آیا سقوط ایستگاه فضایی چین، «سیزده به‌در» ایرانی‌ها را خراب می‌کند؟
کارشناسان فضایی پیش‌بینی کرده‌اند که ایستگاه فضایی «تیان‌گونگ-۱» حوالی ساعت ۱۴:۰۰ روز اول آوریل به وقت جهانی وارد جو زمین می‌شود. این بازه زمانی البته گسترده است و از ۱۶ ساعت قبل تا ۱۶ ساعت بعد از زمان اعلام شده ادامه دارد. مسیر سقوط هنوز مشخص نیست اما ایران هم فعلا در ناحیه سقوط قرار دارد.
بازه زمانی سقوط فضاپیما به وقت تابستانی ایران، از ساعت ۲:۳۰ بامداد ۱۲ فروردین تا ساعت ۱۰:۳۰ روز ۱۳ فروردین را شامل می‌شود. در حال حاضر، فضاپیمای چینی در ارتفاع ۱۷۷ کیلومتری از سطح زمین قرار دارد و هر ۸۸ دقیقه یک‌بار زمین را دور می‌زند. با توجه به گردش مداری سریع و بازه ۳۲ساعته ورود، هنوز نمی‌توان مسیر سقوط فضاپیما را به دقت مشخص کرد.
در حال حاضر، تمام نقاط زمین که بین عرض‌های جغرافیایی ۴۳ درجه شمالی تا ۴۳ درجه جنوبی واقع شده‌اند، بالقوه در مسیر سقوط این فضاپیما قرار دارند. البته «تیان‌گونگ-۱» با ورود به جو زمین، به شکل آذرگویی درخشان می‌سوزد و به قطعات کوچک‌تر خرد می‌شود؛ اما امکان دارد که برخی از این قطعات به سطح زمین برخورد کنند و روی بیضی کشیده‌ای به طول هزاران کیلومتر و پهنای ۱۰ کیلومتر پراکنده شوند.
به احتمال زیاد، پژوهشگران تا فردا ۱۱ فروردین خواهند توانست مسیر و زمان دقیق سقوط «تیان‌گونگ-۱» را مشخص کنند؛ پس گوش به زنگ باشید.
ایستگاه فضایی چین، «تیان‌گونگ-۱» ماه‌هاست که از کنترل خارج شده و در آستانه ورود به جو زمین قرار دارد. پیش‌بینی می‌شود که این سازه فضایی بین روزهای ۱۰ تا ۱۳ فروردین به شکل آذرگویی درخشان سقوط کند. «تیان‌گونگ-۱» حدود ۸۰۰۰ کیلوگرم وزن دارد و ابعاد آن نزدیک به فضاپیمای باربری اروپایی «ATV-1» است که سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) با ورود به جو زمین، در آتش‌بازی باشکوهی متلاشی شد.
تیان‌گونگ-۱ که در زبان چینی به معنی «کاخ آسمانی» است، در آخرین روزهای سپتامبر ۲۰۱۱ (اوایل مهر ۱۳۹۰) به فضا پرتاب شد تا فعالیت‌های فضایی چین را به سطحی بالاتر ارتقا دهد. این ایستگاه برای مدتی کوتاه، میزبان دو فضانورد ازجمله نخستین بانوی فضانورد چین بود و پس‌ازآن به محملی برای آزمایش‌های روباتیک متعدد چین در فضا، به‌خصوص مانورهای اتصال خودکار فضاپیماها بدل شد.
با توجه به ساختار و ابعاد تیان‌گونگ-۱، بسیار بعید است که این فضاپیما بتواند به شکل یکپارچه به سطح زمین برسد و به احتمال فراوان، به قطعات متعددی تقسیم می‌شود که سخت‌ترین بقایای آن در محدوده‌ای بیضوی‌شکل به طول هزاران کیلومتر و عرض ده‌ها کیلومتر پراکنده می‌شود. با توجه به وسعت خشکی و دریاهای زمین در عرض‌های جغرافیایی مشخص‌شده و تراکم جمعیت، احتمال برخورد این قطعات با مناطق مسکونی زمین بسیار کم است.
جالب است بدانید که احتمال آسیب دیدن فردی در اثر برخورد با یکی از بقایای تیان‌گونگ-۱ حدود ۱۰ میلیون بار ضعیف‌تر از آسیب دیدن فردی بر اثر برخورد با صاعقه در طول یک سال است.
منبع: خبرآنلاین
