آنالیز | پایان سریال وضعیت زرد

روزنامه هفت صبح | شبکه سه در باکس غیر اصلی خود به مدت ۱۳ روز سریال وضعیت زرد را روانه آنتن کرد. این سریال روز جمعه به پایان رسید و قرار است فصل دوم هم داشته باشد. وضعیت زرد، ساخته مجید رستگار دارای چه کیفیتی بود؟

‌منظر اول| نقاط قوت: وضعیت زرد با الگوی سریال‌های سیت‌کام ساخته شده است و اولین امتیاز آن، به انطباق ساختاری با قواعد چنین آثاری برمی‌گردد. سریال داستان چند جوان است که هر کدام دنیای خود را دارند اما سرنوشت آنها را کنار هم قرار می‌دهد. در بیشتر قسمت‌های وضعیت زرد شاهد شوخی‌هایی هستیم که مخاطب را به خنده وا می‌دارد.

مثل جایی که یک جوان، سودای «حاتمی‌کیا» شدن دارد. یا جایی که می‌گوید سیدجواد هاشمی دیگر «بوی شهادت» نمی‌دهد. علاوه بر شوخی‌های کلامی، موقعیت‌هایی که حاصل تضاد رفتاری است هم عامل خنده می‌شود. بازیگران وضعیت زرد، غالبا ناشناخته هستند اما اینکه بعد از چند قسمت بتوانند مخاطب را با خود همراه کنند یعنی موفق عمل کرده‌اند. سریال به مسائل سیاسی- اجتماعی هم طعنه می‌زند. با این حال به‌خاطر اشاره مستقیم و گل‌درشت، استفاده‌اش از مواد اولیه بهینه بوده است.

منظر دوم | نقاط ضعف: اگر بپذیریم که برخی آثار را باید در حد و اندازه خود قضاوت کرد، وضعیت زرد سریالی موفق لقب می‌گیرد. حتی از سریالی چون سری جدید دودکش بالاتر می‌ایستد. با این حال، مخاطبی که بارها سریال‌های کمدی از این جنس را تماشا کرده، بعد از چند قسمت وضعیت زرد را پس می‌زند.

وانگهی، برخی شوخی‌ها مثل شوخی با سینماگران، فقط برای مخاطب خاص قابل درک است. از آن‌سو شوخی با روانشناس، ایده‌ای تکراری است که بارها مخاطب آن را دیده و حالا به‌سختی می‌تواند به این شوخی‌ها بخندد. دیگر ضعف وضعیت زرد، به عدم توانایی سازندگان در نگه داشتن سریال در نقطه اوج است. بعد از چند قسمت، انگار شوخی‌ها ته می‌کشند و موقعیت برای بیننده آشنا می‌شود. سازندگان برای فصل بعد، حتما باید ایده‌های تازه در هر قسمت داشته باشند تا سریال طراوت خود را از دست ندهد.