کاربر گرامی

برای استفاده از محتوای اختصاصی و ویدئو ها باید در وب سایت هفت صبح ثبت نام نمایید

با ثبت نام و خرید اشتراک به نسخه PDF روزنامه، مطالب و ویدئو‌های اختصاصی و تمامی امکانات دسترسی خواهید داشت.

کدخبر: ۱۸۳۶۷۸
تاریخ خبر:

روی دیگر زندگی امیرحسین که او را به نام «قاتل ستایش» می‌شناسیم

«سه‌ ماهش بود که تب شدید کرد و بعدش تشنج؛ یکی از رگ‌های مغزش داشت پاره می‌شد که سریع رسوندیمش بیمارستان وگرنه فلج می‌شد.» دردی که برای امیرحسین از در ناسازگاری وارد شد. «یکی از گوش‌هایش کم‌شنوا شد، یکی از پاهایش کج شد و به شدت پرخاشگر و همزمان گوشه‌گیر شد. مدرسه که می‌رفت معلم‌هاش می‌گفتن پای بچه‌تون کجه؛ می‌گفتم از بچگی اینجوری شده و نمی‌شه کاری کرد. اعصابشم کلا نمی‌کشید، خیلی زود عصبی می‌شد. ما هیچ‌وقت باهاش کل‌کل نمی‌کردیم.» روایت‌ها برای رقیه است؛ مادر امیرحسین. «حالا همه‌جا قاتل ستایش صدایش می‌کنند.»

غم در خانه رقیه رقیق است. صدای خنده‌ها و شیطنت‌های نوه‌ها هست اما مرثیه روزمرگی‌ها زور بیشتری دارد. «بعد از اون تشنج اینجوری شد؛ کلاس اول هم که بود از بچه‌ها جداش کردن و گفتن اعصابش به بقیه بچه‌های کلاس نمی‌کشه. نمی‌تونه با بچه‌ها تو یک کلاس باشه. کاری هم به کسی نداشت‌ها، خیلی گوشه‌گیر بود و دوستی نداشت.»

اولین تجربه امیرحسین از مدرسه جدایی بوده است. مدیر و ناظم و معلمی که بی‌توجه به کودکیِ امیرحسین، جدایی‌اش را راحت‌ترین و بی‌دردسرترین راه دیده‌اند. معلم و سیستم فشل آموزشی‌ای که یک‌ سر این اتفاق تلخ هستند و مقصری که ریشه بسیاری از این دردهاست. «وقتی فهمید از بچه‌ها جداش کردن خیلی ناراحت شد؛ می‌گفت من چه فرقی با بقیه دارم که من رو جدا کردن؟ حرف معلم‌ها هم این بود که چون گاهی وقت‌ها پرخاش می‌کنه و گاهی وقت‌ها گوشه‌گیره نمی‌تونه پیش بچه‌ها باشه و باید بره یک مدرسه دیگه. ما هم بردیمش مدرسه غیرانتفاعی.»

حذف؛ راهکار سیستم آموزشی برای امیرحسین بوده است؛ که می‌شد جایگزین دیگری داشته باشد و حالا امیرحسین در تکاپوی انتخاب رشته‌اش باشد. «مدرسه غیرانتفاعی هم که بردمش گفتن معدلش پایینه و باید دوباره کلاس اول رو بخونه؛ امیرحسین دو سال کلاس اول رو خوند. این چیزها خیلی عصبانیش می‌کرد.» می‌شد دل داد به دلش و آرامش کرد. ولی نشد.

رقیه اینها را چشم‌بسته روایت می‌کند؛ «اتاق امیرحسین تو همین خونه بود؛ همه کاراش رو تو همین خونه و اتاق می‌کرد. ما عید می‌خواستیم خونه رو تعمیر کنیم ده روز وسایلش رو بردیم طبقه بالا. قرار نبود اتاقش اونجا باشه. فقط تو تعمیراتی که داشتیم ده روز وسایلش رو بردیم بالا که از مدرسه میاد راحت باشه. این ده روز که بنایی داشتیم و وسایلش رو بردیم بالا، کنترلش از دستمون در رفت. کنترلش از دستمون در رفت؛ همان چیزی که چطور بزرگ شدن امیرحسین را روایت می‌کند.»

«من خیلی حواسم به امیرحسین بود و همیشه کنترلش می‌کردم. در حدی که مدیر مدرسه بهم می‌گفت بیش از حد داری مراقبت می‌کنی. تمام کارهاش رو از مدیر مدرسه می‌پرسیدم، کیف و موبایلش رو چک می‌کردم بدون اینکه بفهمه، نمی‌ذاشتم خیلی با دوست‌هاش بره بیرون. هیچی از این بچه ندیدم که بخوام شک کنم که ممکنه این کار رو بکنه.»

