آنالیز | قسمت اول سریال حرفه‌ای
روزنامه هفت صبح | از هفته پیش پخش سریال حرفه‌ای در شبکه نمایش خانگی شروع شد. این سریال را مصطفی تقی‌زاده کارگردانی کرده که پیش‌تر تجربه ساخت فیلم سینمایی زرد را داشت.
منظر اول: محتوا | قسمت اول حرفه‌ای به رونمایی از شخصیت‌ها گذشت و در این اثنا موقعیت آن‌ها را در داستان مشخص کرد. امتیاز داستان سریال جایی است که در عین تعدد اتفاقات و کاراکترها، مخاطب سردرگم نمی‌شود و پی به ماجرا می‌برد. اشاره به برخی زندگی‌های غیر معقول (مثل ازدواج موقت یک دانشجوی شهرستانی با یک مرد متمول) از جمله مواردی است که مخاطب را برای تماشای ادامه ماجرا وسوسه می‌کند.
نکته منفی آن اما عدم انطباق برخی رویدادها با واقعیت است. می‌دانیم در دنیای درام نباید ذره‌بین دست گرفت اما وقتی یک سریال پایه خود را بر قصه‌ای رئال قرار می‌دهد، همه اجزا باید در راستای این هدف باشند. مثلا در حالی که شاهد روابط منطقی اعضای یک خانواده و مسائل آن‌ها هستیم، در نقطه‌ای نامعلوم اتفاقاتی شبه گانگستری رخ می‌دهد. مخاطب چون نمی‌تواند میان جغرافیای داستان و واقعیت پیوندی منطقی پیدا کند، حکم به دوپارگی سریال می‌دهد.
منظر دوم: ساختار| حرفه‌ای مثل سریال‌های متاخر ایرانی، سر و شکلی شیک دارد. قاب بندی‌ها، زاویه دوربین و تدوین در راستای رسیدن به استاندارد بصری سریال‌های دنیا است. این تلاش‌ها الزاما امتیاز مثبت نیست کما این که برای دیگر سریال‌ها هم برگ برنده نبوده. ایراد کار جایی است که کوشش‌ها به دلیل خودنمایی بیش از حد، گاهی توی ذوق می‌زند و نتیجه کار باسمه‌ای می‌شود.
در حرفه‌ای شاهد یک شخصیت متفاوت از ماهور الوند بوده‌ایم و به‌نظر می‌رسد او در این سریال هم می‌تواند نقش خوب دیگری به کارنامه‌اش اضافه کند. سیروان خسروی هم در قامت یک شخصیت خشن و منفی موفق عمل کرده. کار برای بهاره کیان‌افشار و سارا بهرامی سخت است، چون رفتار و گفتارشان نقش‌های قبلی را یادآور می‌شود. آیا در قسمت‌های بعد و با باز شدن ابعاد دیگر کاراکتر آن‌ها شاهد تفاوت‌های محسوس خواهیم بود؟
