تاثیرات بازی های ویدیویی روی فرزندان
بازی های ویدیویی به دلایل متعددی مورد انتقاد رسانه ها و متخصصین هستند. یکی از این دلایل، رفتارهای خشونت آمیز و ضد اجتماعی کودکان و نوجوانان طی سال های اخیر است.
انجام بازی های ویدیویی از نگاه شما ممکن است سرگرم کننده باشد و از نگاه دیگران وقت تلف کردن. اما یک سوال کاملا علمی وجود دارد؛ انجام این عمل، دستاوردی منفی برای ذهن ما به همراه خواهد داشت یا بالعکس، به ما کمک خواهد کرد؟ جواب کاملا روشن است: هر دو.
بازی های ویدیویی توسط والدین «وقت تلف کن» خطاب می شوند و حتی بدتر از آن، برخی محققین فکر می کنند که این بازی ها مغز را نابود می کند. بازی های ویدیویی خشن، به دلایل متعددی مورد انتقاد رسانه ها و متخصصین هستند. یکی از این دلایل، رفتارهای خشونت آمیز و ضد اجتماعی کودکان و نوجوانان طی سال های اخیر است.
اما بسیاری از دانشمندان و روان شناسان متوجه شده اند که بازی های ویدیویی می توانند فواید بسیاری داشته باشند که مهم ترین آن ها باهوش تر کردن کودکان است. بازی های ویدیویی می توانند به کودکان مهارت های فکری مهمی که در آینده به آن نیاز دارند را بیاموزند.
در این مطلب می خواهیم فواید و مضرات بازی های ویدیویی را از نگاه متخصصین حوزه های مختلف بررسی کرده و در موردشان صحبت کنیم. اگر از آن دسته پدر و مادرهای نگرانی هستید که دوست دارید در این مورد بیشتر بدانید، با دیجیاتو همراه باشید، قطعا نگاه تان را نسبت به بازی های ویدیویی عوض خواهیم کرد.
سی. شاون گرین، روانشناس دانشگاه ویسکونسین می گوید بازی های ویدیویی مغز ما را به طور کل عوض می کند. انجام بازی های ویدیویی، ساختار فیزیکی مغز را به همان شکلی که یاد می گیرید چگونه بخوانید، پیانو بنوازید یا با استفاده از نقشه راهنمایی کنید، تغییر می دهد. دقیقا مانند تمرین ورزشی که عظلات را می سازد، بازی ها مغز را پرورش می دهند.
وقتی فرزند شما بازی ویدیویی انجام می دهد، این کار به مغز او یک تمرین واقعی می دهد. در بسیاری از بازی های ویدیویی، مهارت و مرحله ای ویژه از تفکر لازم است که در موقعیت های درگیرکننده، پیروز شوید. این مهارت ها حتی در مدارس هم تدریس نمی شوند. برخی از مهارت های روانی که با استفاده از بازی های ویدیویی ارتقاء پیدا می کنند عبارتند از:
پیروی از دستور العمل ها: کودکان می آموزند که از دستورالعمل ها پیروی کرده و برای رسیدن به هدف، روالی را طی کنند.
حل مشکلات و منطق: وقتی بچه ها بازی هایی مثل The Incredible Machine، انگری بردز یا Cut The Rope را انجام می دهند، مغزشان را تمرین می دهند که با استفاده از راه هال خلاقانه، پازل ها و دیگر مشکلات را در مدت زمان اندکی حل کنند.
همکاری دست و چشم: در بازی های تیراندازی، شخصیت اصلی ممکن است هم بدود و در همان زمان تیراندازی کند. ملزوم است که بازیکن به محل حضور کاراکتر توجه کند. اینکه به کجا می رود، چه سرعتی دارد، تفنگ کجا را هدف می گیرد، آیا گلوله ها به دشمن برخورد می کند و بسیاری دیگر از موارد را باید در نظر داشت.
همه این فاکتورها لازم است مورد توجه قرار بگیرند و پس از آن بازیکن باید بین عکس العمل دست و انگشتان و کارایی مغز، همکاری به وجود آورد. این پروسه، همکاری دست-چشم فوق العاده بالا و مهارت دیداری-فضایی بسیاری برای کسب موفقیت می طلبد.
