آنالیز | سریال سایههای رعنا از شبکه دو
روزنامه هفت صبح | شبکه دو مدتی است سریالی به نام «سایههای رعنا» را در کنداکتور قرار داده که بعد ازظهرها پخش می‌شود. این سریال به کارگردانی داریوش جهانگیری ساخته شده و حسین سحرخیز، رضا فیاضی، محمود پاک‌نیت و مهوش صبرکن از جمله بازیگران آن هستند.
منظر اول| محتوا
«سایههای رعنا» به سفارش سازمان اوقاف و امور خیریه ساخته شده و هدف اصلی آن آشنایی بیشتر مردم با فرهنگ وقف و واقفان است. قصه از جایی شروع می‌شود که زنی خَیر به نام رعنا خاطرات خود را می‌نویسد و از این رهگذر، مخاطب روایت‌هایی می‌شنود. «سایههای رعنا» ساختاری داستانی دارد و علاوه بر این در بخش‌هایی شبیه مستند می‌شود.
این اتفاق وقتی رخ می‌دهد که یکی از شخصیت‌های قصه سراغ چهره‌های خیر و واقف می‌رود و آنها از زندگی خود می‌گویند. «سایههای رعنا» سریالی سرگرم‌کننده نیست و اتفاقات پیرامونی قصه، مثل دعوای زن و شوهری، گم شدن رعنا و … فاقد قدرت برای همراهی مخاطب است. حتی در بخش مستندگونه هم «متفاوت» عمل نمی‌کند و به مستندهای موفق پرتره، تنه نمی‌زند. پیش‌تر در تلویزیون مستندهای موفق زیادی ساخته شده، مثل «حکایت دل».
منظر دوم| ساختار
اشاره شد که «سایههای رعنا» روایتی داستانی و مستندگونه دارد. این ایده در عمل به بار ننشسته و سریال نه در بخش داستان‌گویی جذابیت دارد و نه در بخش مستند دارای ساختاری متفاوت است. به همین نسبت هم بازیگران، معمولی‌ترین نمایش را مقابل دوربین دارند. طبعا وقتی سریالی از کیفیت کافی برخوردار نیست، نمی‌توان از بازیگران انتظار خلق اتفاقی ویژه داشت. آنها از تجربه پیشین خود بهره می‌برند و کف کار را ارئه می‌دهند.
هر قسمت از «سایههای رعنا» در زمانی ۳۰ دقیقه‌ای آماده شده اما درام آن به‌قدری کم است که نمی‌تواند اسباب سرگرمی مخاطب را فراهم آورد. آمار بازدید این سریال در سایت و اپلیکشین تلوبیون پایین است که نشانه‌ای از عدم استقبال مخاطب محسوب می‌شود. کافی است بدانیم قسمت سوم «سایههای رعنا» فقط ۱۶۰۰ و قسمت نهم آن ۱۴۰ بازید داشته!
