آنالیز| سریال ابر می‌بارد از شبکه دو
روزنامه هفت صبح| از شنبه‌شب، شبکه دو پخش سریال جدید «ابر می‌بارد» را آغاز کرد. این سریال به کارگردانی رضا معینی در صداوسیمای مرکز گیلان ساخته شده است.
منظر اول| محتوا
داستان «ابر می‌بارد» از جایی شروع شد که کارکنان یک بیمارستان در گیلان متوجه شدند کرونا وارد ایران شده است. همزمان مراجعان زیادی به بیمارستان می‌آیند که یا واقعا گرفتار ویروس شده‌اند یا نگران هستند. سازندگان با این تمهید قصد داشته‌اند، مخاطبان را در فضای سال 98 که کرونا وارد کشور شد، قرار دهند.
این اتفاقی است که در سریال‌های «فرشتگان بی‌بال»، «موج اول» و «آزادی مشروط» نیز رخ داد. با این حال «ابر می‌بارد» هم مثل سه سریال کرونایی دیگر، فضایی دقیق و باورپذیر از شرایط روزهای ابتدایی همه‌گیر شدن این ویروس نشان نمی‌دهد. این سریال تصمیم دارد به تلاش کادر درمان بپردازد و به همین خاطر داستان را با محوریت زندگی یک پرستار پیش می‌برد. بدو راه، قصه به اندازه کافی کشش ندارد و این خطری است که «ابر می‌بارد» را تهدید می‌کند.
منظر دوم| ساختار
در میان سریال‌های ساخته شده با موضوع کرونا، فقط «آزادی مشروط» لحنی کمدی به ماجرا دارد. «ابر می‌بارد» با نگاه جدی سراغ موضوع رفته است اما لحظاتی کمدی هم در آن دیده می‌شود. این مقدار کم است و قدرت کافی برای همراه کردن مخاطب را ندارد. «ابر می‌بارد» داستان خود را به شیوه کلاسیک روایت می‌کند و در این راه از کلیشه‌ها (مثل پرستاری که مادرش فوت شده و پدر نگران سلامتی اوست) بهره می‌برد.
این سریال در آغاز راه است اما براساس نشانه‌ها نمی‌توان به موج‌آفرینی آن امید داشت. کما این‌که بازدید قسمت اول آن تا عصر روز گذشته در تلوبیون فقط 1534 بازدید بوده که آماری بسیار پایین برای یک سریال است. استفاده از لهجه و موسیقی گیلک را می‌توان از معدود امتیازهای «ابر می‌بارد» دانست. فاطمه گودرزی، سیدجواد هاشمی، سیما خضرآبادی، سلمان فرخنده، فرهاد بشارتی و… در این سریال بازی کرده‌اند.