همچنین، تحقیقات اشاره می کند که مردم می توانند مهارت های دیداری-فضایی و آیکونیک از بازی های ویدیویی یاد بگیرند. حتی تحقیقاتی بوده که سوژه آن بزرگسالان بوده اند و نشان داده که تجربه انجام بازی های ویدیویی، منجر به مهارت یافتن در جراحی شده است. همچنین، متخصصین دلایلی برای این سوال که چرا خلبانان جنگی این روزها بهتر عمل می کنند دارند و آن تمرین کردن خلبانان با استفاده از بازی های ویدیویی است.
برنامه ریزی، مدیریت منابع و لجستیک (تدارک دیدن منابع): بازیکن یاد می گیرد که منابع را با وجود محدودیت چگونه کنترل کند و بهترین راه مصرف آن ها را انتخاب کند. همانند کاری که در دنیای حقیقی انجام می دهیم. این مهارت در بازی های استراتژیکی چون Age of Empires، سیم سیتی و The Railroad Tycoon یاد داده می شود. قابل توجه است که سازمان برنامه ریزی آمریکا و Maxis، سازنده سری بازی سیمز و سیم سیتی، ادعا کرده اند که بسیاری از افراد از سیم سیتی الهام گرفته و شغلی را در زمینه معماری و طراحی شهری انتخاب کرده اند.
مالتی تسکینگ یا چند وظیفگی: در نظر گرفتن اجزای مختلف به صورت پی در پی و مدیریت آن ها. در بازی های استراتژی، برای مثال زمانی که در حال توسعه یک شهر هستید، یک اتفاق غیر منتظره مثل حمله دشمن ممکن است اتفاق بیفتد. این اتفاق غیر منتظره، بازیکن را مجبور می کند که منفعل باشد و سریعا تاکتیک اش را عوض کند.
تفکر سریع، تحلیل ها و تصمیم های سریع گرفتن: گاهی اوقات، بازیکن در هر ثانیه از بازی به انجام این کار می پردازد و به مغز تمرین می دهد. بر اساس تحقیقات دانشگاه روچستر که توسط دفنی باوالیر مدیریت می شود، بازی ها وقایع پر از استرس را در میادین جنگی یا صحنه های اکشن برای بازیکن شبیه سازی می کنند و ذهن را برای شرایط حقیقی آماده می نمایند.
این مطالعات نشان می دهد که انجام بازی های اکشن مغز را آماده تصمیمات سریع می کند. همچنین، ویدیوگیم می تواند برای پرورش سربازها و جراح ها مورد استفاده قرار بگیرد. از همه مهم تر، تصمیماتی که توسط بازیکنان بازی های اکشن گرفته می شوند، دقتی بیشتری دارند. باولیر می گوید: "بازیکنان بازی های اکشن تصمیمات صحیح بیشتری در واحد زمان می گیرند. اگر شما یک جراح هستید یا در وسط میدان نبرد قرار دارید، تفاوت آنجا مشخص می شود."
دقت: بر اساس این تحقیق، بازی های اکشن، مغز بازیکنان را آموزش می دهد تا بدون از دست دادن دقت، تصمیمات سریع تر بگیرند. در دنیای امروز، این خیلی مهم است که سریعا واکنش نشان دهید بدون اینکه از دقت خود بکاهید.
استراتژی و آمادگی داشتن: استیون جانسون، نویسنده کتاب «هر چیز بد برای شما خوب است: چگونه فرهنگ امروز حقیقتا ما را باهوش تر می سازد» این مسئله را تلسکوپ کردن می نامد. گیمرها باید با مشکلاتی که سریعا رخ می دهد سر و کله بزنند در حالی که هدف اصلی خود را در ذهن دارند.
آگاهی لحظه ای: «اخبار دفاعی» گزارش کرده که ارتش آمریکا برای ارتقا سطح هوشیاری سربازان اش در جنگ از بازی های ویدیویی در تمرین ها استفاده می کند. بسیاری از بازی های استراتژی، نیازمند این هستند که بازیکن آماده تمامی اتفاقات لحظه ای شود که نیازمند تصمیمات جدید است.
افزایش مهارت های خواندن و ریاضیات: گیمرهای جوان خودشان را مجبور به خواندن دستورالعمل بازی می کنند. داستان را دنبال می کنند و اطلاعاتی از نوشته های جانبی می یابند. همچنین استفاده از مهارت های ریاضی برای اینکه در بسیاری از بازی ها پیروز شوید لازم است.
استقامت: در بازی های رده بالاتر، بازیکنان معمولا برای بار اول شکست می خورند اما باز هم به تلاش خود ادامه می دهند تا موفقیت حاصل شود و به مرحله بعدی بروند.
