آنالیز| سریال شب آخر از شبکه پنج
روزنامه هفت صبح | شبکه پنج در واپسین روزهای ماه صفر، سریال 10 قسمتی «شب آخر» به کارگردانی مهسا فتحعلی و تهیهکنندگی رضا علیپور را روانه آنتن کرد که پخش آن بهتازگی تمام شده است.
منظر اول: محتوا| در خلاصه داستانی که سازندگان سریال «شب آخر» در اختیار رسانهها قرار دادهاند، اینطور آمده که سریال روایتی از زندگی دو خانواده است که یکی از آنها اخلاقمدار و دینمحور است و دیگری مالاندوز و غرق در ظواهر زندگی؛ در نتیجه کشمکشهای فرزندان این دو خانواده حوادث دراماتیک سریال را رقم میزنند…
از همین خلاصه قصه میتوان پی به درونمایه سریال برد که مشابهاش را پیشتر در تلویزیون زیاد دیدهایم. با این حال قرار دادن یک دختر معتاد در سریال که حتی در وسط سخنرانی مذهبی فکر استعمال است، نشان میدهد سازندگان در تلاش برای باورپذیر کردن قصه هستند. از این دست ایدهها که بگذریم، «شب آخر» از عدم توانایی در دراماتیزه کردن مفاهیم ارزشمند لطمه خورد. بهعنوان نمونه، پخش سخنرانی مذهبی در باب ارزشها در میانه قصه، به روند دراماتیک داستان لطمه میزد.
منظر دوم: ساختار| «شب آخر» سریالی 10قسمتی است و باید داستان با ضرباهنگ بالا روایت شود. اینکه گاه حوصله مخاطب سر میرود، نشان از آن دارد که هم قصه و هم کارگردانی، «اصولی» نیست. استفاده زیاد از موسیقی زمینه، برای درگیر کردن احساس مخاطب هم به ساختار اثر لطمه زد؛ چراکه سریال خود باید تاثیرگذار باشد نه که بخواهد با اغراق در بهرهمندی از موسیقی به هدف نزدیک شود. درباره بازی بازیگران نمیتوان ایراد خاصی را بیان کرد.
بازیگرانی چون مجید مشیری، ساناز سماواتی، شیوا خسرومهر، گیتی معینی، اسدالله یکتا، شهرام عبدلی، محمود مقامی، مجید شهریاری، اسماعیل خلج، زهره صفوی و… تجربه کافی دارند و بدیهی است که بتوانند از پس ارائه شخصیتهای سریال برآیند. با این حال «شب آخر» لطمه اصلی را از قصه ضعیف، دیالوگهای شعاری و حرفهای گلدرشت خورد. از همان قسمت اول میشد پایان سریال را حدس زد و این یعنی شکست در همان گام اول.