پدر و مادری که بهترین تربیت را در محدودکردن امیرحسین دیده‌اند و به بهانه نگرانی هر لحظه او را در چارچوبی نگه داشته‌اند. تربیت غلطی که یک‌ سر دیگر این اتفاق تلخ است و شاید تلخ‌تر؛ اینکه مقصری نمی‌توان پیدا کرد. برای پدر و مادری که کودکی‌های خودشان نیز در خیرآباد گذشته است. «پدر امیرحسین خیلی کار می‌کرد و تقریبا خیلی کم بچه‌ها رو می‌دید، رابطه‌اش با امیرحسین کم بود و با من بیشتر در ارتباط بود.»

پدری که نبوده و وقت بودنش در نگاه امیرحسین آرامِ جانش نبوده است. «هرچی بهش می‌گیم با کیا بودی که اینکارو کردی، می‌گه بودن ولی نمی‌شناسینشون. هیچی به ما نمی‌گه، به هیچ‌کس هیچی نمی‌گه.»

یک سر دیگر این اتفاق خیرآباد است. خیرآباد سبز نیست؛ از تمام آن باغ‌ها و سبزی‌ها، بیابان مانده. محله‌ای در حاشیه شهر که ضعف آموزش و حمایت روانی از کودکان در مدارس بیشتر از شهر حس می‌شود؛ در حالی که به‌خاطر شکل زندگی مردم در خیرآباد و آسیب‌پذیری آنها، حمایت‌های مشاوره‌ای و روانی باید به حداکثر برسد. در این شرایط هم که ضعف مشاوره در کل سیستم آموزشی وجود دارد، بیشترین آسیب در مناطق حاشیه‌نشین بروز پیدا می‌کند. در واقع در این مناطق است که به خاطر شکل زندگی‌های کارگری، تعداد زیاد مهاجرین و .. این زخم سر باز می‌کند.

«بی‌قراری‌هاش از همون بچگی بود. قرص‌ها رو از ۷ سالگی بهش می‌دادم و دکتر گفته بود تا ۲۰ سالگی باید ادامه بده. کلا سازگار نبود، با هیچ‌کس نمی‌ساخت. فقط با یکی از خواهرهاش که ۲۰ سالشه خوب بود و باهم می‌ساختن؛ ۴ سال باهم فرق داشتن و هروقت پیش اون بود اعصابش آروم بود. سه تا خواهر داره که همشون زود ازدواج کردن.»

امیرحسین در سه سال دوران کودکی‌اش تنها شده است؛ خواهر اولش در ۱۵ سالگی، خواهر دوم ۱۶ و خواهر سوم در ۱۷ سالگی ازدواج کرده و رفته‌اند؛ وقتی امیرحسین در اوج روزهای کودکی‌اش بوده است. «تو فامیل هم خیلی دوست و آشنایی نداشت؛ به‌خاطر اینکه سه تا دختر داشتم و اکثر فامیل‌ها پسر بودن، رفت‌و‌آمد زیادی نداشتیم. می‌گفتم دخترخاله پسرخاله یک وقت شوخی‌ای باهم نکنن دردسری درست بشه.»

خانواده‌ای سنتی با روش تربیتی کنترل و محدودکننده. «امیرحسین فقط یک دوست صمیمی داشت. بعد از این ماجرا ولی سجاد رفت. یک روز بهش گفتم تو و امیرحسین اینقدر باهم رفیق بودین؛ نباید یک حالی ازش بپرسی؟ سجاد و امیرحسین مثل برادر بودن باهم.»

این روایت اما از زبان سجاد است؛ صمیمی‌ترین رفیق امیرحسین که هنوز آن اتفاق را باور نکرده است. «بچه خیلی ساکتی بود، سرش تو کار خودش بود. کاری هم به کار کسی نداشت. اصلا اهل دعوا و این چیزها نبود. وقتی این کارو کرد خیلی از دستش ناراحت و عصبی شدم؛ هنوز هم باورم نمی‌شه امیر بچه به این ساکتی چرا اینکارو کرد؟»

سجاد از تفریحاتشان که می‌گوید به سکوت می‌رسد. از اینکه تفریحی در خیرآباد نداشتند و دور زدن در خیابان‌ها و نصب سیستم و نجاری سرگرمی‌شان بوده است. در خیرآباد هیچ پارکی برای بچه‌ها نیست؛ سرگرمی و تفریح بچه‌ها پرسه‌زدن در خیابان‌ها و بازی‌ با گوشی و تبلت‌هاست.

در نبود هیچ جای تفریحی اما، باشگاه بیلیارد و گیم‌نت‌ در خیرآباد هست. مکان‌هایی که در شهرها هم تا حدودی برای مردم با گارد همراه است و طبعا در خیرآباد که محله‌ای با بافت سنتی و مذهبی است این گارد بیشتر وجود دارد. «امیرحسین همیشه می‌گفت بابام زیاد بهم گیر می‌ده و نمی‌ذاره برم بیرون؛ ولی من همیشه باهاش شوخی می‌کردم و نمی‌ذاشتم ناراحت بمونه.»

