هنگام خوردن این غذاها از انگشتان خود حفاظت کنید/شکم گردی هفت صبح
معرفی چند غذای خاص که باعث معروف و محبوب‌شدن رستوران خود شدند
خشایار پروانه/ ما ایرانی‌ها ملتی خوش‌خوراک و تا حدود زیادی شکمو هستیم. مذاق جست‌وجوگر ایرانی‌های شکمو کیفیت‌شناس است. نگاه تیزبین ما کمیت را به خوبی درک می‌کند و از همه مهمتر طعم خوراکی‌ها را به خوبی می‌شناسیم. در همه شهرها رستوران‌های معروف و محبوبی هستند که انواع غذا و خوراک سرو می‌کنند و به این سه‌گانه پایبند‌اند. اکثر رستوران‌های حرفه‌ای یک غذای مخصوص به خود دارند که به آن می‌بالند و در واقع به خاطر همان یک غذا شهرت خود را کسب کرده‌اند. این البته در خانه‌های ایرانی و در آشپزخانه‌های کدبانوهای هموطن هم مصطلح است. در هر خانواده‌ای هستند کدبانوهایی که یک غذا را از بقیه غذاها استادانه‌تر می‌سازند، یا فلانی به ترشی و شورش معروف است یا دیگر کسی به ساخت مربا. امروز می‌خواهیم چند غذای خاص را که باعث شهرت رستوران خود شده‌اند و زبانزد خاص و عام هستند برای شما معرفی کنیم.
۱٫ باقالی‌پلو با ماهیچه یا گوشت اروندکنار: وارد رستوران که می‌شوید از اختلاط بوی روغن حیوانی و سبزی تازه مست می‌شوید. این باقالی‌پلو با هرجایی قابل قیاس نیست. کیفیت و کمیت آن حیرت‌آور است. یک دیس باقالی‌پلو به همراه یک ماهیچه کامل یا یک گردن درشت گوسفندی. برنج ایرانی که با سبزی و باقالی بسیار تازه همراه شده است. روغن حیوانی پلوی شما را چرب می‌کند. گوشت به حد اعجاب‌انگیزی خوب پخته شده چه به لحاظ طعم و چه به واسطه پخت. از گارسون تقاضای آبگوشت کنید. یک قاشق باقالی‌پلوی پشمکی با یک تکه گوشت از استخوان جدای فلفل‌زده، فغان آدم‌های شکمو را در می‌آورد، بی‌شک.
۲٫ کباب اسکله سهند: می‌گویند کباب فقط کباب بازار. این مثال دیگر کاربرد سابق را ندارد. کافیست یک‌بار کباب اسکله سهند را بخورید. در واقع کباب اسکله نوعی کباب مربع‌شکل است به وزن تقریبا یک کیلوگرم که یک سمت آن کباب کوبیده است و سمت دیگرش کباب برگ فرد اعلا. یعنی شما با یک برش درست از این کباب می‌توانید برنج خود را با هر دو نوع کباب محبوب لقمه کنید و حالش را ببرید. برنج عالی شمال همراه با گوشت گوسفندی دشت‌های مغان با کره حیوانی مخصوص، وای که چه شود همه اینها با هم. تازه قبل از سرو غذا با یک بچه سنگک گرم که در تنور نانوایی مخصوص رستوران که برای مشتری قابل رویت است از شما پذیرایی می‌شود. البته قیمت بسیار بالاست اما سه نفر را سیر می‌کند بی‌تردید.
۳٫ جوجه‌کباب شکری: جوجه‌کباب واقعی، اصل اصل. بدون اضافه کردن هیچ‌چیز اضافی به عنوان مزه‌دار کردن. جوجه کوچک واقعی هر سیخ یک جوجه تقریبا ۸۰۰ گرمی که در آب پیاز و آب نمک خوابانده شده. روی زغال فوق داغ و آتش ملایم پخته می‌شود. جوجه‌‌کبابی که به اندازه کافی آتش داده شده. خشک نیست و اصلا خام نیست. همراه با پیاز و جعفری و لیموی تازه سرو می‌شود. آنقدر لذیذ است که سیر نمی‌شوید. اینجا یکی از چند رستورانی است(از انگشتان دست تجاوز نمی‌کند) که جوجه نابالغ با استخوان تحویل‌تان می‌دهد نه مرغ بالغی که قطعه قطعه شده است و به زور ادویه و غیره مزه‌دارش می‌کنند. کیفیت و کمیتش با قیمتش همخوانی دارد. لذت می‌برید بی‌اغراق.
۴٫ حلیم‌بادمجان اروندرود: این غذا بیشتر یک غذای خانگی است و البته که هر شهری در ایران به نوع خود این غذا را طبخ می‌کند اما یک روش اصلی برای ساختن این غذا وجود دارد. این نمونه در اروندرود یک نمونه اصلی است. بادمجان روغن‌جوش شده و خوب کوبیده شده همراه با عدس پخته شده یک دست. یک قطعه درشت از گردن یا دست گوسفند به وزن تقریبا ۴۰۰گرم. نکوبیده میان بشقابی که با پیاز داغ و نعناع داغ مزین شده است. گوشت را از استخوان جدا کنید و میان مخلوط بادمجان و عدس و کشک و تزئینات له (آنقدر خوب پخته شده که قطعا با کمترین انرژی امکان‌پذیر است) و کمی فلفل سیاه اضافه کنید. لقمه کنید و به بهشت شکموها سفر کنید. البته کمی‌گران است ولی خیلی هم می‌ارزد. کشک بادمجان با این کیفیت و کمیت و طعم کمتر جایی پیدا می‌شود. بی‌حرف و حدیث.
