ایا واقعا امضا نشان شخصیت آدم‌هاست؟
احتمالا تجربه اول همه ما از امضا کردن، به تلاش برای تقلید امضای والدین‌مان پای کارنامه تحصیلی یا رضایت‌نامه اردو برمی‌گردد! اما تجربه جدی‌تر از امضا شاید به افتتاح اولین حساب بانکی مربوط شود که مجبور شده‌ایم به خاطرش نمونه‌ای امضا تحویل دهیم.
در چنین شرایطی بعضی‌هایمان که از پیش به این موضوع فکر نکرده بودیم، ناگهان جا خورده‌ایم و نمی‌دانستیم چطور امضایی باید بزنیم. یا این‌که ممکن است از قبل تمرین‌های نافرجامی هم برای رسیدن به یک امضا داشته باشیم. در چنین مواقعی معمولا بیشتر افراد به همان متداول‌ترین شکل امضا روی آورده‌اند. یعنی کشیدن یک دایره یا بیضی و امتداد چند خط پایین اش. جالب است که خیلی‌ها تا مدت‌ها یا حتی تا پایان عمر به همان امضا وفادار می‌مانند اما بعضی هایمان بعدها در پست و جایگاه‌هایی قرار می‌گیریم که می‌طلبد امضای شکیل‌تر و متفاوت‌تری داشته باشیم. به همین دلیل حتما دنبال راهی بوده‌ایم که امضای خاص و زیبایی را بتوانیم برای خودمان طراحی کنیم. در پرونده امروز سراغ فردی رفته‌ایم که کارش طراحی امضاست. «مسعود شاه امیری» بیش از ۲۰ سال است که «طراحی امضا» می‌کند، با او درباره ویژگی‌های امضای خوب، راه‌های رسیدن به یک امضای زیبا و همچنین شغل متفاوتش «طراحی امضا» گفت‌وگویی کرده‌ایم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.
یکی از اولین سوال‌هایی که به ذهن‌مان می‌آید، این است که اوضاع کسب و کار طراحی امضا این روزها چگونه است؟ «شاه امیری» توضیح می‌دهد که برای طراحی هر امضا ۹۵ هزار تومان دریافت می‌کند و دو نمونه امضا به همراه ویدئوی آموزش نحوه کشیدن آن امضاها را تحویل می‌دهد. او درباره شرایط کاری‌اش می‌گوید: «این روزها شرایط اقتصادی برای خیلی از شغل‌ها و افراد بد است و در این سال‌ها مشتری‌های من هم کمتر شده‌اند. متوسط زمانی که برای طراحی و تحویل هر امضا صرف می‌کنم حدود چهار تا ۱۰ روز است که کار را به نحوی انجام می‌دهم که هم روی کار مشتری وقت گذاشته باشم هم صاحب امضا زیادی معطل نشود. البته مواردی هم هست که شخص از امضا راضی نیست و برای اصلاح کار ممکن است تحویل نهایی وقت بیشتری ببرد. در کل شغل من به گونه ای است که حتی برای مدتی ممکن است درآمدم صفر شود. به خصوص این روزها که من دو نفر را برای پاسخ گویی به سفارش دهنده‌ها و آماده‌سازی عکس و فیلم امضا استخدام کرده‌ام بنابراین تقریبا نیمی از درآمد خودم را برای پرداخت دستمزد آن‌ها باید صرف کنم. البته من به طراحی امضا به عنوان شغل نگاه نمی‌کنم. در اصل شغل‌های دیگری دارم. اما خوبی‌اش این است که به خودی خود خیلی نیاز به سرمایه ندارد. سرمایه اصلی این کار «ابتکار» است. مواد مصرفی هم روان‌نویس است و کاغذ و عکاسی کردن».
هر کاری طبیعتا تکنیک‌ها و روش‌های خاص خودش را دارد. از «شاه امیری» می‌خواهم تکنیک‌هایی را که یک نفر باید به کار ببرد تا امضای خوبی داشته باشد برای ما شرح بدهد که او در جواب می‌گوید: «افرادی که هنرمند هستند و در زمینه‌های خاصی فعالیت می‌کنند در واقع آن سبک را در هیچ دانشگاهی فرانگرفته‌اند بلکه توانایی و ابتکارش را داشته‌اند که بتوانند آن سبک را ارائه بدهند.