حال امیرحسین خوب نیست و تمام این روایت‌ها هم برای همین است. حال هیچ بازمانده‌ای بعد از آن اتفاق تلخ خوب نیست. صفیه (مادر ستایش) و رقیه که مادران بازمانده این اتفاق‌اند، خواهرها و برادرها و پدرها و .. دردی که هر لحظه تزریق می‌شود. «از وقتی که امیرحسین رفته حال هیچ‌کدوم بچه‌ها خوب نیست؛ همه دخترام با همسراشون به مشکل خوردن. نوه‌هام رو هم توی مدرسه خیلی اذیت می‌کنن؛ کافیه بفهمن یه نسبتی با پورجعفرها دارن. دائم از امیرحسین می‌گن و اذیتشون می‌کنن. خانواده هم که هیچی .. بعد از این ماجرا تمام فامیل با ما قطع رابطه کردن؛ خیلی ازشون خواهش کردیم که برن رضایت بگیرن ولی فایده‌ای نداشت.»

نبودن امیرحسین اما حال هیچ‌کدام از این بازمانده‌ها را خوب نمی‌کند. فهیمه حسینی، مددکار امیرحسین در کانون بوده است اما درباره بیماری دقیق او چیزی نمی‌داند و همه گفته‌هایش بر اساس احتمالات است. نه تنها او که روانشناس امیرحسین نیز اطلاعات دقیقی ندارد.

حسینی درباره وضعیت امیرحسین می‌گوید: «بیماری‌اش محرز است و دائما دارو می‌گرفت. امیرحسین وضعیت روانی و شناختی آشفته‌ای دارد که احتمال بیماری دوقطبی و شیزوفرنی داده شده است. در کنار بیماری امیرحسین نحوه تربیت و بزرگ‌شدنش و جایی که زندگی می‌کرده نیز تاثیر بسیار زیادی در این اتفاق داشته است.»

ملیحه بیهقی روانشناس امیرحسین هم می‌گوید: «امیرحسین به شدت درونگراست و ارتباطی با دیگران برقرار نمی‌کند. در واقع اختلال شخصیتی که امیرحسین دارد باعث شده ناقض قوانین و نظم موجود باشد. امیرحسین در رفتارهایش ناسازگار است و بی‌شک تربیت خانواده و عوامل بسیار دیگر بر این ناسازگاری تاثیر می‌گذارد.» این احتمالات اما قطعی نیست؛ آن چیزی که قطعی است حال بد امیرحسین است که با نبودنش خوب نمی‌شود.

گزارش نوشته فاطمه فردوس/ خبرآنلاین

کدخبر: ۱۸۳۶۷۸
تاریخ خبر:
ارسال نظر
 
  • zorro

    خب حالا که چی این حرفا؟یه قاتل خطرناکو آ زاد کنن ودسته گل بندازن دور گردنش؟ینی می خام واقعا بدونم اگه به فرض اینو آزادشم ب کنن با چه رویی میخاد زندگی کنه تو جامعه؟ ؟

  • arsha_1360

    و چقدر امیرحسین بالقوه داریم که خیلی راح ت میخواهیم با اعدام حذفش کنیم یه بچه ۱۵ ساله چجوری قاتل شد. مثل قاتل روح الله دا داشی . دمت گرم هفت صبح واقعا همه جا اعدا م راهکار نیست. توی این اتفاق اول باید جا معه رو اعدام کرد

  • soliman

    واقعا چه زندگی نامه ای درموردش فیلمنامه بنویسید.ملت ببینند!؟

  • zahratorki

    کارش درست نبوده اما ماهم نبودیم اونجا ک اون لحظه قضاوت کنیم این پسرو،جوون بیچاره ،امیدوارم ک سرانجامش ب مرگ ختم نشه،چون خ یلیا می این پسر هستن ک باید نجات داده بش ن،

  • amirnikan

    خوب حالا که چی … شک ندارم یعنی یقین دارم که اعدامش نمیکنن اگر اینو اعدام نکردین دیگه حق ندارین قاتل بقیه کودکان رو هم اع دام کنید . حساب کاربریم رو پاک کردم . دو باره وارد شدم که فقط این پیام رو بنویسم .

