آنالیز| سریال صبح آخرین روز؛ زندگینامه شهید شهریاری
روزنامه هفت صبح | سریال «صبح آخرین روز» تازهترین تلاش تلویزیون برای ساخت اثری زندگینامهای است. این بار زندگی شهید هستهای، مجید شهریاری توسط صدا و سیمای مرکز زنجان به سفارش مرکز سیمای استانها در قالب یک سریال آماده شده و پنج قسمت آن روی آنتن شبکه دو رفته است. این سریال را حسین تبریزی کارگردانی کرده.
* منظر اول / محتوا: در آثاری که به زندگی یک چهره شاخص اختصاص دارند، همه اجزا مهم هستند. در این میان نوع روایت و آنچه قرار است به مخاطب داده شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. سازندگان«صبح آخرین روز» برای معرفی شهید شهریاری ساختاری موازی انتخاب کردهاند. داستان با صحنه ترور شهید در آخرین روزهای دهه۸۰ شروع شده و به تناوب به کودکی او گریز زده میشود.
شهید شهریاری پیش مخاطب عام بواسطه فعالیتهای شاخصش در حوزه هستهای شناخته میشود. بعد از شهادت، نامش سر زبانها افتاد و مخاطب به بخشی از توان او پی برد. سریال «صبح آخرین روز» تا حالا افزوده چشمگیری درباره زندگی شهید به مخاطب نداده. رجوع به دوران کودکی شهید شهریاری و مرور زندگی او هم فاقد قدرت دراماتیک است. نتیجهای که بدست آمده نه مثل آثار مستند زندگینامهای جذابیت دارد و نه همچون آثار نمایشی از یک خط داستانی قوی برخوردار است.
* منظر دوم / ساختار: اشاره شد که «صبح آخرین روز» داستان زندگی شهید شهریاری را با روایت موازی (لحظه شهادت و کودکی) پیش میبرد. این تمهید میتواند به کمک سازندگان بیاید تا سریال از یکنواختی خارج شود. ایراد اما به عدم وجود نقاط عطف در قصه است. فعلا به جز سکانس ترور شهید، بقیه اتفاقات فاقد کشش کافی بودهاند.
سریال «صبح آخرین روز» از نظر فضاسازی موفق عمل کرده. به ویژه وقتی داستان کودکی شهید شهریاری روایت میشود، مخاطب با فضایی باورپذیر مواجه است. بازی نقش کودکی شهید هم قابل قبول است. نقش بزرگسالی مجید شهریاری را کاوه خداشناس بازی میکند. ایراد بزرگ به بازی او جایی است که رفتار و گفتارش، مجید شهریاری را به ذهن متبادر نمیکند. یعنی اگر مخاطب از داستان سریال و شخصیت اصلی بیاطلاع باشد، نمیداند کاراکتر ارائه شده کیست. خداشناس نتوانسته میان نقشهای قبلی و این نقش مهم، تفاوتی ایجاد کند.