یادداشت / بازی های رایانه ای ایرانی و یارانه هایی که هدر می رود
محمد طالبیان، روزنامه هفت صبح | کافی ست نگاهی به عملکرد بنیاد ملی بازیهای رایانه ای طی چند سال اخیر کنید تا متوجه شوید، این سازمان تاکنون با بودجه دولتی کاری جز انتشار خبر و برگزاری مراسم های مختلف انجام نداده است. اکنون چند سالی است که بنیاد به عنوان اصلی ترین نهاد مرتبط به بازیهای ویدئویی در کشورمان فعالیت میکند؛ اما نتیجه این فعالیت چه بوده؟ بررسی تولیدات به خصوص چند سال اخیر در حوزه بازیهای ویدئویی کشور به خوبی نشان میدهد که حمایت های بنیاد هیچ نتیجه ای در بر نداشته. اکنون سالهاست که جامعه مخاطب بازی های ویدئویی در کشور انتظار محصولی با کیفیت را دارند اما عملا چیزی عایدشان نشده. از سوی دیگر کافیست به آثار مستقل صنعت بازی کشورمان نگاه کنیم. تنها آنهایی موفق به ارائه محصولی بر اساس استانداردهای جهانی شده اند که به صورت مستقل کار کرده و هیچ ارتباطی به بنیاد نداشته اند. نکته قابل توجه این است که اکثر این دسته از تولیدکننده ها سعی در برقراری ارتباط با بنیاد ملی بازیهای رایانه ای داشته اند اما عملا ناموفق بوده یا با رفتار این سازمان تصمیم گرفته اند، هدف خود را بازارهای خارجی قرار دهند. شاید بسیاری از بازی
های تولید شده در کشور در بازارهای غربی موفق ظاهر شده باشند اما آیا این کمکی به صنعت داخلی کرده؟ آیا از تولیدکننده های موفق در زمینه تدریس و به اشتراک گذاری تجربیات استفاده شده؟ جواب این سوالها بدون هیچ شکی منفی است.
با بررسی اعضای انستیتوی آموزش ساخت بازی بنیاد به خوبی می توان به این نکته پی برد که اصولا اگر از روابط ویژه ای دارید می توانید جایی در بنیاد برای خود متصور شوید. اگر هم از ابتدا در تیم اصلی قرار نداشتید یا ارتباطی خاص با بنیاد ندارید، بهتر است به همان بازارهای خارجی و کسب موفقیت در آنها مشغول شوید. حتی اگر امیدی به کسب جایزه یا تبدیل شدن به سازنده برتر دارید هم اشتباه میکنید. اگر عضوی از خانواده داخلی بنیاد ملی بازیهای رایانه ای نیستید، در نتیجه جایی در جشنواره های این سازمان ندارید. اما اگر ازشرایط ویژه دارید، خیالتان فعلا راحت باشد. شما در حال حاضر با ساخت هر محصول نازل و بی کیفیتی فرصت دریافت کمکهای مالی و کسب جوایز مختلف را در اختیار دارید. اینکه می گوییم نازل یعنی نازل. تنها این لغت است که می تواند به خوبی سطح کیفی تولیدات داخلی به خصوص وابسته به بنیاد را نشان دهد. مسئولین سالهاست با این سوال درگیر هستند که چرا مخاطب ایرانی به محصول ایرانی در این حوزه توجه نمیکند. مسئولین حاضر در زمینه بازیهای ویدئویی این صنعت را با صنعت تولید خودروی کشور اشتباه گرفته اند. تنها توجیه موجود برای تولیدات بیک یفیت حاضر
در بازار خودرو و اجازه ندادن به حضور تولیدات خارجی (به راحتی) نجات کارخانه هایی است که در این صنعت مشغول به تولید اتومبیل هستند.
مسئولین بنیاد به جای حمایت و تلاش در رسیدن به محصول با کیفیت سعی دارند، راه رسیدن تولیدات خارجی را بگیرند تا مخاطب به اجبار به سراغ بازیه ای نازل آنها برود. بله درست است که قانون کپی رایت و نظارت باید روی واردات خارجی وجود داشته باشد اما آیا راه فعلی برای اعمال آن درست است؟ سالها پیش با تشکیل بنیاد ملی بازی های رایانه ای نظام رده بندی سنی« اسرا» نیز به وجود آمد. به این مسئله کار نداریم که اصول درجه بندی سنی در ایران به درستی انجام میشود یا نه اما آیا این نظام رده بندی سنی کارآمد است؟ نظارتی بر انجام آن وجود دارد؟ جواب این سوالها هم منفی است.
هر خریداری با هر سنی در بازار فعلی میتواند به راحتی محصول مورد نظر را بدون نظارت لازم خریداری کند. بنیاد تنها این ساز و کار را به وجود آورده تا انتشار بازی به صورت مجاز را از کانال خود عبور دهد. درآمدی که از فروش هولوگرام بازی های مثلا مجاز به دست می آید خرج چه چیزی میشود؟ درست حدس زدید، خرج همان بازیهای نازلی میشود که هیچ کودک، نوجوان، جوان و حتی فرد متاهلی (طبق رده بندی سنی بنیاد) حتی یک ثانیه برای نگاه کردن به آن وقت تلف نمیکند.
