ماجرای اشتباه تاریخی روزنامه کیهان در انتقاد از قرارداد توتال

شب چهارشنبه که صفحات اول رسانه‌ها طبق رسم این روزها زودتر از روز قبل در فضای مجازی منتشر ‌می‌شود، صفحه اول روزنامه کیهان در شبکه‌های اجتماعی با تیتر« آقای زنگنه؛ این‌هم سند رشوه توتال به یک مقام دولتی ایران» دست به دست شد.

در زیر تیترهم کیهان پا را فراتر از ادعای انتشار سند مجهول برد و اظهارات زنگنه را خلاف واقع خواند و نوشت: «بزک قرارداد آلوده توتال با اظهارت خلاف واقع وزیر و توهین وکیل الدوله»!

کیهان که جامعه هدف معین و محدودی دارد و عمدتا در پشت پرونده‌سازی و اتهامات بعضا خلاف واقعش طی سال‌های مدیریت حسین شریعتمداری در پی اقناع گروهی در درون جریان‌های سیاسی وابسته به تندروها و بخشی از فعالان سیاسی به گفته علی مطهری مستضعف فکری است، تلاش داشت با انتشار سندی هرچند نامشخص مثلا دست به افشاگری علیه دولت حسن روحانی بزند و در نهایت کیهان با افشای یک سند دولت روحانی را متهم به دریافت رشوه از شرکت Total کند.

بااین‌حال، آن‌طور که ماه پشت ابر نمی‌ماند، شبکه‌های اجتماعی و تکنولوژی جدید رسانه‌های مجازی و هوشمندی کاربران و مردم در حال رشد ایران، به‌سادگی متوجه تاریخ قدیمی سند شدند و درست ساعاتی بعد از انتشار روزنامه کیهان، مطلبی در کانال‌های تلگرامی و دیگر شبکه‌های مردمی دست به دست شد که نوشته است: «کیهان فراموش کرده است تاریخ سند را از May 2013 به زمان تازه تغییر دهد.» اشاره دقیقی به فسادهای دولت نهم و دهم که از قضا طی سال‌های حاکمیت احمدی‌نژاد بر دستگاه اجرایی مورد حمایت کیهان و برخی کیهانیست‌های حاضر در بدنه جناح‌های سیاسی بود. اگرچه بعد از افتادن تشت رسوایی و فساد دولت و مدیرانش از بام، کیهان در مقام نقد هم برآمد. انتشار سندی متعلق به دوره مدیریت دولت احمدی‌نژاد درباره فساد مدیران دولتی در قرارداد و رشوه به توتال البته کیهان را به نتیجه مطلوب نرساند بلکه سیاست فریبکاری و یک و بام و دوهوای این جریان تندرو را بیش از هر زمانی نشان داد. دعوای تندروها با زنگنه البته به این قرارداد ختم نمی‌شود؛ آنها که خود حامی و مبتکر بزرگ‌ترین فساد تاریخ کشور هستند و پروژه بزرگ فساد نفتی را با چشم‌پوشی از انتشار آن به‌نحوی حمایت کردند، البته شاکی زنگنه نیز بوده‌اند. وزیری که پای بابک زنجانی و دیگر بدهکاران نفتی مورد حمایت کیهان و جریان تندرو را به دادگاه باز کرد. بااین‌حال، آنها پرونده قرارداد گازی کرسنت را در بلندگو کرده‌اند تا برخلاف واقعیت آن را دستاویزی برای حمله به زنگنه و دولت‌هایی قرار دهند که او مسئولیت وزارت را در آنها برعهده داشته است.
حالا هم کیهان با انتشار سندی مجعول و مجهول، تلاش دارد مخاطبان خود را برای محتوای مخدوش از قرارداد توتال قانع کند و اگر لازم شد فرمان حمله به آنها را صادر کند.