‌بازخوانی تازه‌‌ای از داستان «پینوکیو»

روزنامه هفت صبح، سمانه استاد| «رضا حداد» کارگردانی است که نشان داده در اجراهای خود علاقه‌‌ی وافری به استفاده از تکنولوژی دارد و متن را بر اساس شکل اجرا و ابزار فنی مدنظرش انتخاب می‌‌کند. وی برخلاف بسیاری از کارگردانان که سعی در کم کردن هزینه‌‌های تولید با کاستن از تعداد بازیگر و سبک کردن صحنه دارند، برعکس از تعداد زیادی بازیگر استفاده می‌‌کند تا حدی که گاه نقش تعریف شده‌‌ آنها بسیار کوتاه و حتی اضافه به نظر می‌‌رسد.

در سوی دیگر وی در استفاده از موسیقی زنده، صحنه‌‌ شلوغ، انیمیشن‌‌های سه بعدی و بازیگران فرم کم نگذاشته و سعی می‌‌کند نمایشش اجرایی خاص و متفاوت باشد. این موضوع را به خوبی می‌‌توان با دیدن فیلم تئاتر «آمدیم نبودید رفتیم» دریافت. نمایشی که سال‌ها از اجرای آن گذشته اما فیلم تئاترش هنوز می‌‌تواند مخاطب را به هیجان آورد؛ مخاطبی که از پشت مانیتور نمایشی غیر زنده را می‌‌بیند. پس می‌‌توان تصور کرد که این اجرا در زمان خود نیز به همین میزان جذاب عمل کرده است.

نمایش بازخوانی تازه‌‌ای از داستان «پینوکیو» است. آدمکی چوبی که پیرمردی برای پر کردن تنهایی خودش آن را ساخته بود و این آدمک در مسیر انسان شدن با چالش‌‌های بسیاری روبه‌رو شد. در این نمایش نیز پینوکیو آرزوی آدم شدن دارد، آرزویی که در راستای آن گربه نره و روباه مکار نیز همراهی‌‌اش می‌‌کنند، اما در سوی دیگر پدر ژپتو و پری مهربان می‌‌دانند که دنیای انسان‌‌ها دنیایی سخت و پر از تنهایی است.

رضا حداد در نمایش خود بیشتر از آنکه به قصه بپردازد به دیگر المان‌‌های صحنه که مهم‌‌ترینش خلق فضا با استفاده از انیمیشن‌‌های سه بعدی است پرداخته و می‌‌توان گفت جذاب‌‌ترین عنصر نمایش نیز همین است؛ عنصری که باعث می‌‌شود پراکندگی داستانی کار مشخص نشود. نمایش مملو از المان‌‌های بصری جذاب است. خلق صحنه و دکور با استفاده از انیمیشن، گروه کرئوگرافی، بازیگران متعدد و چهره، موسیقی زنده‌‌ گروه دارکوب، همه و همه باعث جذابیت اجرا شده است.

این نمایش به همان میزان که جذاب به نظر می‌رسد، به همان میزان نیز شلوغ است و جایی برای تنفس در نمایش باقی گذاشته نشده. شخصیت‌‌های نمایش بیشتر از نقش‌‌ها هستند و در کلیت قصه جایگاهی برای برخی از شخصیت‌‌ها از جمله مردی که در کیوسک تلفن صحبت می‌‌کند یا زنی که در ایستگاه رادیویی حرف می‌‌زند دیده نمی‌‌شود. نمایشی شورشی را نشان می‌دهد که نمی‌‌توان دلیل و پایانی برایش در نظر گرفت. شورشی جذاب که هماهنگ با تصاویر پخش شده و حرکات هماهنگ است، اما هدفی را به ذهن مخاطب متبادر نمی‌‌کند.

مهم‌‌ترین ویژگی کاراکتر پینوکیو، دروغ گفتن است، دروغ گفتنی که هر بار موجب دراز شدن دماغش می‌‌شود و به اصلاحی میان عامه مردم تبدیل شده که هر کس دروغ بگوید، بینی‌‌اش دراز می‌‌شود. در این نمایش نیز مفهوم دروغ و دروغگویی در برخی از صحنه‌‌ها به چشم می‌‌خورد، از جمله زن و مردی که با هم چت کرده و هر کدام به طریقی به دیگری دروغ می‌‌گوید.

اما این مفهوم در راستای داستان به چشم نمی‌‌خورد و در داستان تنیده نشده است، بلکه به صورت صحنه‌‌ای مجزا خود را به نمایش گذاشته. «آمدیم نبودید رفتیم» ترکیبی است از المان‌‌هایی جذاب که هیجان مضاعفی به اجرا بخشیده و آن را برای دیدن در قالب فیلم تئاتر نیز جذاب کرده است.

نویسنده: محمد چرمشیر
کارگردان: رضا حداد
بازیگران: هانیه توسلی/ سیامک انصاری/ برزو ارجمند/ نیما انصافیان/ رضا بهبودی/ خسرو پسیانی/ ستاره پسیانی/ پانته‌‌آ پناهی‌‌ها/ امیر جنانی/ بابک حمیدیان/ یاسر خاسب/ نگار عابدی/ داریوش فائزی/ شبنم فرشادجو/ نازگل نادریان