شناخت الگوها: بازی ها درون خود منطقی دارند و بازیکنان این منطق را زمانی که الگوها شناخته شود پیدا خواهند کرد.
مهارت های تخمینی: بازیکن می داند که چند ثانیه دیگر به چه چیزهایی نیاز دارد و خود را برای شرایط پیش رو آماده می کند.
استدلال قیاسی و آزمودن فرضیه ها: جیمز پائول گی، پروفسور دانشگاه ویسکونسین می گوید که انجام بازی های ویدیویی مشابه حل یک مسئله علمی است. همانند دانشجویی در آزمایشگاه، گیمر باید با فرضیه هایی جلو رود. برای مثال، گیمر باید مدام سعی کند با اسلحه ها و قدرت های مختلف، ترکیباتی بسازد تا دشمن را نابود کند. اگر این شیوه جواب نداد، او باید فرضیه اش را عوض کرده و بعدی را امتحان کند. بازی های ویدیویی تجربه هایی هدف محور هستند که همین باعث می شود پایه های یادگیری در مغز باشند.
استفاده از نقشه: گیمرها معمولا از نقشه ها استفاده می کنند یا برای خود نقشه هایی می سازند تا بدانند چه جایگاهی در دنیای مجازی شان دارند.
حافظه: انجام بازی های شوتر اول شخص مثل Call of Duty و بتلفیلد، به بازیکن اجازه می دهد که قضاوت کند به چه اطلاعاتی نیاز دارد و چه اطلاعاتی نباید به خاطر سپرده شوند.
تمرکز: پژوهشی که آزمایشگاه تحقیقاتی Appalachia انجام شده نشان می دهد که کودکانی با اختلالات اعصاب، زمانی که Dance Dance Revolution بازی کرده اند، قدرت بیشتری در خواندن پیدا کرده اند و حواس جمع تر شده اند.
افزایش عملکرد در تشخیص سریع اطلاعات بصری: کسانی که بازی های ویدیویی انجام می دهند، ذهن پویاتری دارند و می توانند برخی اطلاعات را سریع تر پردازش کنند.
قضاوت های منطقی: پژوهش هایی، رابطه مستقیم میان انجام بازی های ویدیویی و گرفتن تصمیمات منطقی را ثابت کرده.
ریسک پذیری: بردن، سبب می شود که گیمر بخواهد ریسک های بیشتری را بپذیرد. وی برای رسیدن به پیروزی از هیچ کاری دریغ نمی کند.
چگونگی پاسخ به چالش ها: گاهی اوقات لازم است چالش های اضافه ای در مسیر بازی بپذیرید و به آن ها پاسخ دهید.
چگونگی پاسخ به شکست ها: در بازی های دشوار، بازیکن مرتبا شکست می خورد و راه های مختلف را تکرار می کند تا در نهایت رمز موفقیت را پیدا کند.
چگونگی کاوش کردن و تجدید نظر در اهداف: در طول مسیر بازی، گیمر می آموزد که محیط را چگونه بگردد تا امتیازات اضافه پیدا کند و علاوه بر این در طول همین جریان ممکن است با چیزهای جدیدی آشنا شده که آینده بازی را برای مدتی کوتاه تغییر می دهد.
افزایش روحیه کار تیمی: بسیاری از بازی های مالتی پلیر مثل تیم فورترس ۲، بازیکن را با دیگران در یک تیم قرار می دهند و هدف همگی پیروز شدن است. معلمین مرکز جوآن گانز گزارش داده اند که دانش آموزان شان پس از انجام بازی های ویدیویی آنلاین، روحیه کار تیمی بالایی پیدا کرده اند.
مدیریتی: بازی های مدیریتی مثل Rollercoaster Tycoon یا Zoo Tycoon باعث می شود بازیکن در موقعیت های اتفاقی قرار بگیرد و در این زمان لازم است که استفاده درستی از منابع اش کند. دیگر بازی ها مانند Age of Empires و Civilization هم کنترل جمعیت را می آموزد.
شبیه سازی و تمرین مهارت های دنیای واقعی: برای مثال، شبیه سازهای پرواز. این بازی ها به خلبانان کمک می کنند بدون اینکه در محیط واقعی قرار بگیرند، با موارد بسیاری آشنا شوند تا از پیش، آمادگی هر وضعیت خطرناکی را داشته باشند.
