آیا فیفا دلش برای زنان ایرانی سوخته؟
روزنامه هفت صبح | بحث فشار احتمالی فیفا برای ورود بانوان به استادیوم‌ها در حاشیه اتفاقات روز ادامه دارد. بعید می‌دانیم فیفا برای مسابقات باشگاهی الزامات فوری و شدیدی را خواستار باشد. فیفا معمولا تحولات را قدم به قدم خواستار است و از بافت اجتماعی ایران و قدرت و نفوذ سنت‌گرایان باخبر است و چنین الزاماتی را به شکل فوری خواستار نیست اما هرچه هست گروهی ماجرا را به‌شکل صفر و یک نمایش می‌دهند و تاکید می‌کنند که فیفا گفته یا ورود زن‌ها یا تحریم فوتبال ایران که خب بعید است این‌گونه باشد. اما پنجشنبه دادستان ایران در سخنرانی خود اشاراتی به این ماجرا داشت و مهرداد خدیر، نویسنده عصر ایران هم بر این سخنان و همین‌طور دیدگاه آیت‌الله مکارم یادداشتی نوشت که بخش‌هایی از هردو را برایتان می‌آوریم:
حجت‌الاسلام منتظری، دادستان کل کشور در سخنرانی خود در دانشکده خوارزمی گفتند: اینکه فیفا می‌آید رسماً اعلام می‌کند اگر چنانچه ورزش ایران زنان را در ورزشگاه‌ها راه ندهد ما ایران را از حضور در بازی‌های بین‌المللی محروم می‌کنیم، این را شما ساده می‌اندیشید؟ این حرف ساده‌ای نیست، فیفا چه کار دارد به اینکه در کشوری ۱۰، ۵۰۰، هزار یا پنج‌هزار تماشاگر برای فوتبال می‌رود حتماً تعدادی از آنان باید زن باشند؟
وی اضافه کرد: اینکه گیر داده‌اند که حتما در ورزشگاه‌های ایران هم باید زن راه پیدا کنند، دلشان برای زنان ما سوخته؟ دلشان برای سالن‌های ورزشی ما سوخته؟ دلشان برای این سوخته که زن‌ها هم از فیوضات عالیه تماشای فوتبال محروم نباشند؟ این را ساده نگیرید. منتظری افزود: ما در نمایشگاه کتاب امسال از فضای آلوده‌ای که عده‌ای در نمایشگاه کتاب ایجاد کردند، چه عکس‌ها و چه کتاب‌ها و جزوه‌ها و چه مطالب انحرافی به دست آوردیم. وی ادامه داد: دوسال قبل هم در نمایشگاه کتاب برای من جزوه‌ای آوردند که مطابق سند ۲۰۳۰ آموزش‌های جنسی برای بچه‌ها در آن وجود داشت.
*** بخش‌هایی از یادداشت مهرداد خدیر:مخالفت برخی مراجع منحصر به ورود زنان به ورزشگاه‌ها نیست. آقای مکارم سیگار را حرام اعلام کرده‌اند اما شرکت دخانیات تعطیل نشده یا دیگری بهره بانکی را اما هیچ بانکی تعطیل نشده یا درباره موسیقی نظر منفی ابراز می‌شود اما رادیو آوا از بام تا شام موسیقی پخش می‌کند و در خیلی از شهرها کنسرت برگزار می‌شود.با این نگاه این نهی‌ها الزامی برای دولت ایجاد نمی‌کند. چندان که بانک‌ها درباره بهره به فتواها عمل نمی‌کنند و قوانین را در نظر دارند و چون شورای نگهبان مُهر تأیید زده شرعی به‌حساب می‌آید.
گفته شده فیفا به ورزشگاه‌های ما چه کار دارد؟ اما تنها «فیفا» نیست که کار دارد. «یاتا» هم به هواپیمایی ما کار دارد و «فیلا» هم به کُشتی ما و سازمان بین‌المللی کار به قانون کار ما و نمی‌توانیم بگوییم ما در شرع «اجیر و موجر» داریم نه «کارگر و کارفرما» و کار کودکان منع نشده و دستمزد براساس توافق است و شرع در رابطه کار ضلع سوم به نام دولت ندارد بلکه گزارش می‌دهیم که رعایت می‌کنیم.
مداخله‌گرانه‌تر از همه رفتار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است که دوربین کار گذاشته و از جزئیات فعالیت‌های هسته‌ای ما آگاه است و اگر نبود به نفع ما گزارش نمی‌داد. عضویت در مجامع بین‌المللی هم مزایایی دارد و هم محدودیت‌هایی. پول ما بابت جام جهانی(ده‌میلیون دلار) را هم فیفا می‌پردازد و تنها اعمال محدودیت نمی‌کند. بدون فیفا خودمان با خودمان باید مسابقه بدهیم.
در دنیایی که رسانه‌ها با هم رقابت دارند هر رسانه مزیت نسبی خود را دارد و سرمایه اصلی اوست.مزیت نسبی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران فوتبال است. یکی از مهم‌ترین رشته‌های پیوند مردم با صداوسیما مسابقات فوتبال و پخش مستقیم آن است. «من و تو» هر قدر هم رقص و آواز پخش کند، بی‌بی‌سی فارسی هرچه تحلیل سیاسی بگذارد، ایران‌اینترنشنال هرقدر خبررسانی کند و «جم» هرچه سریال ترکی بگذارد بازهم نمی‌توانند مسابقات فوتبال داخل ایران با میلیون‌ها بیننده را پوشش دهند.
حذف فوتبال این رشته را می‌گسلد و مردم را به سوی این شبکه‌ها سوق می‌دهد. با این توضیح شاید بتوانند منتقدان را قانع کنند و عجیب است که صداوسیما سکوت کرده است. حفظ میز و دل خوش‌کردن به آمار بینندگان که به‌خاطر رایگان‌بودن تلویزیون امری طبیعی است آنان را از مهم‌ترین سرمایه غافل کرده است.
