی فقط یک گل به مراکش زد. اما بعد از صعود از گروه، انگار رونالدو تازه خودش را پیدا کرده بود. دو گل به شیلی زد و در نیمه‌نهایی هم زننده تک گل برزیل به هلند بود.
در ضربات پنالتی هم اولین ضربه را گل کرد و طلایی‌پوشان به فینال رسیدند. از آن سمت هم فرانسه میزبان با درخشش زیدان به دیدار نهایی رسیده بود. همه می‌دانستند برنده این بازی و قهرمان جهان را رقابت رونالدو و زیدان تعیین خواهد کرد. اما بازی که آغاز شد، انگار شبحی از رونالدو داشت در زمین پرسه می‌زد. زیدان می‌تاخت و یک‌تنه داشت برزیل را نابود می‌کرد اما اثری از رونالدو نبود و انگار برزیل داشت 10 نفره بازی می‌کرد.
بازی که تمام شد فرانسه 3 بر صفر پیروز شده بود اما هیچکس نمی‌دانست چه بلایی بر سر رونالدو آمده بود که 90 دقیقه در زمین بود ولی نبود.تا مدت‌ها این معما حل نشد. هیچ رسانه‌ای موفق نشده بود رمز و راز حضور رونالدو به شکل یک روح سرگردان در فینال جام‌جهانی را کشف کند. بالاخره این خود برزیلی‌ها بودند که کم‌کم از اتفاقات آن روز شوم رونمایی کردند. ظاهرا چند ساعت قبل از فینال رونالدو دچار تشنج شده بود. حتی عده‌ای از بیهوشی چندثانیه‌ای او خبر داده بودند.
اما دقایقی بعد همه چیز روبه‌راه شده بود. نتایج آزمایشات پزشکی رونالدو به شکلی غیرعادی کاملا عادی بود و هیچ مشکلی را نشان نمی‌داد. رونالدو هم ظاهرا حالش خوب بود تصمیم گرفت ماریو زاگالو را متقاعد کند که او را به ترکیب اصلی بازی فینال برگرداند. زاگالو قبول کرد اما کاش این کار را نمی‌کرد. اتفاقی که برای رونالدو رخ داده بود شیرازه برزیل را از هم پاشیده بود و انگار حال هیچکس خوب نبود و نتیجه‌اش هم یک شکست سنگین در فینال بود.
همه روایت‌ها از افراد مختلف مثل خود رونالدو، همبازیانش، پزشک تیم و مربیان شبیه هم است. می‌شود با اطمینان این روایت‌ها را قبول کرد اما همچنان سوال بزرگ این است که آن روز چرا رونالدو تشنج کرد و بیهوش شد و چه بر سرش آمد که نتوانست در زمین حتی سایه‌ای از خودش باشد؟ ماجرا آنقدر پیچیده است که حتی عده‌ای از یک توطئه بزرگ علیه رونالدو و برزیل حرف می‌زنند. از اشتباه عامدانه پزشک تیم ملی تا چیزخور کردن رونالدو بگیرید تا حتی توطئه مشترک فیفا و فدراسیون فوتبال برزیل!
ماجرا هرچه بود باعث شد تا رونالدو آن سال جایزه مرد سال فوتبال جهان را از دست بدهد. این جایزه در سال 1998 به زیدان رسید و رونالدو دوم شد. حالا که این اتفاقات را کنار هم می‌گذاریم و پازل را تا حدودی تکمیل می‌کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که شاید مطرح‌کنندگان فرضیه توطئه خیلی هم بیراه نمی‌گویند. آن نمایش ناامیدکننده قطعا دلیل پنهانی داشت که شاید یک روز افشا شود؛ مثل رمز و راز بدحالی این روزهای خیلی از ما!
