آیا تلفن همراه عامل سرطان است؟

تلفن همراه در برخی رسانه‌ها به عنوان عامل خطرناک بیماری مثل سرطان معرفی شده، در حالی که تاکنون هیچ مدرک علمی ارائه نشده است که در آن تلفن همراه عامل به وجود آورنده تومورهای مغزی و یا دیگر سرطان‌ها در بشر معرفی شده باشد. اجماع جهانی دانشمندان بر آن است که سیگنال‌های ضعیف و کم‌توان تولیدشده به وسیله تلفن همراه انرژی کافی برای تاثیر بر مواد ژنتیکی را ندارد.

از طرفی برخی معتقدند زندگی در نزدیکی محل نصب BTS (ایستگاه‌های تقویت سیگنال‌های تلفن همراه) خطرناک است. در صورتی که معمولا شدت سیگنال‌های رادیویی در منازل مسکونی مجاورBTS ‌ها از سخت‌گیرانه‌ترین حدود راهنماها و استانداردهای بین‌المللی هم کمتر است. تنها در نقاط خیلی نزدیک به آنتن‌ها ممکن است شدت سیگنال‌های رادیویی نزدیک حد این پرتوها باشد. در اغلب موارد ایستگاه‌ها برروی ساختمان‌های بلند نصب می‌شوند و شدت پرتوهای رادیویی در محل استقرار مردم، از یک درصد حدود پرتوگیری از پرتوهای رادیویی طبق استانداردهای بین‌المللی هم کمتر است.

برخی ممکن است تصور کنند که استفاده از تلفن همراه برای افرادی که از ضربان‌ساز مصنوعی قلب (Pacemaker) استفاده می‌کنند، خوب نیست؛ باید توجه داشت انواع ضربان‌ساز قلب در برابر سیگنال‌های رادیویی دارای سطوح ایمنی متفاوتی هستند، بنابراین افرادی که از ضربان‌ساز مصنوعی قلب استفاده می‌کنند و مایل به استفاده از تلفن همراه نیز هستند، باید از توصیه‌های متخصص قلب خود پیروی کنند.

به گزارش ایسنا و بر اساس اطلاعات سایت سازمان انرژی اتمی، در صورت استفاده افراد دارای ضربان‌ساز مصنوعی قلب (Pacemaker) از تلفن همراه توجه به توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) می‌تواند راهنمای خوبی باشد. از جمله اینکه همواره فاصله ۱۵ سانتیمتری بین گوشی همراه و ضربان ساز مصنوعی قلب حفظ شود، از گذاشتن تلفن همراه در نزدیکی ضربان‌ساز مصنوعی مثلا در جیب خودداری شود، همچنین با مراجعه به راهنمای ضربان‌ساز مصنوعی قلب و اطلاع از سطح پرتورهای RF که در آن اختلال ایجاد نمی‌کند و نیز مراجعه به راهنمای تلفن همراه و اطلاع از سطح امواج RF تولیدی آن، اطمینان حاصل شود که کاربرد تلفن همراه ایجاد ریسک نمی‌کند.