آنالیز| سریال آنتن با بازی رویا افشار و پژمان جمشیدی
روزنامه هفت صبح| تاکنون نیمی از سریال خانگی «آنتن» منتشر شده و مخاطب به‌طور کامل در فضای داستان و اتفاقا‌ت این اثری کمدی قرار گرفته است.
منظر اول: محتوا| داستان سریال «آنتن» با محوریت زندگی چند دانشجو روایت می‌شود. در بین آنها هم یک مادربزرگ دیده می‌شود و هم دانشجویانی از شهرهای دیگر. محرک اصلی قصه، مادر‌بزرگی است (رویا افشار) که بالاخره به آرزوی خود رسید و حالا همراه با نوه خود عنوان دانشجو را یدک می‌کشد.
در قسمت‌های ابتدایی که هنوز داستان به فصل دانشگاه و خوابگاه نرسیده بود، قصه «آنتن» از کلیشه‌های رایج بهره می‌برد. شوخی‌ها نیز چنگی به دل نمی‌زدند. اتفاق بدتر همزمانی پخش سریال با کمدی «آفتاب‌پرست» است که پژمان جمشیدی در هر دو حضور دارد. کمی طول کشید تا شخصیت‌های دیگر «آنتن» بتوانند روی کاراکتر جمشیدی سایه بیندازند. حالا با سریالی مواجه هستیم که شوخی‌های آن به آثار شاخص این ژانر تنه نمی‌زند اما می‌تواند لبخندی بر لب مخاطب بنشاند. اگر سریال از این منظر دیده شود، قابل تحمل است!
منظر دوم: ساختار| فیلمنامه «آنتن» را حمزه صالحی نوشته و ابراهیم عامریان کارگردانی کرده است. فیلم‌های «تگزاس» و «انفرادی» همکاری‌های پیشین این دو بود که البته عامریان تهیه‌کنندگی این آثار را برعهده داشت و حالا «آنتن» نخستین تجربه کارگردانی اوست. از نظر کارگردانی تفاوتی بین این سریال و آن فیلم‌ها دیده نمی‌شود و عامریان حداقل کاری که باید را به‌خوبی انجام داده.
تمرکز سریال بر بخش دانشجویی است که در این میان بازی رویا افشار موفق‌تر از دیگران است. بهنام تشکر و مرجانه گلچین اما از کلیشه‌های همیشگی خود بهره برده‌اند. این اتفاق در بازی پژمان جمشیدی و هادی کاظمی هم دیده می‌شود و البته بازیگران فرعی مثل الیکا عبدالرزاقی و نعیمه نظام‌دوست. ریتم «آنتن» منطقی است و در هر قسمت چند موقعیت کمدی دیده می‌شود که احتمالا می‌تواند پیگیران را به خنده بیندازد. سریال در مجموع چیزی فراتر از کمدی‌های معمول نیست و بعد از پایان بعید است در خاطر بماند.
