روایتی از این روزهای برانکو و پرسپولیس
هیات مدیره پرسپولیس خسته دور هم جمع شدند تا برای بازگشت برانکو چاره‌جویی کنند. باور کنیم صحنه را؟ آقای کاشانی که همیشه منتقد برانکو بوده و حتی او را برای پرسپولیس کم می‌دانست و آقای عرب که هیچ‌وقت در حرف‌هایش نتوانست اعتماد پرسپولیسی‌ها را در مورد جذب برانکو جلب کند و یا آقای نبی… بشقاب‌های پر از موز و زردآلو و چاقوها. حالا هم به‌نظر می‌رسد کار تمام شده است. برانکو بعد از چهارسال و کسب سه‌قهرمانی لیگ و یک قهرمانی حذفی و دوتا سوپرجام ترجیح داد برود با الاهلی قرارداد ببندد. حالا شاید هیات‌مدیره پرسپولیس همان‌گونه که به‌نظر می‌رسید، نفس راحتی بکشند. خلاصی از تعهدات دلاری سنگین که موجب می‌شد تیم مربیگری پرسپولیس بیش از یک‌میلیون یورو در سال برای سرخ‌ها هزینه داشته باشد. شاید وزارت ورزش مالک اصلی پرسپولیس هم خیالش راحت شده باشد که در اصفهان و تبریز و اهواز با اتهام بزرگ و تقریبا بی‌اساس حمایت از پرسپولیس روبه‌رو شده بودند.
حالا لابی‌های قطبی و دایی به‌کار می‌افتند. دایی پشتیبان‌های قوی‌تری دارد اما شایعه ممنوع‌الکاری او وجود دارد. از آن‌سو قطبی که بعد از یک‌سال شگفت‌انگیز با پرسپولیس در سال ۸۶، دیگر هیچ نتیجه قابل ذکری در هیچ کشوری کسب نکرد و حالا بعد از یک نیم‌فصل معمولی در فولاد برای آمدن به پرسپولیس لحظه‌شماری می‌کند و روی نفوذ محسن خلیلی، سرپرست پرسپولیس حساب باز کرده است. شاید هم یحیی گل‌محمدی به اردوگاه سرخ‌ها بازگردد. او با پدیده قراردادش را تمدید کرده اما جاذبه پرسپولیس شاید او را به فسخ پرهزینه قرارداد با پدیده بکشاند. این تنها اتفاقی است که می‌تواند طرفداران عصبانی پرسپولیس را کمی آرام کند.
***
اما برانکو در الاهلی این تیم محبوب شهر جده، به موفقیت خواهد رسید؟
برانکو وقتی پرسپولیس را در دست گرفت، تیمی بدون ستاره را آماده کرد. با بازیکنانی مثل کامیابی‌نیا و طارمی و احمدزاده و مسلمان کار را شروع کرد که هیچ‌کدامشان ستاره نبودند. همه می‌دانستیم که برانکو خاطرات خوبی از کار با ستاره‌ها ندارد. جام جهانی ۲۰۰۶ و آن داستان مشهور دعواهای دایی و علی کریمی و عدم توفیق برانکو در مدیریت آنها. او با تکیه بر تجربیاتش تیمی یکدست و بدون ستاره می‌خواست. حتی جذب بیرانوند و امیری و سید‌جلال و یا رامین فلسفه او را تغییر نمیداد. هیچ‌کدامشان ستاره محسوب نمی‌شدند. اما فصل بعد وقتی این بازیکنان شایسته شروع به رفتارهای ستاره‌وار کردند برانکو بی‌معطلی آنها را از تیم کنار گذاشت. پس رامین رضاییان، طارمی، مسلمان، احمدزاده و… و با قاطعیت از پرسپولیس کنار گذاشته شدند و نتیجه‌اش نیم‌فصل شگفت‌انگیز
***
۹۷-۹۸ بود که پرسپولیس بدون ستاره و حتی در کمبود بازیکن تا فینال باشگاه‌های آسیا پیش رفت. با آدام همتی و شایان مصلح و حسینی و اسدی.
برانکو حالا پرسپولیس پرستاره اما یکدستی دراختیار دارد. توفیق‌های زنجیره‌ای‌اش او را فرمانده بی‌رقیب پرسپولیس چه در زمین چمن و چه روی سکوها ساخته است. چهارفصل موفق در پرسپولیس او را به مربی همه‌فن‌حریف و پخته‌ای بدل کرده است که می‌تواند با اعتماد‌به‌نفس خودش را موفق‌ترین مربی خارجی ایران بخواند! حالا با ستاره‌ها راحت است و هوادارانی که آماده‌اند مثل لشکریان دنریس با اشاره او هر صدای مخالف و ناموزونی را حالا متعلق به هرکسی باشد، در نطفه خاموش کنند. برای آنها برانکو مردی است که پای اصولش ایستاد، تیم خود را معماری کرد و در چهارفصل شگفت‌انگیز سه‌قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی به ارمغان آورد. به‌همراه یک فینال آسیا، دوتا نیمه‌نهایی آسیا و یک جام حذفی. در نگاه آنها برانکو بالاتر از پروین و آلن راجرز، پرافتخارترین سرمربی تاریخ پرسپولیس است. برانکو کسی است که پرسپولیس خسته از سیاست‌ها و تاکتیک‌های دایی و استیلی و وینگادا و درخشان را احیا کرد. با تکیه بر اصول، با سختکوشی و دیسیپلین.
اما در این میان برانکو هم زنده شد. پس بی‌محابا می‌رود به سمت جده. در باشگاه‌های کشوری که معروفند چندان پای مربیان تیم‌هایشان نمی‌ایستند. می‌رود در تیمی که یک ورزشگاه لوکس ۶۳هزارنفری دارد و فصل پیش در مکان چهارم لیگ عربستان قرار گرفت و فصل قبل‌ترش نایب‌قهرمان شد. آنها در سال ۲۰۱۲ تا فینال باشگاه‌های آسیا پیش رفتند و در این سه‌فصل اخیر مدام در باشگاه‌های آسیا رودرروی پرسپولیس قرار می‌گرفتند. تیمی که به عمر عبدالسوما، مهاجم باکلاس سوری می‌نازد. تیمی که در کنار الهلال و الاتحاد و شاید هم النصر از محبوب‌ترین تیم‌های عربستان محسوب می‌شود.
آیا برانکو در الاهلی موفق خواهد بود. آیا می‌تواند همچون پرسپولیس فرمانده بی‌رقیب تیم باشد؟ آیا در الاهلی دوام خواهد آورد؟ یک‌فصل؟ نیم‌فصل؟ آیا او دوباره به پرسپولیس بازخواهد گشت؟ در نقش یک منجی؟
