اوپل آدام کوچک‌ترین اوپل ایران با دکوراسیون قرمز!
روزنامه هفت صبح، سیدمحمدرضا دادگستر| طراحی‌اش مربوط به سال ۲۰۱۲ است اما به قدری شیک و چشم‌نواز از آب درآمده که اصلاً حس و حال خودرویی برای یک دهه قبل را به شما منتقل نمی‌کند. اوپل آدام نام کوچک بنیانگذار شرکت اوپل را به پیشانی دارد و چند سال قبل همراه با هاچ‌بک کورسا و دو سدان آسترا و اینسیگنیا به تعداد محدود توسط شرکت توان خودروی جی به ایران وارد شد.
برخلاف روزهای خوش اوپل در دهه ۷۰ شمسی در ایران اما این بار عدم بازاریابی درست شرکت واردکننده و مشکلات ناشی از تحریم‌ها باعث شد تا اوپل شکست سختی را تجربه کند. آدام در بین خودروهای واردشده به ایران به تعداد کمتری در بازار حضور پیدا کرد. در این گزارش به سراغ یکی از خوش‌رنگ‌ترین‌های آن با ترکیب بدنه قرمز و سقف مشکی رفته‌ایم.
اوپل برای مدل آدام ترکیب رنگ کم‌نظیری را عرضه کرد. فکر کنید در زمان عرضه این خودرو در سال ۲۰۱۳ می‌توانستید از بین ۶۱ هزار ترکیب رنگ برای بدنه نمونه دلخواه خود را انتخاب کنید و برای کابین هم با ۸۲ هزار ترکیب حسابی دست‌تان باز بود! آدام علاوه بر آنکه خودرویی بود که می‌شد به راحتی نسخه مخصوص هر فرد را برای آن تولید کرد، امکان انتخاب پیشرانه زیادی را هم پیش روی خریدارش می‌گذاشت: چهار پیشرانه بنزینی که دو نسخه تنفس طبیعی و دو نسخه توربو بودند.
اگرچه ما دوست داشتیم که آدام تند و تیز با موتور ۱٫۴ لیتری توربوی ۱۵۰ اسبی را در تهران ملاقات کنیم اما تنها نسخه ۱٫۴ لیتری تنفس طبیعی با ۹۹ اسب بخار نیرو و ۱۳۰ نیوتن‌متر گشتاور توانست مجوز ورود به ایران را دریافت کند.از نظر سطح آپشن‌ها این خودرو به راحتی می‌تواند مچ کیا پیکانتو، هیوندای i10، مزدا ۲ و میتسوبیشی میراژ را بخواباند: سنسورهای نور و باران، دوربین دنده عقب و سنسورهای پارک، نمایشگر مرکزی، گرمکن صندلی‌های جلو، کروز کنترل، تهویه مطبوع اتوماتیک، فرمان برقی حساس به سرعت، بلوتوث، نمایشگر مرکزی، امکان انتخاب حالت رانندگی اکو، نشانگر فشار باد تایرها، کیسه‌های هوای جلو، جانبی و پرده‌ای و سیستم‌های ترمز و پایداری از قبیل ABS، BA، ESP.
اما اگر آدام به تعداد انبوه وارد ایران می‌شد، چقدر شانس برنده شدن داشت؟ واقعیت این است که قدرت این خودرو حتی در پیشرانه ۱٫۴ لیتری تنفس طبیعی از رقبایی مانند پیکانتو و میراژ بالاتر است و باعث می‌شود که هاچ‌بک‌های بزرگ‌تری وارد میدان رقابت شوند. کابینش هم زیباتر از آن خودروهاست و حس و حال خودرویی اقتصادی را تداعی نمی‌کند. با این حال بزرگ‌ترین مشکلات آدام یکی سواری نه‌چندان لذت‌بخش و سفت و سختش است و دیگری فضای به شدت تنگ کابین در عقب.
فضای داخلی خودرویی نظیر پیکانتو به گونه‌ای است که جای کافی را برای نشستن بزرگسالان در عقب فراهم می‌کند اما افراد از سن مشخصی به بعد قطعاً در ردیف عقب آدام دچار عذاب خواهند شد. رینگ‌های بزرگ آدام جلوه اسپرتی به این مینی‌هاچ‌بک آلمانی داده‌اند اما در عین حال دردسرساز هم شده‌اند. در شهری همچون تهران با خیابان‌های ناهموارش آدام با هر دست‌اندازی شما را می‌میراند و زنده می‌کند. در کل می‌توان این خودرو را به همراه اسمارت فورفور کمیاب‌ترین مینی‌هاچ‌بک‌های ایران معرفی کرد که البته قابلیت‌های آدام از فورفور بیشتر است.
