پرحاشیه‌ترین تبلیغات غیرواقعی بازی‌های ویدئویی
روزنامه هفت صبح، امیر پایدار | تماشای نمایش‌ها و تریلرهای عناوین مختلف برای بسیاری از جامعه گیمرها یکی از بخش‌های هیجان‌انگیز این صنعت است.گاهی با دیدن یک تریلر ۳ یا ۴ دقیقه‌ای، در ذهن خود لذتی که قرار است با تجربه کامل بازی بچشیم را تصویرسازی می‌کنیم و به‌لطف آن غرق رویاپردازی می‌شویم.
غافل از اینکه چیزی که مشاهده کرده‌ایم، حاصل ادیت‌های با ظرافت و ریز از یک بخش اسکریپت‌‌شده بازی است و به هیچ عنوان نمایانگر کیفیت محصول نهایی نیست. با این حال رویاپردازی به کمک این ویدئوهای با کیفیت اما گول‌زننده کار سختی نیست و بارها پیش آمده که تریلر منتشر شده از یک عنوان در مقایسه با بازی نهایی تفاوت فاحشی داشته باشد.
از همین ابتدا باید به این موضوع اشاره کرد که «دیویژن» از نظر بصری یک بازی باکیفیت است اما اگر بخواهیم گیم‌پلی نمایش داده شده را با بازی اصلی مقایسه کنیم، تغییر و تحولات بزرگی را مشاهده می‌کنیم که نادیده گرفتن آ‌نها کار آسانی نیست.
نقشه عظیمی که یوبی‌سافت برای این عنوان «نقش آفرینی جهان باز آنلاین» قول داده بود، از لحاظ مقیاس چندین برابر کوچک‌تر شده بود. افکت‌های برف چشم‌نواز، جزئیات ریز مانند تخریب آژیر روی سقف ماشین‌های پلیس در اثر اصابت گلوله، انیمیشن‌های نرم و روان و بسیاری از موارد اینچنینی که در ویدئو سال ۲۰۱۳ دیده بودیم به بازی راه پیدا نکردند.
درست هنگامی که شخصیت بازی پرده قرمز رنگ مقابل خود را کنار زد و با بازارچه کوچک اما پر جزئیات و زنده روبه‌روی خود مواجه شد، همه ما پتانسیلی را که در «انتم» وجود داشت حس کردیم. یک عنوان جدید از طرف استودیوی بایوور در دنیایی خاص و جالب، یا حداقل ما اینطور فکر می‌کردیم. از همان ابتدای ویدئو تراکم شخصیت‌های غیرقابل بازی بازارچه و نورپردازی بسیار عالی بازی توجهات را به خود جلب کرد.
کمی بعد هنگامی که بازی وارد حالت سوم شخص شد، عظمت دنیای خلق شده توسط بایوور را همراه با وسعت دید خیره‌کننده آن دیدیم.یک سال و نیم بعد پس از اینکه بازی منتشر شد، نه‌تنها افت گرافیکی شدیدی را به خود دید بلکه خبری از آن جهان عظیم نبود.در حالی که ممکن است سایبرپانک ۲۰۷۷ روی کامپیوترهای گران‌قیمت و به روز یکی از زیباترین بازی‌های حال حاضر باشد اما اوضاع برای نسخه‌های کنسولی کاملا متفاوت است.
استودیو سی‌دی پراجکت مدتی قبل از عرضه بازی نمایش‌های کوتاهی را از نسخه ایکس‌باکس وان ایکس و پلی‌استیشن ۴ پرو سایبرپانک ۲۰۷۷ ارائه داد، اما همانطور که احتمالا خودتان هم می‌دانید، عملکرد بازی روی کنسول‌های نسل هشتم دست کمی از یک فاجعه نداشت. فریم ریتی که به زحمت به ۳۰ می‌رسید، انواع و اقسام گلیچ‌های عجیب‌وغریب، لود نشدن تکسچرها در سراسر دنیای بازی و… آنچه بود که گیمرهای کنسولی در هنگام عرضه دریافت کردند.
«آیا این می‌تواند قدرت پلی‌استیشن ۳ باشد؟» این پرسشی بود که پس از به نمایش در آمدن ویدئویی که می‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم، در ذهن افراد حاضر در سالن کنفرانس سونی در نمایشگاه لس‌آنجلس ۲۰۰۵ می‌پیچید. نماینده سونی تأیید کرده بود که نمایش «کیلزون ۲» از گیم‌پلی بازی روی پلی استیشن ۳ است، در حالی که نه‌تنها این موضوع حقیقت نداشت بلکه سازندگان در واقع قصد داشتند بازی را روی پلی استیشن ۲ عرضه کنند.
استودیو گوریلا گیمز مدتی بعد تأیید کرد که تریلر سال ۲۰۰۵ تنها یک ویدئوی از قبل رندر شده بوده و با هدف تصویرسازی از عنوانی که قصد ساخت آن را داشته‌اند تولید شده است. حتی اعضای تیم گوریلا گیمز نیز با شنیدن جمله «در حال اجرا روی پلی استیشن ۳» جا خورده بودند چراکه چنین چیزی واقعیت نداشت.
هنگامی که تریلر معروف در سال ۲۰۱۴ و طی کنفرانس مطبوعاتی سونی منتشر شد، No Man's Sky برای دوستداران ژانر علمی‌تخیلی مثل یک هدیه آسمانی به‌نظر می‌رسید. تعامل پویا بین حیات وحش موجودات فضایی، مبارزات جذاب روی آسمان‌ها همراه با سفینه‌های خودی، گرافیک رنگارنگ و کاوش کردن سیاره‌های مختلفی که از صفر تا ۱۰۰ با هم تفاوت دارند، چیزهایی بودند که در نمایش گیم‌پلی بازی دیده می‌شد.
مگر اثر نهایی چقدر می‌توانست با چیزی که دیده بودیم تفاوت داشته باشد؟ پاسخ شما این است: بسیار.دو سال بعد و هنگامی که «مورد انتظارترین بازی سال ۲۰۱۶ به انتخاب کاربران» عرضه شد، وضعیت بازی با آنچه در دموی گیم‌پلی سال ۲۰۱۴ دیده بودیم قابل مقایسه نبود.
در آستانه عرضه کنسول‌های نسل پیش، هیجان پیرامون نمایشگاه بازی لس آنجلس در ۲۰۱۲ قابل لمس بود. یوبی‌سافت وارد صحنه شد، یک عنوان جدید به نام واچ داگز را معرفی کرد و پس از آن یک دموی زنده از گیم‌پلی بازی را به نمایش درآورد. دمویی که تقریبا از همه نظر فوق‌العاده به‌نظر می‌رسید. نورپردازی، فیزیک و هوش مصنوعی نمایش داده شده باورنکردنی بود.
وزش باد در خیابان‌های شیکاگو که لباس قهرمان بازی یعنی آیدن پیرس را به‌آرامی تکان می‌داد، درست مثل دنیای واقعی حس می‌شد. دو سال پس از آن اما تجربه‌ای که در سال ۲۰۱۴ به بازیکنان ارائه شد تنها یک سایه نصفه و نیمه از گیم‌پلی ۲۰۱۲ بود. سیستم هک کردن جاه‌طلبانه و پیچیده، گرافیک فنی و هوش مصنوعی که در کنفرانس یوبی‌سافت دیده بودیم و ده‌ها مورد مختلف دیگر راهی به بازی اصلی پیدا
نکرده بودند.
