بازیگرانی که راه ورود به دنیای ستاره‌ها را گم کرده‌اند
روزنامه هفت صبح | بازیگران دهه هفتادی سینما به سختی در سطوح اول سینمای ایران جایی برای خود پیدا کرده‌اند. آنها در آستانه سی سالگی هستند اما در تصرف بازار توسط دو نسل بازیگران استثنایی متولد دهه پنجاه و شصت، شانس چندانی برای خودنمایی پیدا نکرده‌اند. مهم‌ترین‌هایشان عبارتند از هستی مهدوی، ماهور الوند، پردیس احمدیه، ترلان پروانه، لاله مرزبان، مریم مومن، فرشته حسینی، زیبا کرمعلی، سارینا فرهادی و چند نفر دیگر .
اما مشکل این‌جاست که هیچ فیلمساز مهمی‌ریسک نمی‌کند و نقش‌های کلیدی به آنها نمی‌سپارد. یادمان باشد ترانه علیدوستی در ۱۸ سالگی با من ترانه ۱۵ سال دارم چندین جایزه برد، نیکی کریمی‌در ۱۹ سالگی شاه نقش فیلم عروس را داشت و در ۲۰ تا ۲۷ سالگی ستاره بی‌رقیب سینمای ایران بود.
لیلا حاتمی فیلم شاهکار لیلا را در ۲۴سالگی بازی کرد و هدیه تهرانی در ۲۵سالگی با فیلم سلطان به ستاره بدل شد، مهناز افشار در ۲۱سالگی رو جلد همه نشریات زرد شد و در ۲۵ سالگی پولسازترین ستاره سینمای ایران بود، باران کوثری در ۲۳سالگی روز سوم را بازی کرد و در ۲۵ سالگی فیلم سخت خون بازی را، گلشیفته فراهانی نقش سنگین فیلم میم مثل مادر را در ۲۲ سالگی ایفا کرد، ماهایا پطروسیان در ۲۱سالگی با پرده آخر چهره شد و در ۲۳سالگی ستاره مهم سینمای ایران بود و نازنین بیاتی در ۲۱سالگی در فیلم دربند ظاهر شد و همین طور طناز طباطبایی و…
اما برای این نسل فعلی انگار راه موفقیت قفل شده است. نسل‌های قبلی آن قدر پر استعداد و با ثبات هستند که کارگردان‌ها هنوز علاقه دارند نقش‌های مهم جوانانه را به آنها بدهند. یادمان باشد مهتاب کرامتی، لیلا حاتمی، نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ویشکا آسایش و…همه در حال عبور از ۵۰سالگی هستند اما هنوز با تمام توان نقش زنان جوان و موثر در درام را ایفا می‌کنند. و ستاره‌های نسل بعدی هم هستند .
از میان دهه هفتادی‌ها پردیس احمدیه و ماهور الوند بازیگران بسیار خوبی هستند که مشخص است از پس نقش‌های سخت هم بر می‌آیند. مثل کاری که ماهور الوند در غلامرضا تختی انجام داد یا درخشش پردیس احمدیه در لاک قرمز. هستی مهدوی نشان داده که می‌تواند حساسیت و همدلی تماشاگر را به سمت خود جلب کند، سارینا بیات بازی بسیار خوبی در قهرمان انجام داد و فرشته حسینی هم امتیازات خودش را در عرصه بازیگری دارد.
ترلان پروانه می‌تواند یک مهناز افشار بسیار جوان باشد و…اما این ستاره‌های جوان توان ایفای نقش‌های سنگین فیلم‌های دراماتیک را دارند؟ آیا کارگردان‌ها روی چهره آنان ریسک می‌کنند؟ بگذارید صادقانه بگویم که بعید می‌دانم! در نسل دهه هفتادی آن امتیازات نسل‌های دهه شصت و پنجاه فعلا به چشم نمی‌خورد و مضاف بر این که در خشن شدن و ترند شدن سریع سینمای ایران، نقش‌های خوب زنانه دیگر کمتر نوشته می‌شود. این واقعیتی است. تا تغییر شرایط حاکم بر سینما، این بازیگرها راهشان را در نقش‌های حاشیه‌ای سریال‌های سینمای خانگی و صفحات طراحان مد و لباس پیدا می‌کنند.
