سربازان ژنرال در یک‌قدمی خط مقدم / یادداشت کمال بردبار در مورد ورود تراکتورسازی به جمع مدعیان قهرمانی
کمال بردبار / صدای پای ژنرال شنیده می‌شود. این هفته خودتان را مشغول تحسین برانکو نکنید. کار بزرگ را قلعه‌نویی انجام داد که در اصفهان ذوب‌آهن را مغلوب کرد. حالا نفس‌نفس‌های او پشت سر سه مدعی اصلی شنیده می‌شود. او با شرکای سرخابی رده دوم یعنی پرسپولیس و استقلال تنها چهار امتیاز اختلاف دارد. هفته دیگر اگر دربی مساوی شود که احتمالش هم بالاست قلعه‌نویی و تیم پرطرفدار تبریزی اگر بتوانند بر صبای قم غلبه کنند آن هم در تبریز، به فاصله دو امتیازی آنان خواهند رسید. مضاف بر اینکه در همان هفته استقلال خوزستان هم بازی بسیار سختی با نفت تهران خواهد داشت. و باز هم در نظر بگیرید که هفته بعدترش هم تراکتور در تهران میهمان استقلال تهران است و می‌تواند همه معادلات را عوض کند. امیر قلعه‌نویی که دو فصل پیاپی با اعتماد به‌نفسی خطرناک استقلال را در حاشیه‌ها غرق کرد و با تاراندن شاه‌مهره‌های خود حتی نتوانست تیمش را در بین چهار تیم صدر جدول قرار دهد، در تبریز حال و روزش خوب است. قلعه‌نویی همواره نشان داده وقتی وضع مالی تیمش خوب باشد، مغزش دوبرابر بهتر کار می‌کند. اگر دستمزدش سر موقع باشد می‌تواند همان ژنرال استراتژیستی باشد که چهار بار لیگ برتر را فتح کرده است. کیست که نداند تراکتورسازی امسال اوضاع مالی‌اش آن قدر خوب است که می‌تواند دوتا از بهترین فورواردهای لیگ برتر را بر روی نیمکت ذخیره بگذارد و با استفاده از رانت ناعادلانه جذب ملی‌پوشان سرباز در هیبت یک ابرمدعی در ایران و آسیا ظاهر شود. تیمی که سروش رفیعی و بختیار رحمانی و مهدی شریفی را به عنوان سرباز دارد چه دغدغه‌ای می‌تواند برای بهتر نتیجه گرفتن داشته باشد؟ تراکتورسازی این روزها مدعی خاموش فوتبال ایران و آسیاست. جوزده نیستیم. آنها در اصفهان در همان زمینی که ذوب‌آهن یک هفته پیش حریف ازبک را گلباران کرده بودند از ابتدا تا انتها برتری داشتند و حتی وقتی گل خوردند متزلزل نشدند و با تعویض‌های خوب قلعه‌نویی بازی را بردند. هر دوبازیکن تعویضی تراکتورسازی گل زدند و تراکتور برنده شد. نه، دچار توهم نیستیم. هنوز از وابستگی تیم قلعه‌نویی به اوت دستی حیرت زده‌ایم و از ترجیح دادن فرزاد حاتمی به نانگ و مهدی شریفی موهای خودرا دانه دانه می‌کنیم. اما هرچه هست تراکتور آن‌قدر توان و نیرو دارد که این روزها بهترین فوتبال لیگ ایران را به نمایش می‌گذارد. در فرصت‌سوزی‌های پیاپی مظلومی و استقلال، قلعه‌نویی و تراکتور خودشان را نزدیک کرده‌اند تا در اولین فرصت یکی از سهمیه‌های پرارزش آسیا را کش بروند و حتی نیم‌نگاهی به قهرمانی احتمالی داشته باشند.
دیروز استقلال نیمه اول را سرحال ظاهر شد اما نیمه مربیان معلوم نیست چه رخ داد که در ۴۵ دقیقه طرفداران استقلال در حسرت یک ضربه خطرناک از بازیکنانشان ماندند. اگر مهاجمان سپاهان تمرکز بیشتری داشتند سپاهان می‌توانست غم‌های پرویز را دوچندان کند. تساوی سپاهان و استقلال موجب شد تا آمار پرویز مظلومی در ۹ بازی گذشته به دوپیروزی و شش مساوی و یک باخت برسد که با هر معیاری ضعیف است. فوتبال ایران در هفته‌های آینده روزهای پرهیجانی را از سرخواهد گذراند و به احتمال زیاد مثلث قهرمانی به مربع بدل خواهد شد و شاید حتی به پنج‌ضلعی. نفت فقیر و مظلوم علی منصوریان را دست کم نگیرید. نفتی که خبر آمد بهترین مهاجمش یعنی ارسلان مطهری به خاطر مشکلات مالی، دور بازی کردن را خط کشیده و به شهرش گرمسار برگشته. بله. چنین فوتبالی داریم!