امضا کردن را هم در هیچ آموزشگاه یا دانشگاهی آموزش نمی‌دهند که یک امضا چه مشخصاتی باید داشته باشد. مثلا شبیه هنر خطاطی نیست که یک سری نکات آموزشی خاص داشته باشد ، بشود فراگرفت. چیزی که من رویش کار می‌کنم استفاده از حروف نام شخص و بازی کردن با شکل حروف است. معمولا از خطوط ساده استفاده می‌کنم که برای شخصی که امضا را می‌خواهد یاد بگیرد دشوار نباشد. یک جورهایی مثل طراحی دکوراسیون یک خانه است و سلیقه باید به خرج داد تا همه چیز به بهترین شکل کنار یکدیگر قرار بگیرند. حروف را به شکلی متفاوت می‌نویسم مثلا اگر دال باشد آن را طوری می‌کشم که با کلیت اسم هماهنگی داشته باشد. به طور کلی این کار کاملا ابتکاری و تجربی است. انسان هر کاری را تکرار کند شاخ و برگ‌های مختلف پیدا می‌کند».
در میان امضاهای گوناگونی که هر روزه می‌بینیم و سر و کار داریم حتما بعضی امضاها هستند که بیشتر نظرمان را جلب می‌کنند و توی دلمان سلیقه صاحب امضا را تحسین می‌کنیم. از «شاه امیری» که سال‌هاست زندگی‌اش با امضاهای گوناگون عجین شده است درباره ویژگی‌های یک امضای خوب می‌پرسیم که می‌گوید: «کاملا سلیقه‌ای است. امضا به طور کلی هم به شخصیت افراد می‌تواند ربط پیدا کند هم به شغل و جایگاهی که در جامعه دارند. بعضی‌ها به دلیل شغلی که دارند روزانه باید سندهای خیلی مهمی را امضا کنند و به هر صورت جایگاه مالی و مدیریتی دارند که جعل شدن امضایشان می‌تواند آن‌ها و جایگاه‌شان را به خطر بیندازد. چنین اشخاصی معمولا امضای پیچیده‌ای می‌خواهند. اما عده‌ای هم هستند که زمینه کارشان هنر است. عکاس، نقاش، نویسنده یا … که باید امضای خودشان را پای کارشان بگذارند، برای این گروه شاید زیبایی از همه چیز مهم‌تر باشد. بعضی دیگر هم مثلا کارمند بانک هستند که در روز تعداد زیادی رسید و سربرگ را باید امضا کنند. این افراد نیازمند به امضایی سریع هستند که خیلی وقت‌شان را نگیرد و پیچیده هم نباشد همچنین چون شغل دولتی دارند برایشان مهم است که زبان نگارش امضایشان فارسی باشد. عده‌ای از مدیران دوست دارند امضایشان سنگینی و ساختار محکمی داشته باشد و شخصیت مدیریتی از آن‌ها به نمایش بگذارد. در کل خواسته افراد از امضاها خیلی متفاوت است».
زشت و زیبا بودن یا پیچیده و ساده بودن امضا برای آدم‌های مختلف، فرق دارد. ممکن است خیلی‌ها به شکل امضای خودشان اهمیتی ندهند اما در مقابل عده‌ای هم هستند که روی آن حساس‌اند. این طراح امضا درباره نیاز به امضای شکیل این گونه توضیح می‌دهد: «به نظرم یک نیاز واقعی وجود دارد. مثل لباس پوشیدن که سعی می‌کنیم لباس خوب بپوشیم، یا در کلام دقت می‌کنیم از کلمات خوبی استفاده کنیم یا سعی می‌کنیم با زدن ادکلن خوشبو باشیم. به نظرم امضا هم مرتبط با شخصیت می‌شود. آدم خیلی جاها ممکن است خودش نباشد ولی امضایش هست و معرف اوست. در این بیست و اندی سال که در این کار هستم، سعی می‌کنم این فرهنگ‌سازی را درباره پدیده امضا ایجاد کنم. امضای زیبا مهم است. مثلا خیلی‌ها یک دایره، بیضی یا مثلث یا یک سین را که به سمت بالا کشیده و چرخانده شده است به عنوان امضا استفاده می‌کنند. این‌که خیلی‌ها این امضا را می‌کنند هم برمی‌گردد به اولین باری که به امضا نیاز پیدا کرده‌اند. مثلا وقتی که برای اولین بار می‌خواهند فرم بانکی را امضا کنند. فوری این امضای ساده را می‌کشند و فکر می‌کنند اجباری وجود دارد که تا آخر عمر همان را باید ادامه دهند. در حالی که از نظر قانونی هم می‌شود رفت بانک و آن را تغییر داد. به نظرم افرادی که شخصیت مهمی دارند و متخصص بزرگی هستند اجازه ندارند از این امضاهای معمولی استفاده کنند».
منبع: روزنامه خراسان
