آنالیز| برنامه «می‌میرم برات» در حمایت از تیم ملی
روزنامه هفت صبح| شبکه یک همزمان با آغاز جام‌جهانی فوتبال 2022 قطر میان‌برنامه‌ای به‌نام «می‌میرم برات» را به شکل زنده در کنداکتور قرار داده است. این برنامه در راستای پویشی به همین نام به‌منظور حمایت از تیم‌ملی تولید شده.
منظر اول: محتوا| «می‌میرم برات» بر پایه صحبت و شوخی‌های مجریان، پخش ترانه‌های شاد و حماسی و نیز تصاویر ارسالی مخاطبان پیش می‌رود. اگر این برنامه را ندیده‌اید می‌توانید حدس بزنید که با برنامه‌ای شبیه آنچه به کرات در تلویزیون ساخته شده است، مواجهیم. «می‌میرم برات» فاقد محتوایی کارآمد است و اطلاعاتی که مجریان درباره تیم‌ملی و نیز اتفاقات جام‌جهانی می‌دهند، بیات است.
البته که این برنامه برای اطلاع‌رسانی ساخته نشده اما مجریان به تناوب سراغ خبرها می‌روند تا آن‌ها را دستمایه شوخی و خنده کنند. تلاش احمدرضا موسوی و سامان گوران اما به نتیجه نرسیده است. آن‌ها پیش‌تر در شبکه منحل شده ایران کالا تجربه همکاری داشتند و با همین سبک اجرا می‌کردند. سازندگان «می‌میرم برات» گمان کرده‌اند با حضور این دو، برنامه‌ای خوشحال به‌دست می‌آید که متاسفانه چنین نشده است.
منظر دوم : ساختار| زمان برنامه «می‌میرم برات» زیاد نیست اما همین را هم به‌سختی می‌توان تحمل کرد؛ چون مجریان نتوانسته‌اند مخاطب را سرگرم کنند. شوخی با شترهای نزدیک هتل انگلیسی‌ها، همخوانی ترانه‌ها، تلاش گوران برای مشابهت‌سازی شخصیت‌ها و… مواد اولیه خوبی برای همراه کردن مخاطب نیستند. در برنامه مدام ترانه‌هایی پخش می‌شود که مخاطب آن‌ها را بارها و بارها شنیده است.
از آن‌طرف پخش صدای مردم ایده‌ای است که نمی‌تواند به کمک یک برنامه تلویزیونی بیاید و صرفا در رادیو کارایی دارد. سازندگان «می‌میرم برات» صداها را بدون خلاقیت و صرفا روی تصاویر فیکس‌شده پخش می‌کنند. ضعف دیگر برنامه به دکور بد آن برمی‌گردد که نسبتی با عنصر زیبایی‌شناسی ندارد. مجموع این عوامل از «می‌میرم برات» یک برنامه ضعیف ساخته است که آمار پایین بازدید آن در تلوبیون را می‌توان شاهدی بر شکست آن دانست.