  • goltapeh

    اون دنیا براش بهتره

  • ab35053606

    حالا نوبت ب ما افغانیا رسید وا رسید.دلیل نمیشه از جرمش کم بشع

  • ناشناس

    یعنی با این غم نامه و مصیبت نامه آقا امی رحسین پاک و مبرا شد دیگه ….همه تقصیرها ا فتاد گردن تب و تشنج و سیستم آموزشی و محی ط زندگی این آقاپسر ….خداییش چند تا بچه ی مبتلا به تب و تشنج و کج خلقی داریم؟؟؟؟ت وی همون محله ی زندگی این آقا پسر چند تا دانش آموز دیگه دارن توی همون محیط آموزشی و زندگی ،سر می کنن بدون اینکه آزارشون ب ه مورچه برسه..‌.جمع کنید این بساط حیله گ ری و حقه بازی رو…..بدبخت خونواده ی ستایش چون افغانی هستن باید حکم قاتل بچه شون ک ه در واقع مفسد فی الارضه این طور پا در ه وا بمونه..‌‌….باشه بمونه تا مرتب از دل ا ین جامعه قربانیانی نظیر آتنا و اهورا زاد ه بشه…….

  • jm.1987

    کلا مطالب همگی ضدونقیض بود.وقتی رسانه می خواد موضوعی رو وارونه کنه اینطور مینویسه .کاش کسی که بهش سفارش این متن رو دادین ی کم سواد داشت حداقل.

  • ppj_s68

    با همه این چرت و پرتا دلیل نمیشه یه بچه بیگناه رو … ، جای اینجور آدما درکه

  • mas1227

    آقای فتحیه یعنی هرکه هرکاری خواست بکنه ب عد هم نه قانونی ونه محکمه ای پس پدرو ماد ر ستایش چه گناهی دارن که قاتل فرزندشون ر است راست راه بره وبه ریششون بخنده

  • elnazi

    حالا این چرندیات رو نوشتن که دلم ما کباب بشه .. برید از دل پدرو مادر ستایش خبر ب گیرید… بازم ویتامین پ پ پ پ پ (پارتی باز ی)

  • arsha_1360

    م میر یه کم فکر کن یه بچه ۱۵ ساله هر کی نیست. ۱۵ ساله میفهمی؟ چند سالته بچه داری می فهمی ۱۵ سال یعنی چی

  • arsha_1360

    اول باید اون جامعه محاکمه بشه که این قات ل رو ساخته که اگه الان نمیکشت ده سال دیگ ه میکشت میشد قاتل آتنا یا اهورا. شاید ک ه ۱۰۰۰تا بچه دیگه رو داریم قاتل می سازیم که هنوز ستایشی گیرشون نیومده چند سال دی گه میشن قاتل زنجیره ای . کی باید جواب بد ه؟ جامعه بی مسئولیتی که عاشق پاک کردن صو رت مسئله ست. مگه اینهمه کشتیم بقیه ترسید ن

  • sarve-azad

    واقعابا چه رویی میخواد بعدازین زنده بمون ه

  • fardinranji89

    بگیرن اعدامش کن تموم بشه کثافتو

  • hamid.r

    خب اصلا بخشیدنش و اومد بیرون با این مشکل اتش چه تضمینی هست که دوسال دیگه کار دیگه ای نکنه .ودوباره …

  • mohammad_rz76

    اونایی که همش نظر میدید که اعدام کنید یا نکنید اصن تا حالا به دلیل اصلی این جور موارد توجه کردید که چرا اتفاق میفتن؟این مسائل که یکی دو تا نیس تا چشم کار میکنه همش قتل همش تجاوز جامعرو گرفته!!دلیل اصل یشو بررسی کنید که چرا یه جوون پونزده سال ه باید بیاد به یه بچه تجاوز کنه!!!تین مو ارد یکی دوتا نیس !!هرسری اخبار و باز کرد یم یه همچین داستانی اتفاق افتاده!!!خدایا خودت یه کاری کن درست شه همه چی

  • dadbeh

    من هیچ قضاوتی نمیکنم فقط همین که اعدام ر اه درست نیست. این اولیش نبوده آخرش هم نخ واهد بود. پیشگیری بهتر از درمان است. حذف کردن درمان این دردا نیست.

  • mahab

    اینکه اعدامش لغو شد و به تاریخی نامشخص م وکول شد و سپس این غم نامه سفارشی چاپ شد بنظر می رسد یه اتفاقهای پشت پرده در جریا ن است که حکمش را تقلیل دهند! همه کسایی ک ه جرم می کنند یک دلیل اینگونه ای دارند و الا آدمی که بدون این مشکلات تربیتی و ما لی و روانی بزرگ نشده باشد جرمی نمی کند. آیا منظور این نوشته روزنامه این نیست که همه مجرمین را باید بخشید. اگر مجرمین بخش یده شوند جامعه امنی خواهیم داشت.

  • aminkh

    بره اون دنیا اعصابش پاهاش همه چیش خوب می شه نگران نباش…

  • mosi1276

    نظر من کاملن برابر با آقای dadbeh است،قض اوتی نمیکنم اما اعدام راه حل نیست..